خلاصه کتاب بررسی و تحلیل موسیقی کلاسیک در قزوین ( نویسنده سید حسین میثمی )

کتاب بررسی و تحلیل موسیقی کلاسیک در قزوین اثر سید حسین میثمی، پژوهشی عمیق و مستند در تاریخ موسیقی این شهر از دوران صفویه تا پایان پهلوی است که به تحولات و جایگاه موسیقی کلاسیک در قزوین می پردازد.

این اثر که ریشه در پایان نامه دکترای نویسنده دارد، به سفارش حوزه هنری استان قزوین به رشته تحریر درآمده و تلاشی است برای ارائه تصویری روشن و به دور از هرگونه سوگیری ناسیونالیستی از دگرگونی های موسیقی در این شهر تاریخی. هدف اصلی میثمی، تحلیل پارادایم های حاکم بر موسیقی، بررسی جایگاه اجتماعی موسیقیدانان، و واکاوی کارکردهای مختلف موسیقی در بستر زمان و مکان است. این مقاله به عنوان یک خلاصه جامع و تحلیلی، خواننده را با محورهای اصلی، یافته های کلیدی، و روش شناسی پژوهشی این کتاب ارزشمند آشنا می سازد تا بدون نیاز به مطالعه کامل اثر، بینشی عمیق از محتوای آن به دست آورد.

چرایی و اهمیت پژوهش: اهداف و ضرورت نگارش کتاب

پژوهش در تاریخ موسیقی منطقه ای ایران، به ویژه در شهرهایی با قدمت فرهنگی قزوین، همواره با چالش ها و خلأهای اطلاعاتی فراوانی روبرو بوده است. بسیاری از منابع موجود، یا فاقد عمق تحلیلی کافی هستند یا تحت تأثیر گرایش های خاص نگاشته شده اند. کتاب بررسی و تحلیل موسیقی کلاسیک در قزوین دقیقاً به منظور پر کردن این خلأ و ارائه یک منبع جامع و مستند شکل گرفته است. این اثر نه تنها به توصیف وقایع تاریخی می پردازد، بلکه تلاش می کند تا با رویکردی علمی، به تحلیل ابعاد مختلف حیات موسیقایی در قزوین بپردازد.

طرح مسئله و خلأ پژوهشی

تاریخ موسیقی ایران، به ویژه در ابعاد منطقه ای و شهری، کمتر مورد پژوهش های عمیق و ساختارمند قرار گرفته است. در مورد قزوین، شهری که در دوره هایی پایتخت ایران بوده و از مراکز مهم فرهنگی و هنری به شمار می رفته، اطلاعات مدون و تحلیلی درباره موسیقی آن، به خصوص موسیقی کلاسیک، بسیار محدود بوده است. این کمبود، ضرورت انجام پژوهشی بنیادین را برای مستندسازی و تحلیل سیر تحولات موسیقی در این منطقه حیاتی می ساخت. هدف این کتاب، نه صرفاً گردآوری اطلاعات، بلکه تحلیل این اطلاعات در بستری تاریخی و اجتماعی است تا به فهم عمیق تری از پویایی های موسیقی قزوین منجر شود.

اهداف اصلی کتاب

نویسنده با نگارش این کتاب، اهداف متعددی را دنبال کرده است. یکی از مهمترین این اهداف، تحلیل پارادایم های حاکم بر موسیقی در دوره های مختلف تاریخی است. این بدان معناست که کتاب به دنبال کشف و تبیین الگوهای فکری و اجتماعی است که بر تولید، اجرا و دریافت موسیقی تأثیر گذاشته اند. علاوه بر این، میثمی به بررسی شأن اجتماعی موسیقیدانان و هنرمندان این عرصه در هر دوره، و نیز واکاوی کارکردهای موسیقی (مانند کارکرد آیینی، سرگرمی، یا اجتماعی) می پردازد. این اهداف فراتر از یک تاریخ نگاری صرف است و به پژوهشگر اجازه می دهد تا لایه های پنهان تر روابط میان جامعه و هنر را آشکار سازد.

