مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری گفت: سال 1403 برنامه مالچ پاشی نفتی را در دستور کار نداریم و به شدت روی روش های جایگزین متمرکز شده ایم.
وحید جعفریان در گفت و گو با ووکس با بیان اینکه بخش اصلی کانون های خسارت زا را تثبیت کرده ایم، اظهارکرد: مالچ نفتی یک پروژه در فرایند ایجاد پوشش گیاهی است و مالچ نفتی بیش از دو تا سه سال توانایی حفظ تپه ماسه ای را ندارد و در فرایند طبیعی تجزیه می شود اما همین دوسال برای استقرار نهال های کشت شده در تپه های ماسه ای کفایت می کند و بعد از دو سال ریشه های گونه های سازگار با مناطق بیابانی، تپه ماسه ای را حفظ می کند و جلوی حرکت آن را می گیرد بنابراین مالچ نفتی یک پروژه موقت برای تثبیت عرصه به منظور احیای پوشش گیاهی است.
وی تاکید کرد: هیچ راه دیگری برای اینکه تپه ماسه ای حرکت نکند تا گلدان های کشت شده در شنزارها برای اینکه ریشه های آن ها طی یک سال توسعه پیدا کند را نداریم. با احداث بادشکن های کوتاه و شطرنجی با الگوها و طراحی های نوین با همکاری با شرکت های دانش بنیان و بهره گیری از تجارب بین المللی امیدواریم بتوانیم موفق شویم.
جعفریان اضافه کرد: هم اکنون با یکی از معتبرترین نهادهای تحقیقاتی کشور چین و دانشگاه تهران پروژه ای در حسین آباد میش مست استان قم درارتباط با شناسایی بهترین روش ها و طراحی بادشکن ها در حال انجام هستیم البته بادشکن ها سابقه دیرینی در دانش بومی کشور ما دارند و در گذشته دور از آن استفاده کرده ایم اما بهره گیری از آن مبتنی بر شرایط علمی با کمترین هزینه و بیشترین اثر بخشی در دستور کار ماست.
وی در ادامه گفت: احداث حدود 1000 هکتار بادشکن یکی از اقدامات خوبی است که صورت گرفته است. ما در سطح وسیعی از شهرستان گناباد بادشکن را ایجاد کردیم و بادشکن های غیر زنده یکی از جاده های ترانزیت این منطقه را کنترل می کند. بادشکن در جاده گرمسار – قم موجب حفظ این جاده شده است.
مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری ادامه داد: در منطقه آران و بیدگل عرصه های پیش بینی شده برای مالچ ماشی، به طور صد در صدی از طریق احداث بادشکن های کوتاه با مشارکت مردم و تعاونی های محلی و استفاده از محصولات کشاورزی مثل ساقه پنبه و چوب های ناشی از هرس درختان میوه ای انجام شده است. این کار به بهبود معیشت جوامع محلی و از سویی حفظ اراضی کشاورزی کمک می کند چراکه تپه های ماسه ای روی این اراضی را نپوشانده اند.
جعفریان با بیان اینکه ما همیشه در فرایند احیای یک عرصه باید ملاحظاتی را در نظر بگیریم، گفت: نهالکاری ابتدا به ذهن مخاطب عام یک فعالیت سبز جلوه می کند این در حالیست که چنین فعالیتی به نوعی مداخله است. باید توجه کنیم چه جاهایی ما مجبور به مداخله در اکوسیستم مناطق بیابانی هستیم؟ این اکوسیستم چه قدر ظرفیت تحمل این مداخله دارد؟ مداخله یا عدم مداخله چه تاثیراتی بر منطقه می گذارد؟
وی در ادامه گفت: در حال حاضر در استان کرمان در محدوده بین جاده ترانزیت و راه آهن بم- زاهدان و جاده فهرج – نصرت آباد گستره وسیعی از شنزارها قرار دارد که تهدید کننده جدی برای ایمنی حمل بار و سلامت مسافران قطاراست. در منطقه سرخس سطوح قابل توجهی از شنزارها وجود دارد که یکی از مهم ترین تاثیرات زیربنایی در حوزه گاز و نفت و گمرکات و مسیر جاده ترانزیت را تهدید می کند. این شرایط را باید به نوعی مدیریت کنیم که هم ایمنی حمل و نقل و هم جلوگیری از هجوم ماسه های روان به اراضی کشاورزی محقق شود. حفظ ایمنی تاسیسات حساسی مثل فرودگاه ها و … برای تثبیت عرصه های اطارف آن ها نیز مد نظر است.
مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری ادامه داد: با تمامی این ملاحظات تصمیم گرفته می شود در یک محدوده کاملا حداقلی پروژه مالچ پاشی اجرا شود. این کار فرصت یک تا دو ساله ای به ما دهد تا بتوانیم پوشش گیاهی را مستقر کنیم. سه سال پیش یک پروژه مالچ پاشی در جاسک و پیوش استان هرمزگان انجام شد. این منطقه در گذشته یکی از خسارت زاترین عرصه های هجوم شن ها به جاده های ساحلی منطقه بود، به طور یکدست و گسترده در سطح بیش از 3000 هکتار تبدیل به جنگل دست کاشت انبوه شده است و عملا شرایط زیست محیطی منطقه را تغییر داده و به توسعه مناطق ساحلی کمک کرده است.
وی افزود: پیش بینی می شود با ظرفیت شرکت های دانش بنیان و با همکاری دانشگاه ها روش های جایگزین مالچ پاشی را تکمیل و نهایی می کنیم و بتوانیم ازآسیب پذیری منابع زیست انسانی در کانون های بحرانی گرد و غبار جلوگیری کنیم..
جعفریان با بیان اینکه میزان شدت و فراوانی توفان های ماسه ای در این دهه نسبت به نسبت به دهه قبل حدود 10 برابر شده است، تاکید کرد: این وضعیت زنگ خطری است که خشکی محیط چگونه می تواند گسترش شنزارها و خسارت آن به اراضی کشاورزی و مسکونی را موجب شود.روستاهایی مثل صمدآباد در منطقه سرخس هم اکنون تحت آسیب هجوم شن های روان در سطح گسترده است و قرار است در قالب طرح تهیه شده این شنزارها را تثبیت کنیم البته فقط جلوگیری از نابودی شرایط کشاورزی مد نیست بلکه وجود هموطنان در مناطق مرزی و حفظ ایمنی زیستی آنان اهمیت زیادی دارد بنابراین با در نظر گرفتن تمام این موارد باید بیشترین تاثیر را با کمترین مداخله در شرایط آسیب پذیر اکوسیستم های بیابانی داشته باشیم
وی اضافه کرد: با اطمینان از اینکه در فرایند روش های جایگرین، ظرفیت های قابل توجهی را در سازمان منابع طبیعی ایجاد کردیم، می توانیم از این روش ها در جهت حذف مالچ های نفتی اقدام کنیم که یک دستاورد است.
جعفریان ادامه داد: اگرچه ترکیب مالچ نفتی را برای همین یکی دو سال آخر تغییر دادیم ولی احداث بادشکن ها به مراتب مزایای بیشتری دارد، هم جوامع محلی ذینفع هستند، هم خودشان حفاظت می کنند، هم ارتباط خاک و اتمسفر در این بادشکن ها حذف نمی شود و بسیار به تنوع زیستی کمک می کند و حیات منطقه کمترین آسیب را می ببیند. بادشکن ها کار تثبیت عرصه را برای دو سال برای استقرار پوشش گیاهی انجام می دهند. امیدواریم این فرایند را در سال آینده قطعی می کنیم.
وی تاکید کرد: برای سال 1403 که در حال نوشتن برنامه های آن هستیم و پروژه مالچ نفتی را در هیچ کدام از برنامه های اجرایی پیش بینی نکرده ایم. امیدواریم با همین روش های بسیار سازگارتر با محیط زیست نسبت به ایفای تعهدات خود برای کنترل کانون های بحرانی فرسایش بادی اقدام کنیم. در این جهت لازم است بیش از پیش جنبه های فنی و علمی را به کار بگیریم و در کنار ملاحظات مرتبط با توسعه قرار دهیم.
جعفریان در پایان گفت: سال 1403 برنامه مالچ پاشی نفتی در دستور کار نداریم و وکیوم باتوم در قانون برای ما تکلیف نشده است و به شدت روی روش های جایگزین متمرکز شده ایم.
پایان خبر ووکس
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "سال 1403 مالچ پاشی نفتی را در دستور کار نداریم" هستید؟ با کلیک بر روی اجتماعی، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "سال 1403 مالچ پاشی نفتی را در دستور کار نداریم"، کلیک کنید.