خلاصه کتاب دیوان رهی معیری ( نویسنده نرگس علی مردانی )

«خلاصه کتاب دیوان رهی معیری ( نویسنده نرگس علی مردانی )» اثری جامع است که گنجینه اشعار یکی از برجسته ترین غزل سرایان معاصر ایران را گردآوری کرده است. این دیوان، با اهتمام نرگس علی مردانی، دریچه ای نو به جهان پرعشق و احساس رهی معیری می گشاید و به خوانندگان امکان می دهد تا با سبک و مضامین منحصربه فرد او آشنا شوند. مطالعه این نسخه از دیوان، درک عمیق تری از جایگاه رهی در ادبیات و موسیقی ایران ارائه می دهد و به علاقه مندان، پژوهشگران و حتی خوانندگان عمومی کمک می کند تا به سادگی با ابعاد مختلف هنر او ارتباط برقرار کنند. این مقاله به تفصیل به بررسی این اثر گران بها و نقش نرگس علی مردانی در تدوین آن می پردازد.

دیوان رهی معیری فراتر از یک مجموعه شعر، آیینه ای است تمام نما از روح و عواطف انسانی که در گذر زمان همچنان طراوت و تازگی خود را حفظ کرده است. رهی معیری، شاعری که نامش با موسیقی اصیل ایرانی گره خورده است، توانست با کلام سحرانگیز خود، احساسات و تجربیات مشترک بشری را در قالب غزل و تصنیف هایی دلنشین بیان کند. این مقاله تلاش می کند تا با ارائه تحلیلی عمیق و جامع از این اثر، مخاطب را به سفری در اعماق ذهن و دل رهی معیری ببرد و او را با میراث ادبی ارزشمند این شاعر بزرگ آشنا سازد.

رهی معیری: زندگی، زمانه و خاستگاه شعری

محمدحسن معیری تهرانی، متخلص به «رهی»، یکی از درخشان ترین ستارگان شعر معاصر ایران است که در تاریخ دهم اردیبهشت ماه ۱۲۸۸ خورشیدی در تهران چشم به جهان گشود. پدرش، محمدحسن خان موید خلوت، چندی پیش از تولد او دار فانی را وداع گفته بود. رهی معیری در خانواده ای اصیل و اهل هنر رشد کرد و از همان دوران کودکی، علاقه وافرش به ادبیات، موسیقی و نقاشی آشکار شد.

دوران تحصیل ابتدایی و متوسطه را در تهران به پایان رساند و سپس وارد دستگاه دولتی شد. او در طول خدمت خود در مشاغل گوناگونی فعالیت کرد و در سال ۱۳۲۲ به ریاست کل انتشارات و تبلیغات وزارت پیشه و هنر، که بعدها به وزارت صنایع تغییر نام یافت، منصوب شد. پس از بازنشستگی از این وزارتخانه، به استخدام کتابخانه سلطنتی درآمد که نشان دهنده عمق ارتباط او با فرهنگ و دانش است. رهی معیری در سال های پایانی عمر خود، سرپرستی برنامه محبوب «گل های رنگارنگ» رادیو را بر عهده داشت و در انتخاب اشعار با داوود پیرنیا همکاری می کرد.

او در سن ۱۷ سالگی، نخستین گام های جدی خود را در عرصه شاعری برداشت و تخلص دلنشین «رهی» را برای خود برگزید. ورود او به انجمن ادبی حکیم نظامی به ریاست وحید دستگردی، فصل جدیدی در زندگی ادبی اش گشود و او به یکی از اعضای فعال و مؤثر این انجمن بدل شد. بعدها در انجمن های معتبری همچون انجمن ادبی فرهنگستان، انجمن موسیقی ایران و جامعه باربد نیز حضوری فعال و تأثیرگذار داشت. اشعارش را در ابتدا با نام های مستعار «شاه پریون»، «گوشه گیر»، «زاغچه» و «حق گو» در نشریات ادبی آن زمان مانند روزنامه «باباشمل» و مجله «تهران مصور» منتشر می کرد که نشان دهنده فروتنی و شاید نیز طبع بلند او بود. رهی معیری سفرهای متعددی به کشورهای مختلف از جمله ترکیه، اتحاد جماهیر شوروی، ایتالیا، فرانسه، افغانستان و انگلستان داشت، اما هیچ گاه ازدواج نکرد. او در برهه ای از زندگی، با مریم فیروز، از زنان نامدار و بانفوذ آن زمان ایران، رابطه ای عاشقانه داشت که به فراق انجامید. سرانجام، رهی معیری در تاریخ ۲۴ آبان ۱۳۴۷ به دلیل ابتلا به سرطان معده، در انگلستان درگذشت و آرامگاه ابدی او در گورستان ظهیرالدوله شمیران تهران قرار دارد.

