علت تفاوت رنگ دریاها

بسیاری از ما تصور می کنیم که تمام دریاها و اقیانوس ها یک رنگ مشخص یعنی آبی دارند. اما کافیست نگاهی دقیق تر به تصاویر نقاط مختلف جهان بیندازیم یا حتی در سفرهای خود تنوع رنگی شگفت انگیز پهنه های آبی را مشاهده کنیم. از آبی فیروزه ای سواحل کارائیب گرفته تا سبز کدر برخی خورها و آبی تیره و عمیق اقیانوس آرام این تنوع رنگی داستانی پیچیده از تعامل نور آب و مواد مختلف موجود در آن روایت می کند. این تفاوت رنگی صرفاً یک پدیده بصری زیبا نیست بلکه اطلاعات مهمی درباره شرایط فیزیکی شیمیایی و بیولوژیکی این زیست بوم های عظیم در اختیار ما قرار می دهد. درک علت این تفاوت ها به ما کمک می کند تا نه تنها از زیبایی های طبیعت بیشتر لذت ببریم بلکه نگاه عمیق تری به سلامت و پویایی اقیانوس ها و دریاها داشته باشیم.

پاسخ در نور است

برای درک چرایی تفاوت رنگ دریاها ابتدا باید به نحوه تعامل نور خورشید با آب نگاه کنیم. نور خورشید که به نظر سفید می آید در واقع طیفی از تمام رنگ های قابل مشاهده است که هر رنگ مربوط به طول موج خاصی از نور است. وقتی نور خورشید به سطح آب برخورد می کند بخشی از آن منعکس شده و بخشی وارد آب می شود. آنچه در داخل آب اتفاق می افتد کلید اصلی درک رنگ دریاست. مولکول های آب به طور ذاتی تمایل دارند طول موج های بلندتر نور مانند قرمز نارنجی و زرد را جذب کنند. این جذب انرژی نور باعث گرم شدن آب در لایه های سطحی می شود. در مقابل طول موج های کوتاه تر یعنی آبی و سبز کمتر جذب می شوند و می توانند به عمق بیشتری نفوذ کنند. این تفاوت در جذب و پراکندگی نور توسط مولکول های آب دلیل اصلی آبی به نظر رسیدن آب خالص و عمیق است.

طول موج های مختلف

همانطور که اشاره شد هر رنگ در طیف نور مرئی دارای طول موج مشخصی است؛ قرمز بیشترین و بنفش کمترین طول موج را دارد. وقتی نور خورشید وارد ستون آب می شود مولکول های آب مانند فیلتر عمل می کنند. آن ها به سرعت طول موج های بلندتر (قرمز نارنجی زرد) را جذب می کنند به طوری که در عمق حدود 10 تا 20 متری عملاً هیچ نور قرمزی باقی نمی ماند. نور سبز کمی بیشتر نفوذ می کند و نور آبی و بنفش بیشترین توانایی نفوذ را دارند و می توانند به عمق صدها متر برسند. علاوه بر جذب نور در آب پراکنده نیز می شود به این معنی که جهت حرکت آن تغییر می کند. مولکول های آب نور آبی را بیشتر از سایر رنگ ها پراکنده می کنند. این پراکندگی نور آبی در تمام جهات باعث می شود که وقتی از بالا به آب عمیق و خالص نگاه می کنیم نور آبی پراکنده شده به چشم ما برسد و آب آبی دیده شود. بنابراین رنگ آبی دریا نتیجه جذب طول موج های بلندتر و پراکندگی طول موج های کوتاه تر (عمدتاً آبی) توسط مولکول های آب است.

مواد درون اقیانوس

اگر آب دریا صرفاً از مولکول های آب خالص تشکیل شده بود تمام اقیانوس های عمیق آبی تیره به نظر می رسیدند. اما واقعیت این است که آب دریا هرگز کاملاً خالص نیست. حاوی مقادیر متغیری از مواد مختلف است؛ این مواد می توانند شامل ذرات معلق ریز مواد آلی محلول مواد معدنی رسوبات و مهم تر از همه موجودات زنده میکروسکوپی باشند. حضور این مواد در آب به شدت بر نحوه تعامل نور با محیط آبی تأثیر می گذارد و عامل اصلی تنوع رنگی در دریاها و اقیانوس ها محسوب می شود. هر نوع ماده ای با توجه به خواص فیزیکی و شیمیایی خود نور را به شکل متفاوتی جذب یا پراکنده می کند و همین امر منجر به تغییر رنگ مشاهده شده می شود. به عنوان مثال موادی که نور آبی را جذب و نور سبز را منعکس یا پراکنده می کنند باعث می شوند آب سبز به نظر برسد.