چارچوب نظری و مدل تحلیلی

برای دستیابی به اهداف تحلیلی مورد نظر، سید حسین میثمی از یک چارچوب نظری قوی و شناخته شده در حوزه موسیقی شناسی، یعنی مدل مریام-رایس (Merriam-Rice) استفاده کرده است. این مدل یک ابزار تحلیلی جامع است که به پژوهشگر اجازه می دهد تا ابعاد مختلف موسیقی را از جمله: نگرش ها (Attitudes)، رفتارها (Behaviors)، و خود موسیقی (Music Itself) به صورت ساختارمند بررسی کند. استفاده عملی از این چارچوب نظری، امکان طبقه بندی و تحلیل دقیق داده ها را فراهم آورده و به نویسنده کمک کرده تا از سطحی نگری پرهیز کند و به عمق تحولات موسیقایی در قزوین بپردازد. این مدل به ویژه در تحلیل تأثیرات اجتماعی و فرهنگی بر موسیقی و بالعکس، کارآمدی بالایی از خود نشان می دهد.

ساختار تحلیلی کتاب: دو صورت بندی اصلی در تاریخ موسیقی قزوین

نویسنده در این کتاب، سیر تحولات موسیقی کلاسیک در قزوین را در دو صورت بندی اصلی دسته بندی کرده است که هر یک ویژگی های خاص خود را دارند و نشان دهنده تغییر پارادایم های اجتماعی و فرهنگی هستند. این تقسیم بندی به درک بهتر چگونگی دگرگونی جایگاه موسیقی و موسیقیدانان در طول تاریخ کمک می کند.

صورت بندی نخست: دوران گفتمان های محدودکننده (از صفوی تا پیش از مشروطه)

این دوره زمانی شامل دوران صفوی و بخش عمده ای از قاجار است که موسیقی در آن تحت تأثیر گفتمان های غالب دینی و اجتماعی، با محدودیت ها و گاه ممنوعیت های جدی روبرو بوده است. رویکرد کتاب در این بخش، واکاوی دقیق تأثیر مذهب تشیع دوازده امامی بر نگرش ها و رفتارهای اجتماعی مرتبط با موسیقی است.

• تأثیر مذهب: مذهب تشیع دوازده امامی نقش محوری در شکل دهی به نگرش ها و رفتارهای اجتماعی نسبت به موسیقی ایفا می کرده است. این تأثیرات، اغلب به محدودیت یا احتیاط در پرداختن به موسیقی منجر می شد. جالب توجه آنکه ممانعت ها برای لایه های برتر اجتماعی کمتر و برای دیگر سطوح اجتماعی بیشتر بود که نشان دهنده نوعی طبقه بندی پنهان در برخورد با هنر موسیقی بود.
• طبقه بندی اجتماعی اهل موسیقی: در این دوران، شأن اجتماعی اهل موسیقی به شدت متأثر از این پارادایم های محدودکننده بود. موسیقیدانان به دو دسته کلی افراد غیرحرفه ای و افراد حرفه ای تقسیم می شدند. افراد حرفه ای نیز شامل حافظان، خوانندگان (شامل خوانندگان تصنیف و تعزیه خوانان)، و سازندگان بودند که هر یک جایگاه و نقش مشخصی در جامعه داشتند.
• رفتار فیزیکی با موسیقی: کتاب به وضعیت موسیقی آوازی و سازی، انواع سازهای رایج و فنون نوازندگی مربوط به هر دوره می پردازد. علی رغم محدودیت ها، فعالیت های موسیقایی به اشکال مختلفی ادامه داشت و نظام های تئوریک مانند سیستم مدال ادوار نغمگی و اصول و اقسام تصانیف نیز مورد بررسی قرار می گیرد.
• پویایی در دوران پایتختی و تعزیه: نکته قابل توجه این دوره، رونق موسیقی در زمان پایتختی قزوین در دوران صفویه و نیز گسترش تعزیه در دوران ناصری قاجار است. تعزیه به عنوان یک هنر تلفیقی از نمایش و موسیقی، فضای مناسبی را برای ادامه حیات و پویایی موسیقی در بستر مذهبی فراهم می آورد و از این رو، از روند دینامیکی خاصی برخوردار بود.

صورت بندی دوم: دوران تحول و گرایش به مدرنیته (از مشروطه تا پایان پهلوی)

با شکل گیری جنبش مشروطه در ایران، گفتمان های اجتماعی و فرهنگی نیز دستخوش تغییرات اساسی شدند. تمایل به مدرنیته، به ویژه با گرایش های غربی، بر حیات موسیقایی قزوین نیز تأثیر گذاشت و صورت بندی جدیدی را رقم زد.