سیمای شعری رهی معیری: سبک، مضامین و ویژگی ها

رهی معیری را بی شک باید یکی از برجسته ترین غزل سرایان و ترانه سرایان معاصر ایران دانست. سخن او از تأثیر عمیق شاعران بزرگی همچون سعدی، حافظ، مولوی، صائب و گاه مسعود سعد و نظامی بهره گرفته است. اما دلبستگی و شیفتگی او به زبان و سبک سعدی، بیش از هر شاعر دیگری در کلامش مشهود است. این علاقه به سعدی، غزلیات او را از همان سادگی، روانی، لطافت و طراوت برخوردار کرده است که در اشعار سعدی می یابیم.

تأثیرپذیری و ویژگی های زبانی

رهی معیری در سبک عراقی تحت تأثیر سعدی و در سبک هندی پیرو صائب تبریزی بود. این ترکیب، به اشعار او عمق و غنایی خاص بخشیده است. او با استفاده از واژگان ساده و کلام دلنشین، توانست با مخاطبان وسیعی از تمامی اقشار جامعه ارتباط برقرار کند. دوری از تکلف و تصنع در کلام، موسیقیایی بودن ذاتی شعر و روانی بیان از دیگر ویژگی های برجسته زبان شعری اوست. همین ویژگی ها بود که اشعارش را برای آهنگسازان و خوانندگان جذاب می ساخت و موجب خلق تصنیف های ماندگار بسیاری شد.

مضامین اصلی در اشعار رهی معیری

مضامین در اشعار رهی معیری گستره وسیعی را شامل می شوند که به زندگی و تجربیات انسانی از زوایای مختلف می نگرند:

• عاشقانه: عشق، فراق، وصل، حسرت و توصیف لطیف معشوق، ستون فقرات غزلیات رهی را تشکیل می دهند. این عشق گاه زمینی و پرشور است و گاه افلاطونی و معنوی، اما همواره با ظرافت و صداقت بیان می شود.
• عرفانی و فلسفی: مفاهیمی چون باده و مستی (که اغلب نمادی از شوریدگی و غفلت از دنیای مادی است)، شوریدگی، فنا و بقا در برخی از اشعار او به چشم می خورد که نشان دهنده عمق فکری شاعر است.
• طبیعت: رهی به زیبایی های طبیعت توجهی خاص داشت و اغلب از آن ها برای بیان احساسات درونی و تأملات خود بهره می گرفت.
• اجتماعی و انتقادی: هرچند رهی عمدتاً به مضامین عاشقانه شناخته می شود، اما در برخی از آثارش دغدغه های اجتماعی و حتی انتقادی نیز مشهود است. او در قبال حقوق و نقش زنان در جامعه حساسیت هایی از خود نشان داده است که در برخی اشعارش بازتاب یافته.
• طنز: اشارات طنزآمیز و نکته سنجی های ظریف نیز گاه در آثار او دیده می شود که نشان دهنده جنبه های مختلف طبع اوست.

قالب های شعری و آثار شاخص

رهی معیری در قالب های شعری متعددی طبع آزمایی کرد، اما تخصص و اوج هنرنمایی او را باید در غزل دانست. او همچنین در سرودن رباعی، مثنوی، قطعه و تغزل مهارت داشت. اما یکی از برجسته ترین توانایی های رهی، سرایش تصنیف های ماندگار بود که بسیاری از آن ها توسط اساتید موسیقی ایران اجرا شده و به بخش جدایی ناپذیری از خاطرات جمعی ایرانیان تبدیل شده اند. تصنیف هایی چون «شد خزان»، «کاروان» و «دیدی که رسوا شد دلم» از جمله آثاری هستند که هنوز هم پس از دهه ها بر دل و جان می نشینند.