فیتوپلانکتون ها

یکی از مهم ترین عوامل مؤثر بر رنگ آب دریا حضور فیتوپلانکتون ها هستند. این موجودات میکروسکوپی گیاهی پایه و اساس شبکه غذایی اقیانوس ها را تشکیل می دهند و برای رشد خود به نور خورشید و مواد مغذی نیاز دارند. فیتوپلانکتون ها حاوی رنگدانه ای سبز رنگ به نام کلروفیل هستند که برای فتوسنتز (تبدیل دی اکسید کربن و آب به انرژی با استفاده از نور خورشید) ضروری است. کلروفیل به طور مؤثر نورهای آبی و قرمز را جذب می کند و نور سبز را منعکس می کند. بنابراین هرچه تراکم فیتوپلانکتون ها در آب بیشتر باشد جذب نور آبی افزایش یافته و نور سبز بیشتری بازتاب می شود و در نتیجه آب به رنگ سبز یا سبز مایل به آبی دیده می شود. مناطقی از اقیانوس که سرشار از مواد مغذی هستند (مانند مناطق نزدیک به سواحل یا مناطق بالاآمدگی آب سرد از عمق) معمولاً جمعیت بیشتری از فیتوپلانکتون ها را در خود جای می دهند و به همین دلیل سبزتر به نظر می رسند. نقش فیتوپلانکتون ها فراتر از تغییر رنگ است؛ آن ها مسئول تولید بخش قابل توجهی از اکسیژن زمین و جذب دی اکسید کربن اتمسفر هستند و تغییرات در جمعیت آن ها می تواند پیامدهای اقلیمی و اکولوژیکی مهمی داشته باشد.

رسوب حاصل از رودخانه های وارد شده

رودخانه ها مقادیر عظیمی از آب شیرین مواد مغذی و همچنین رسوبات و ذرات معلق را به دریاها و اقیانوس ها حمل می کنند. این رسوبات که معمولاً از خاک گل ماسه و مواد آلی تشکیل شده اند می توانند به شدت بر شفافیت و رنگ آب در مناطق ساحلی و دهانه های رودخانه ها تأثیر بگذارند. ذرات رسوب بسته به ترکیب و اندازه خود نور را به شکل متفاوتی نسبت به مولکول های آب یا فیتوپلانکتون ها پراکنده و جذب می کنند. حضور بالای رسوبات معلق معمولاً باعث می شود آب کدر و به رنگ های زرد قهوه ای خاکستری یا حتی قرمز (بسته به رنگ خاک منطقه) دیده شود. این پدیده به خصوص پس از بارندگی های شدید یا سیلاب ها که فرسایش خاک در خشکی افزایش می یابد مشهود است. مناطقی مانند خلیج ها یا دریاهای نیمه بسته که ورودی رودخانه ای قابل توجهی دارند اغلب به دلیل بار بالای رسوبات رنگی متفاوت از آب های اقیانوسی عمیق و باز دارند.