• کاهش محدودیت ها: در این دوره، موسیقی دیگر به صورت سابق در گفتمان محدودیت یا ممنوعیت های حکومتی قرار نداشت. ممنوعیت ها به تدریج کمرنگ شدند و فضای بازتری برای فعالیت های موسیقایی ایجاد شد.
• تأثیرات تدریجی: نگرش ها و رفتارهای اجتماعی نسبت به موسیقی دستخوش تغییرات تدریجی شدند. این تغییرات بر حیات موسیقایی قزوین مشهود بود؛ مثلاً آموزش رسمی موسیقی، تأسیس مدارس موسیقی، و ترویج موسیقی به شیوه های جدید رواج یافت. این دوره شاهد ظهور گروه های جدید موسیقایی، رواج سازهای غربی و تلفیق های موسیقایی بود که پیش از این کمتر دیده می شدند.

سید حسین میثمی با بررسی تطبیقی این دو صورت بندی، نشان می دهد که چگونه گفتمان های اجتماعی و سیاسی، شأن و جایگاه هنر و هنرمند را دگرگون ساخته و مسیر تحول موسیقی را تعیین کرده اند.

سیر تاریخی تحولات موسیقی قزوین: فصول و جزئیات بررسی

کتاب بررسی و تحلیل موسیقی کلاسیک در قزوین به صورت فصلی و با جزئیات دقیق، سیر تحولات موسیقی را در دوره های مختلف تاریخی قزوین دنبال می کند. این رویکرد، درک عمیقی از بستر تاریخی و فرهنگی موسیقی این شهر ارائه می دهد.

دوران صفوی

قزوین در دوران صفوی به مدت ۵۰ سال پایتخت ایران بود و این موقعیت سیاسی و فرهنگی، تأثیر شگرفی بر تمامی ابعاد زندگی اجتماعی از جمله هنر و موسیقی گذاشت. نویسنده در سه فصل مجزا به بررسی دوران نخست، دوم و سوم صفوی می پردازد، اما در این خلاصه به صورت کلی به مهمترین ویژگی های این دوران اشاره می شود:

• نگرش: نگرش عمومی به موسیقی در این دوران، با وجود دربار هنردوست، تحت تأثیر آموزه های مذهبی با نوعی احتیاط و در برخی سطوح جامعه با ممنوعیت همراه بود. با این حال، در محیط دربار و میان طبقه حاکم، موسیقی از جایگاه ویژه ای برخوردار بود.
• رفتار:
  • رفتار اجتماعی: اهل موسیقی به دو دسته کلی افراد غیرحرفه ای و افراد حرفه ای تقسیم می شدند. افراد حرفه ای شامل حافظان، خوانندگان، گویندگان (مداحان و روضه خوانان)، و سازندگان بودند که هر کدام در ساختار اجتماعی نقش خاصی داشتند. دربار صفوی حامی هنرمندان بود و برخی موسیقیدانان در نزد شاه و دربار جایگاه ویژه ای داشتند.
  • رفتار فیزیکی (اجرا): موسیقی آوازی و سازی هر دو رواج داشتند. سازهای مختلفی مانند تار، سه تار، کمانچه، نی، دف، تنبک و عود مورد استفاده قرار می گرفتند. فنون نوازندگی نیز از پیچیدگی و ظرافت های خاصی برخوردار بود که در منابع تاریخی منعکس شده است.
• موسیقی:
  • تأثیر نیروهای اجتماعی: تأثیر مذهب و دربار بر نوع موسیقی و نحوه اجرای آن مشهود بود. بسیاری از موسیقی دانان در محافل خصوصی فعالیت می کردند.
  • نظام موسیقایی: نظام مدال ادوار نغمگی که بر پایه مقام ها و دوازده پرده استوار بود، نظام غالب موسیقایی این دوره محسوب می شد. اصول و اقسام تصانیف نیز از پیچیدگی های تئوریک خاصی پیروی می کرد.