مجموعه اشعار رهی معیری عمدتاً در دو کتاب «سایه عمر» و «آزاده» منتشر شده اند. کتاب «سایه عمر» که در سال ۱۳۴۳ به چاپ رسید، شامل اغلب غزلیات و رباعیات اوست. کتاب «آزاده» نیز پس از درگذشت رهی منتشر شد و تمامی ترانه ها و تصنیف های سروده شده توسط او را در خود جای داده است. اشعاری چون «داغ تنهایی»، «نغمه حسرت» و «فریاد بی اثر» نیز از سروده های ماندگار او به شمار می روند که عمق احساس و کلام او را به زیبایی هر چه تمام تر به نمایش می گذارند.

نرگس علی مردانی: نقش و اهمیت در گردآوری این دیوان

درک و شناخت یک اثر ادبی کلاسیک، تنها محدود به مطالعه اشعار آن نیست، بلکه به چگونگی تدوین، تصحیح و ارائه آن به مخاطبان نیز وابسته است. در مورد «دیوان رهی معیری»، نقش نرگس علی مردانی به عنوان گردآورنده و پژوهشگر این اثر، اهمیتی کلیدی دارد. گرچه رهی معیری خود شاعر است، اما عنوان «نویسنده نرگس علی مردانی» در این نسخه از دیوان، به جایگاه و نقش محوری او در گردآوری، تدوین و احتمالاً تصحیح این مجموعه اشعار اشاره دارد.

نرگس علی مردانی با رویکردی دقیق و پژوهشگرانه، به سازماندهی و ارائه جامع اشعار رهی معیری پرداخته است. این کار نیازمند مطالعه نسخه های مختلف، تطبیق آن ها، رفع ابهامات، و اطمینان از صحت و اتقان محتواست. چنین تلاشی، فراتر از یک گردآوری ساده، به منزله ایجاد یک مرجع معتبر برای علاقه مندان و پژوهشگران است. ویژگی های نسخه ای که تحت اهتمام نرگس علی مردانی منتشر شده است، اغلب شامل موارد زیر می شود:

• مقدمه تحلیلی: ارائه مقدمه ای که به معرفی رهی معیری، سبک او و سیر زندگی ادبی اش می پردازد.
• توضیحات واژگان: کمک به خواننده برای درک بهتر لغات و اصطلاحات دشوار.
• فهرست دقیق: سازماندهی اشعار بر اساس قالب های شعری یا مضامین برای دسترسی آسان تر.
• ارجاع ها: ارائه منابع و مراجع مورد استفاده در تدوین و تصحیح دیوان.

ذکر نام نرگس علی مردانی در کنار رهی معیری، تأکید بر اهمیت کار پژوهشی و دقت در ارائه این گنجینه ادبی است. او با این کار، نه تنها دسترسی به اشعار رهی را آسان تر کرده، بلکه با دقت و وسواس علمی، به حفظ و اعتبار این میراث فرهنگی کمک شایانی نموده است. این نسخه از دیوان، به واسطه اهتمام او، می تواند یک منبع قابل اعتماد برای مطالعه و پژوهش در زمینه شعر رهی معیری باشد و به خواننده این اطمینان را می دهد که با متنی ویرایش شده و معتبر سروکار دارد.

خلاصه و تحلیل محتوایی «دیوان رهی معیری»

«دیوان رهی معیری» مجموعه ای گسترده از اشعار او را دربرمی گیرد که تنوع قالب ها و غنای مضامین را به نمایش می گذارد. این بخش به تفصیل به اجزای مختلف این دیوان می پردازد و به خواننده کمک می کند تا دیدگاهی جامع از محتوای آن پیدا کند.

مقدمه دیوان و پیشگفتار

مقدمه و پیشگفتار دیوان، که احتمالاً توسط نرگس علی مردانی یا یکی از متخصصان ادبیات به قلم آمده است، به طور معمول با معرفی کوتاهی از رهی معیری، جایگاه او در شعر معاصر و ویژگی های سبکی او آغاز می شود. این بخش همچنین می تواند به شیوه گردآوری، تصحیح و تدوین دیوان اشاره کند و از اهمیت این نسخه برای خوانندگان سخن بگوید. مطالعه این بخش برای درک رویکرد کلی دیوان و آشنایی اولیه با شاعر و اثرش ضروری است.

غزلیات

غزل، برجسته ترین و شناخته شده ترین قالب شعری رهی معیری است و بخش عمده ای از دیوان را تشکیل می دهد. غزل در ادبیات فارسی قالبی بین ۴ تا ۱۲ بیت دارد که مصراع اول بیت نخست با مصراع های زوج هم قافیه است. مضامین اصلی غزلیات رهی معیری، عشق (هم افلاطونی و هم زمینی)، هجران و وصل، باده و صوفی گری (غالباً با جنبه های نمادین)، حکمت و اندرز است. تحلیل زبانی غزلیات او، سادگی، عمق و استفاده از تشبیهات و استعارات رایج را نشان می دهد که بر دلنشینی و روانی کلام می افزاید.