ذرات در آب ممکن است به انعکاس نور آبی کمک کنند

علاوه بر مولکول های آب ذرات دیگری که در آب دریا معلق هستند نیز می توانند در پراکندگی نور نقش داشته باشند و بر رنگ مشاهده شده تأثیر بگذارند. این ذرات می توانند شامل ذرات ریز معدنی بقایای موجودات مرده یا حتی میکروپلاستیک ها باشند. در حالی که مولکول های آب عمدتاً نور آبی را پراکنده می کنند ذرات بزرگتر می توانند نور را در طول موج های مختلف و به شیوه های پیچیده تری پراکنده کنند که به این پدربده پراکندگی می گفته می شود. بسته به اندازه شکل و ترکیب شیمیایی این ذرات آن ها ممکن است پراکندگی نور آبی را افزایش داده یا حتی نور در طول موج های دیگر (مانند سبز یا زرد) را نیز پراکنده کنند. در آب های بسیار شفاف و کم عمق با کف شنی یا صخره ای روشن ذرات ریز معلق می توانند به انعکاس نور آبی که از کف دریا بازتاب شده کمک کرده و باعث شوند آب رنگ آبی روشن یا فیروزه ای به خود بگیرد. این پدیده به خصوص در مناطق استوایی با آب های شفاف و کف مرجانی یا شنی روشن دیده می شود و به زیبایی خیره کننده آب می افزاید. بنابراین حضور ذرات در آب می تواند هم با پراکندگی نور و هم با تأثیر بر جذب آن بر رنگ نهایی آب دریا اثرگذار باشد.

بیابان های اقیانوسی

در بخش های وسیعی از اقیانوس های آزاد به ویژه در مناطق گرمسیری آب بسیار شفاف و به رنگ آبی تیره یا نیلی دیده می شود. این مناطق که گاهی به آن ها «بیابان های اقیانوسی» گفته می شود به دلیل کمبود مواد مغذی در لایه های سطحی مشخص می شوند. کمبود مواد مغذی باعث می شود جمعیت فیتوپلانکتون ها در این مناطق بسیار کم باشد. در نتیجه آب فاقد کلروفیل کافی برای جذب نور آبی و انعکاس نور سبز است. در چنین شرایطی تنها عامل اصلی مؤثر بر رنگ آب خود مولکول های آب هستند که نور قرمز را جذب و نور آبی را پراکنده می کنند. از آنجایی که عمق آب در این مناطق بسیار زیاد است و هیچ نوری از کف بازتاب نمی شود نور آبی پراکنده شده از لایه های عمیق تر به چشم می رسد و آب به رنگ آبی تیره و عمیق دیده می شود. شفافیت بالای این آب ها نشان دهنده بهره وری بیولوژیکی پایین آن ها در لایه های سطحی است شبیه به بیابان ها در خشکی که به دلیل کمبود آب پوشش گیاهی کمی دارند. این مناطق وسیع از اقیانوس نقش مهمی در چرخه جهانی کربن و اکسیژن ایفا می کنند حتی با وجود بهره وری ظاهراً پایین تر نسبت به مناطق ساحلی غنی از مواد مغذی.

بادها و جریان های مرتبط با طوفان

عوامل جوی و دینامیک اقیانوس نیز می توانند به طور موقت یا محلی بر رنگ آب دریا تأثیر بگذارند. بادهای قوی و جریان های اقیانوسی مرتبط با طوفان ها یا سیستم های آب و هوایی شدید می توانند باعث به هم خوردن لایه های مختلف آب شوند. این پدیده که به آن اختلاط (mixing) گفته می شود می تواند رسوبات نشسته در کف دریا در مناطق کم عمق را دوباره به حالت تعلیق درآورد. همچنین می تواند مواد مغذی از لایه های عمیق تر را به سطح بیاورد. به هم خوردن رسوبات کف دریا باعث می شود آب در آن منطقه کدر شده و رنگی مشابه با رنگ رسوبات (اغلب قهوه ای یا خاکستری) به خود بگیرد. علاوه بر این جریان های اقیانوسی می توانند توده های آبی با ویژگی های متفاوت (مانند آب های گرم تر یا سردتر آب های غنی تر یا فقیرتر از مواد مغذی یا آب های حاوی ذرات معلق بیشتر) را از مناطق دیگر منتقل کنند و باعث تغییر رنگ آب در یک منطقه خاص شوند. طوفان ها همچنین می توانند حجم زیادی از آب رودخانه ای و رسوبات همراه آن را وارد مناطق ساحلی کنند و رنگ آب را تغییر دهند. بنابراین رنگ آب دریا در یک مکان مشخص می تواند بسته به شرایط جوی و اقیانوسی متغیر باشد و نشان دهنده پویایی محیط دریایی است.