دوران قاجار

دوران قاجار با تحولات سیاسی و اجتماعی بسیاری همراه بود که بازتاب آن در موسیقی قزوین نیز دیده می شود. میثمی در دو فصل به بررسی این دوره می پردازد:

• مقدمه: با انتقال پایتخت از قزوین، نقش این شهر در دربار مرکزی کاهش یافت، اما همچنان به عنوان یک مرکز مهم فرهنگی و مذهبی باقی ماند. ظهور تعزیه و نقشی که در حیات موسیقی قزوین ایفا کرد، از نکات برجسته این دوره است.
• بررسی نگرش، رفتار و موسیقی در دوره های اول و دوم قاجار:
  • نگرش: نگرش به موسیقی همچنان تحت تأثیر مذهب بود، اما با رواج تعزیه و رشد آیین های مذهبی که موسیقی در آن ها نقش داشت، نوعی پویایی در حیات موسیقایی شکل گرفت.
  • رفتار اجتماعی: طبقه بندی اهل موسیقی شامل افراد غیرحرفه ای و حرفه ای بود. در میان حرفه ای ها، خوانندگان (تصنیف خوانان) و به ویژه تعزیه خوانان و نوازندگان حرفه ای جایگاه خاصی داشتند. تعزیه به عنوان یک رسانه قوی، بسیاری از موسیقیدانان را به خود جذب کرد و آنان را قادر ساخت تا هنر خود را در بستر مورد قبول جامعه ارائه دهند.
  • رفتار فیزیکی (اجرا): موسیقی آوازی، به خصوص تصنیف خوانی و آواز در تعزیه، بسیار رواج داشت. سازهای رایج دوره صفوی همچنان مورد استفاده بودند و فنون نوازندگی نیز تکامل یافتند. سازهایی مانند تار، سه تار، و کمانچه محبوبیت فراوان داشتند.
  • نظام موسیقایی: در این دوره، سیستم مدال دستگاه ها (که امروزه می شناسیم) به تدریج جایگزین نظام ادوار نغمگی شد. اوزان و اقسام قطعات سازی و آوازی ضربی نیز توسعه یافتند.

دوران پهلوی

دوران پهلوی با ورود الگوهای مدرن و غربی و تلاش برای ملی گرایی همراه بود که تأثیرات عمیقی بر تمامی جنبه های هنر و فرهنگ، از جمله موسیقی گذاشت. کتاب بررسی و تحلیل موسیقی کلاسیک در قزوین به تفصیل به نتایج بررسی دوران پهلوی می پردازد:

• تأسیس مراکز آموزشی: در این دوره، آموزش رسمی موسیقی در قزوین نیز گسترش یافت. تأسیس مدارس و آموزشگاه های موسیقی، فرصت های جدیدی را برای یادگیری و ترویج موسیقی کلاسیک ایرانی و حتی غربی فراهم کرد.
• گسترش رسانه ها: ظهور رادیو، تلویزیون و صنعت ضبط صفحه و کاست، امکان دسترسی گسترده تر مردم به موسیقی را فراهم آورد. این رسانه ها نقش مهمی در معرفی هنرمندان و ترویج انواع موسیقی، از جمله موسیقی کلاسیک، داشتند.
• تغییرات اجتماعی و فرهنگی: با رشد شهرنشینی، تغییر سبک زندگی و ورود مظاهر مدرنیته، نگرش جامعه نسبت به موسیقی آزادتر شد. نقش موسیقی از صرفاً محافل خصوصی فراتر رفته و به عرصه های عمومی تر راه یافت.
• موسیقی کلاسیک ایرانی: در این دوره، تلاش هایی برای بازشناسی و حفظ ردیف موسیقی ایرانی و ترویج آن به عنوان میراث ملی صورت گرفت. موسیقیدانان قزوینی نیز در این روند مشارکت داشتند و به پرورش شاگردان و اجرای کنسرت ها می پرداختند.
• موسیقی غربی: با گشایش ارتباطات فرهنگی، موسیقی کلاسیک غربی نیز جای خود را در میان علاقه مندان قزوینی باز کرد. برخی از هنرمندان به آموزش و اجرای سازهای غربی مانند پیانو و ویولن پرداختند.