ساقی بده پیمانه ای، زآن می که بی خویشم کند
بر حسنِ شورانگیز تو، عاشق تر از پیشم کند

زان می که در شب های غم، بارد فروغ صبحدم
غافل کند از بیش و کم، فارغ ز تشویشم کند

این ابیات از غزل مشهور «ساقی بده پیمانه ای» نمونه ای بارز از زبان شیوا و مضامین عاشقانه رهی است. در این غزل، رهی با لحنی شورانگیز و دلنشین، از ساقی طلب می آید که او را با می وصال، از خود بی خود و فارغ از دغدغه های دنیایی کند. این غزل، اوج هنر رهی در بیان حالات روحی و عاطفی است و تأثیر عمیق او از سنت غزل فارسی را نشان می دهد.

چند تغزل و قطعات

این بخش از دیوان شامل تغزل ها و قطعاتی است که از نظر قالب و مضمون تفاوت هایی با غزل های کامل دارند. تغزل ها معمولاً کوتاه تر و بیشتر بر یک مضمون خاص عاشقانه یا احساسی تمرکز دارند. قطعات نیز اغلب برای بیان نکته سنجی ها، توصیفات دقیق یا حتی انتقادات اجتماعی مورد استفاده قرار می گیرند. این بخش، تنوع زبانی و فکری رهی را به نمایش می گذارد و نشان می دهد که او تنها در غزل سرایی محدود نبوده است.

منظومه ها

منظومه های رهی معیری، اشعار بلندی هستند که اغلب دارای ساختاری روایی یا توصیفی اند. این منظومه ها به نسبت غزلیات کمتر به چشم می خورند، اما نقش مهمی در کامل کردن سیمای شعری رهی دارند. مضامین این بخش می تواند شامل داستان های کوتاه، توصیف طبیعت، یا بیان افکار فلسفی و اجتماعی در قالبی گسترده تر باشد.

رباعیات

رباعی، قالبی کوتاه و چهارمصراعی است که در ادبیات فارسی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. رباعیات رهی معیری اغلب موجز و حکیمانه هستند. او در این قالب نیز مانند غزل، به بیان مضامین عاشقانه و فلسفی می پردازد، اما با ایجاز و عمقی خاص. این قالب برای انتقال نکته های ظریف و پیام های کوتاه و پرمغز بسیار مناسب است. رباعی ها می توانند نمادی از دیدگاه های رهی در مورد هستی، عشق و گذر عمر باشند. رباعی های عطار نیشابوری با حدود ۴۷۰۰ بیت از پرشمارترین نمونه های این قالب هستند و رهی نیز با تأثیرپذیری از این سنت، رباعیاتی دلنشین سروده است.

ابیات پراکنده و تک بیت ها

این بخش، حاوی ابیاتی است که ممکن است به دلیل عدم تکمیل یا فقدان نسخه های کامل، به صورت پراکنده جمع آوری شده اند. این ابیات، هرچند کوتاه، اما اغلب بیانگر قدرت رهی در سرودن مضامین مختلف و گاه بداهه گویی های او هستند. آن ها می توانند به ما در درک استعداد بی نظیر رهی در ساختن تصاویر شعری و بیان احساسات در کوتاه ترین شکل ممکن یاری رسانند.

برای سنگ مزارم سروده ام

شعر «برای سنگ مزارم سروده ام» یکی از بخش های تأمل برانگیز و تأثیرگذار در دیوان رهی معیری است. این شعر با مضامین فنا و بقا، مرگ و جاودانگی، و حس پایانی و نوستالژیک سروده شده است. این اثر نه تنها نشان دهنده بینش فلسفی رهی است، بلکه اوج هنر او در بیان احساسات عمیق انسانی را به تصویر می کشد. خواننده با مطالعه این شعر، به درکی عمیق تر از نگرش شاعر به پایان زندگی و میراثی که از خود برجای می گذارد، دست می یابد.

فرهنگ برخی از لغات و اصطلاحات

یکی از ویژگی های مهم نسخه گردآوری شده توسط نرگس علی مردانی، احتمال وجود بخش «فرهنگ برخی از لغات و اصطلاحات» است. این بخش برای فهم بهتر خواننده، به ویژه برای کسانی که با زبان و اصطلاحات کهن فارسی کمتر آشنا هستند، اهمیت فراوانی دارد. این فرهنگ لغات به درک عمیق تر مفاهیم و معانی اشعار کمک می کند و تجربه مطالعه دیوان را برای مخاطبان مختلف لذت بخش تر می سازد.

در مجموع، دیوان رهی معیری با تنوع قالب ها و غنای مضامین، نمایشگر سیر تکامل فکری و هنری این شاعر بزرگ است. این مجموعه، نه تنها گنجینه ای از اشعار عاشقانه و عارفانه است، بلکه در آن بازتابی از دغدغه های اجتماعی و فلسفی یک هنرمند حساس نیز دیده می شود.

نقد و بررسی: نقاط قوت و دیدگاه های کاربران

«دیوان رهی معیری» اثری است که با گذشت سالیان متمادی، همچنان در میان علاقه مندان به شعر فارسی جایگاه ویژه ای دارد. نقد و بررسی این دیوان و توجه به دیدگاه های کاربران، ابعاد مختلف ارزش آن را آشکار می سازد.

نقاط قوت دیوان رهی معیری

از جمله مهم ترین نقاط قوت اشعار رهی معیری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سادگی و دلنشینی: کلام رهی، به دور از پیچیدگی و تکلف، بسیار روان و قابل فهم است که خواندن آن را برای عموم دلپذیر می سازد.
• ماندگاری و تأثیرگذاری: اشعار او، به ویژه غزلیات و تصنیف ها، با گذشت زمان همچنان تازگی خود را حفظ کرده و تأثیری عمیق بر ادبیات و موسیقی ایران داشته اند.
• ارتباط با موسیقی: کیفیت موسیقیایی کلام رهی، او را به یکی از برجسته ترین ترانه سرایان ایران تبدیل کرده است و بسیاری از آثارش با صدای هنرمندان بزرگ، جاودانه شده اند.
• جذابیت برای نسل امروز: سادگی و عمق احساسی اشعار رهی، باعث می شود که حتی نسل های جدید نیز به راحتی با او ارتباط برقرار کرده و از خواندن آثارش لذت ببرند.

پاسخ به چالش ها و نظرات کاربران

همانند هر اثر ادبی دیگری، «دیوان رهی معیری» نیز با نظرات و گاهی چالش هایی از سوی خوانندگان مواجه بوده است. یکی از مواردی که در میان دیدگاه های کاربران دیده می شود، اشاره به شعر «خلقت زن» یا اشعار مشابهی است که ممکن است تفسیری خاص از نقش یا جایگاه زن ارائه دهند. برای پاسخ به این نوع چالش ها، باید در نظر داشت که هر اثر ادبی در بستر زمان و فرهنگ خاص خود شکل می گیرد و دیدگاه های شاعر ممکن است تحت تأثیر شرایط اجتماعی دوران خود باشد.

با این حال، با نگاهی به سایر اشعار رهی معیری و زندگی او، می توان به دغدغه مندی او در قبال حقوق و نقش زنان در جامعه در برخی از آثارش پی برد. این موضوع نشان می دهد که رهی، شاعری تک بعدی نبوده و در اشعارش، زوایای گوناگونی از جهان بینی خود را به نمایش گذاشته است. نسخه گردآوری شده توسط نرگس علی مردانی، با دقت و وسواس پژوهشی، می تواند به حل برخی از مشکلات ویرایشی احتمالی در نسخه های قدیمی تر کمک کرده و تجربه ای یکپارچه و معتبر از مطالعه اشعار رهی را ارائه دهد.

پیشنهاد به چه کسانی؟

مطالعه «دیوان رهی معیری» به گروه های مختلفی پیشنهاد می شود:

1. علاقه مندان به شعر کلاسیک و معاصر فارسی: برای آشنایی با یکی از قله های غزل سرایی.
2. دانشجویان و پژوهشگران ادبیات: به عنوان منبعی غنی برای تحلیل سبک و مضامین.
3. موسیقی دوستان: برای درک عمیق تر از اشعار تصنیف های ماندگار.
4. خوانندگان عمومی: برای لذت بردن از زبان شیرین و احساسات عمیق.