نتایج و دستاوردهای کلیدی پژوهش میثمی

کتاب بررسی و تحلیل موسیقی کلاسیک در قزوین مجموعه ای از یافته های مهم و نتیجه گیری های ارزشمند را ارائه می دهد که به درک عمیق تر تاریخ موسیقی ایران کمک می کند. مهمترین دستاوردهای این پژوهش را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:

• ارائه یک تصویر جامع و تحلیلی: این کتاب برخلاف بسیاری از آثار پیشین، صرفاً به توصیف بسنده نمی کند، بلکه با بهره گیری از چارچوب نظری مدل مریام-رایس، یک تحلیل عمیق از ابعاد مختلف موسیقی (نگرش ها، رفتارها و خود موسیقی) در قزوین ارائه می دهد.
• تبیین دو صورت بندی تاریخی: مهمترین دستاورد این پژوهش، تقسیم بندی تاریخ موسیقی قزوین به دو صورت بندی کلان است: دوران گفتمان های محدودکننده (صفوی تا پیش از مشروطه) و دوران تحول و گرایش به مدرنیته (مشروطه تا پایان پهلوی). این تقسیم بندی، فهم دگرگونی های پارادایمی در نگرش به موسیقی را تسهیل می کند.
• بررسی جایگاه اجتماعی موسیقیدانان: کتاب به دقت به تغییر شأن اجتماعی اهل موسیقی در هر دوره می پردازد؛ از موسیقیدانان درباری و حافظان در دوران صفوی، تا تعزیه خوانان و تصنیف خوانان در قاجار، و سپس ظهور اساتید و هنرجویان رسمی در دوران پهلوی.
• نقش تعزیه در حیات موسیقایی: پژوهش نشان می دهد که تعزیه به عنوان یک هنر مذهبی-نمایشی، نقش حیاتی در حفظ و پویایی موسیقی، به ویژه موسیقی آوازی، در دوره هایی که محدودیت ها زیاد بود، ایفا کرده است.
• مستندسازی نظام های موسیقایی: میثمی به تفصیل به بررسی نظام های موسیقایی رایج در هر دوره، از سیستم مدال ادوار نغمگی در صفوی تا دستگاه ها در قاجار و پهلوی می پردازد.
• اهمیت قزوین به عنوان قطب فرهنگی: کتاب بر اهمیت قزوین به عنوان یک مرکز فرهنگی و هنری، حتی پس از انتقال پایتخت، تأکید می کند و نشان می دهد که این شهر همواره مهد هنرمندان و رویدادهای مهم موسیقایی بوده است.

این پژوهش، با تکیه بر اسناد معتبر و مصاحبه های میدانی، اطلاعات دست اولی را در اختیار پژوهشگران و علاقه مندان به تاریخ موسیقی ایران قرار می دهد و به عنوان مرجعی جامع و مستند شناخته می شود.

روش شناسی پژوهش: رویکرد علمی سید حسین میثمی

یکی از نقاط قوت برجسته کتاب بررسی و تحلیل موسیقی کلاسیک در قزوین، روش شناسی دقیق و علمی است که نویسنده برای گردآوری و تحلیل اطلاعات به کار گرفته است. این رویکرد، به اعتبار و عمق یافته های پژوهش می افزاید و آن را از یک اثر صرفاً روایی متمایز می کند.

سید حسین میثمی در این پژوهش، از روش «تحلیل محتوا» به عنوان رویکرد اصلی تحقیق بهره برده است. این روش، امکان بررسی نظام مند و عینی داده ها را فراهم می آورد تا الگوها، مضامین و گرایش های پنهان در منابع مختلف کشف و تبیین شوند. در کنار تحلیل محتوا، گردآوری اطلاعات از طریق «اسناد کتابخانه ای و آرشیوها» و نیز «مصاحبه های میدانی و شفاهی» صورت گرفته است.

منابع استفاده شده در پژوهش:

• منابع تاریخی: شامل تاریخ نگاری های عمومی و منطقه ای، سالنامه ها و وقایع نگاری ها که بستری زمانی و مکانی برای تحولات موسیقی فراهم می کنند.
• تذکره ها و سفرنامه ها: این منابع، اطلاعات دست اولی درباره موسیقیدانان، محافل هنری، و وضعیت اجتماعی موسیقی در دوره های مختلف ارائه می دهند.
• منابع فقهی و مذهبی: برای درک نگرش مذهب به موسیقی و تأثیر آن بر رفتارهای اجتماعی، مطالعه کتب فقهی و مذهبی ضروری بوده است.
• منابع نگارگری: نقاشی ها و تصاویر تاریخی، شواهد بصری مهمی از سازها، شیوه های اجرا و پوشش موسیقیدانان ارائه می دهند.
• منابع نظری موسیقی و ردیف: کتب و رسالات نظری موسیقی، اطلاعاتی درباره نظام های موسیقایی، اصول و قواعد ردیف، و مبانی تئوریک موسیقی ارائه می دهند.
• نسخ خطی و چاپی موسیقی: بررسی نت ها، قطعات موسیقی، و هرگونه یادداشت های مرتبط با اجرا و آموزش.
• مصاحبه های میدانی و شفاهی: این بخش از پژوهش، به ویژه برای دوران پهلوی و جمع آوری اطلاعات درباره نسل های اخیر موسیقیدانان قزوین، حیاتی بوده است. مصاحبه با اساتید، شاگردان، خانواده های هنرمندان، و افراد مطلع، به تکمیل اطلاعات تاریخی و درک تجربیات زیسته کمک کرده است.

تنوع و جامعیت منابع مورد استفاده، نشان دهنده عمق و دقت این پژوهش است و اعتبار علمی یافته های آن را دوچندان می کند. این رویکرد علمی، کتاب بررسی و تحلیل موسیقی کلاسیک در قزوین را به یک مرجع قابل اعتماد برای دانشجویان و پژوهشگران تبدیل کرده است.

چرا باید این کتاب را خواند؟ (نتیجه گیری و دعوت به مطالعه)

کتاب بررسی و تحلیل موسیقی کلاسیک در قزوین اثر سید حسین میثمی، فراتر از یک تاریخ نگاری صرف، یک پژوهش عمیق و تحلیلی است که لایه های پنهان تاریخ موسیقی ایران را در بستر فرهنگی و اجتماعی قزوین آشکار می سازد. این اثر نه تنها برای دانشجویان و پژوهشگران رشته های موسیقی شناسی، تاریخ هنر، و مطالعات منطقه ای یک منبع دست اول و حیاتی است، بلکه برای تمامی علاقه مندان به تاریخ و فرهنگ ایران، به ویژه هنر موسیقی، ارزشمند و خواندنی است.

با مطالعه این کتاب، خواننده با چگونگی تأثیر متقابل مذهب، سیاست، و جامعه بر حیات موسیقایی آشنا می شود و درک می کند که چگونه هنر موسیقی در مواجهه با محدودیت ها و تحولات، مسیر خود را ادامه داده و تکامل یافته است. جامعیت این پژوهش در پوشش دوره های صفوی، قاجار و پهلوی، به همراه روش شناسی دقیق و مستندسازی اطلاعات از منابع گوناگون، این کتاب را به اثری ماندگار و مرجع تبدیل کرده است.

بنابراین، اگر به دنبال درکی عمیق و مستند از جایگاه موسیقی در یکی از مهمترین شهرهای تاریخی ایران هستید، و می خواهید با پشت پرده تحولات هنری در طول قرون آشنا شوید، مطالعه کامل کتاب بررسی و تحلیل موسیقی کلاسیک در قزوین اکیداً توصیه می شود. این اثر نه تنها دانش شما را غنا می بخشد، بلکه دریچه ای تازه به سوی فهم ارزش های هنری و فرهنگی ایران زمین می گشاید.

درباره نویسنده: سید حسین میثمی

سید حسین میثمی، نویسنده کتاب بررسی و تحلیل موسیقی کلاسیک در قزوین، پژوهشگری برجسته در حوزه موسیقی شناسی و تاریخ هنر است. این اثر که حاصل پایان نامه دوره دکتری اوست، نشان دهنده عمق دانش و دقت علمی او در پرداختن به موضوعات پژوهشی است. میثمی با رویکردی آکادمیک و مبتنی بر شواهد تاریخی و میدانی، تلاش کرده تا خلأهای موجود در حوزه تاریخ موسیقی منطقه ای ایران را پر کند.

تخصص و سوابق پژوهشی سید حسین میثمی، به ویژه در زمینه تاریخ موسیقی کلاسیک ایرانی، به وی اعتبار لازم برای نگارش چنین اثر جامع و مستندی را بخشیده است. او با تسلط بر متدولوژی های پژوهشی و دسترسی به منابع دست اول، توانسته است تحلیلی عمیق و قابل اتکا از تحولات موسیقی در قزوین ارائه دهد و نام خود را به عنوان یکی از صاحب نظران این حوزه مطرح سازد.