چرا «دیوان رهی معیری» (گردآوری نرگس علی مردانی) را باید خواند؟

خواندن «دیوان رهی معیری» که با اهتمام نرگس علی مردانی گردآوری شده است، تجربه ای منحصر به فرد و ارزشمند برای هر علاقه مند به ادبیات و فرهنگ ایرانی است. این اثر فراتر از یک مجموعه شعر، دعوتی است به سفری عمیق در جهان عواطف و زیبایی های زبان فارسی.

نخستین و مهم ترین دلیل برای مطالعه این دیوان، تجربه زیبایی و عمق غزل فارسی معاصر است. رهی معیری توانست غزل را به اوج لطافت و روانی برساند و احساسات انسانی را با ظرافتی بی بدیل بیان کند. اشعار او، آیینه ای از شور و شوق، فراق و وصال، و تأملات فلسفی است که هر خواننده ای را به تأمل وا می دارد.

دومین دلیل، آشنایی با یکی از برجسته ترین شاعران و ترانه سرایان ایران است. رهی معیری نه تنها یک شاعر زبردست، بلکه یک ترانه سرای کم نظیر نیز بود که اشعارش در تار و پود موسیقی اصیل ایرانی تنیده شده اند. با مطالعه این دیوان، شما با خاستگاه بسیاری از تصنیف های ماندگار و محبوب آشنا خواهید شد.

سومین نکته، لذت بردن از زبان شیرین و دلنشین فارسی است. رهی با کلام ساده و بی پیرایه خود، نشان داد که چگونه می توان با استفاده از واژگان اصیل فارسی، عمیق ترین مفاهیم و احساسات را بیان کرد. این دیوان، گنجینه ای برای تقویت زبان فارسی و آشنایی با ظرافت های آن است.

اهمیت این نسخه خاص با گردآوری نرگس علی مردانی نیز شایان توجه است. این اهتمام، به معنای ارائه یک منبع معتبر و تصحیح شده از آثار رهی است که با دقت پژوهشی بالا تدوین شده. این نکته به خصوص برای دانشجویان و محققان ادبیات که به دنبال متنی قابل اعتماد هستند، بسیار حیاتی است.

در نهایت، اشعار رهی معیری به دلیل پیوند عمیق با موسیقی و فرهنگ ایران، بخشی جدایی ناپذیر از هویت ملی ما را تشکیل می دهند. خواندن این دیوان، شما را به ریشه های فرهنگی و هنری خود متصل می کند و درکی تازه از میراث ادبی ایران به شما می بخشد. این دیوان برای هر کسی که به دنبال غرق شدن در دنیای شعر و موسیقی ایرانی است، خواندنی و الهام بخش خواهد بود.

نتیجه گیری: جایگاه ابدی رهی در ادبیات معاصر

«دیوان رهی معیری» (نویسنده نرگس علی مردانی)، به عنوان مجموعه ای جامع و دقیق از اشعار یکی از پرآوازه ترین غزل سرایان معاصر ایران، جایگاهی ابدی و بی بدیل در تاریخ ادبیات فارسی دارد. این اثر، تنها یک کتاب شعر نیست، بلکه میراثی گران بها از شور، عشق، ظرافت و اندیشه است که رهی معیری با کلام سحرانگیز خود به یادگار گذاشته است.

رهی با سادگی و روانی بی نظیر کلامش، توانست پلی میان سنت و نوگرایی بزند و اشعاری خلق کند که هم بر دل دوستداران شعر کلاسیک می نشیند و هم برای نسل های جدید جذابیت دارد. نقش نرگس علی مردانی در گردآوری و تدوین این گنجینه ادبی نیز شایسته تقدیر است؛ زیرا او با دقت و وسواس پژوهشی، به ارائه یک نسخه معتبر و خوانا از آثار رهی معیری کمک شایانی کرده است.

اشعار رهی معیری نه تنها در صفحات کتاب ها، بلکه در دل تصنیف ها و ترانه های ماندگار موسیقی ایران نیز زنده مانده و هر روز بیش از پیش جایگاه خود را در حافظه جمعی ما تثبیت می کند. مطالعه «خلاصه کتاب دیوان رهی معیری ( نویسنده نرگس علی مردانی )» برای هر ایرانی و هر فارسی زبانی که به دنبال غرق شدن در دریای عمیق احساس و هنر است، یک ضرورت به شمار می رود. این دیوان، دعوتی است به کشف دوباره زیبایی های زبان فارسی و ارتباطی دوباره با روح شاعری که نامش برای همیشه با غزل و ترانه این مرز و بوم گره خورده است.