اقیانوس آسمان آبی را منعکس می کند

یکی از تصورات رایج در مورد رنگ آبی دریا این است که این رنگ صرفاً انعکاس رنگ آسمان است. در حالی که انعکاس آسمان آبی بر روی سطح آب صاف قطعاً می تواند به آبی تر به نظر رسیدن دریا کمک کند به خصوص در زوایای دید کم و در نزدیکی خط افق اما این عامل دلیل اصلی آبی بودن آب نیست. اگر انعکاس آسمان دلیل اصلی بود آب در روزهای ابری یا شب ها باید خاکستری یا سیاه به نظر می رسید در حالی که آب عمیق حتی در این شرایط نیز تمایل به آبی تیره دارد. دلیل اصلی آبی بودن آب همانطور که پیشتر توضیح داده شد جذب انتخابی طول موج های نور و پراکندگی نور آبی توسط مولکول های آب است. انعکاس آسمان بیشتر بر رنگ سطح آب تأثیر می گذارد نه رنگ کلی ستون آب. با این حال در آب های کم عمق و بسیار شفاف انعکاس آسمان می تواند نقش پررنگ تری در رنگ مشاهده شده ایفا کند و باعث شود آب آبی تر و روشن تر به نظر برسد.

رنگ آب به سلامت اقیانوس بر می گردد

رنگ آب دریا نه تنها یک پدیده فیزیکی و شیمیایی است بلکه می تواند به عنوان یک شاخص مهم برای سنجش سلامت اکوسیستم دریایی عمل کند. تغییرات در رنگ آب اغلب نشانه ای از تغییرات در ترکیب بیولوژیکی یا شیمیایی محیط است که می تواند ناشی از عوامل طبیعی یا فعالیت های انسانی باشد. به عنوان مثال افزایش غیرعادی در جمعیت فیتوپلانکتون ها که باعث سبز شدن یا حتی قرمز شدن آب می شود (پدیده شکوفایی جلبکی) می تواند نشان دهنده ورود بیش از حد مواد مغذی (اغلب ناشی از آلودگی) به آب باشد. این شکوفایی های جلبکی می توانند به اکوسیستم آسیب برسانند به خصوص زمانی که تجزیه جلبک های مرده باعث کاهش شدید اکسیژن در آب شود. از سوی دیگر آب های بسیار شفاف و آبی تیره ممکن است در نگاه اول سالم به نظر برسند اما در برخی موارد نشانه ای از کمبود شدید مواد مغذی و بهره وری پایین باشند که می تواند بر زنجیره غذایی دریایی تأثیر بگذارد. بنابراین دانشمندان و محیط بانان از رنگ آب به عنوان ابزاری برای نظارت بر تغییرات در محیط دریایی و شناسایی مناطق نیازمند توجه استفاده می کنند.

ورود پساب ها وآلودگی ها به اقیوس یکی از عوامل تغییر رنگ آن

فعالیت های انسانی به ویژه در مناطق ساحلی نقش مهمی در تغییر رنگ آب دریا ایفا می کنند. ورود پساب های شهری صنعتی و کشاورزی به دریاها و اقیانوس ها مقادیر زیادی مواد آلاینده و مواد مغذی اضافی (مانند نیترات و فسفات) را وارد محیط آبی می کند. این مواد مغذی اضافی می توانند باعث رشد بیش از حد فیتوپلانکتون ها و سایر جلبک ها شوند که منجر به پدیده شکوفایی جلبکی و تغییر رنگ آب به سبز زرد قهوه ای یا قرمز می شود. پساب های صنعتی ممکن است حاوی مواد شیمیایی رنگی یا ذرات معلق باشند که مستقیماً رنگ آب را تغییر می دهند. همچنین فعالیت هایی مانند ساخت و ساز در سواحل یا حفاری در بستر دریا می توانند باعث به هم خوردن رسوبات و کدر شدن آب شوند. این تغییرات رنگی ناشی از آلودگی نه تنها از نظر بصری ناخوشایند هستند بلکه اغلب نشان دهنده آسیب به کیفیت آب و سلامت اکوسیستم دریایی هستند زیرا می توانند منجر به کاهش اکسیژن تولید سموم و آسیب به آبزیان شوند.

تاثیرات تغییرات آب و هوایی

تغییرات آب و هوایی جهانی نیز به روش های مختلفی بر رنگ اقیانوس ها تأثیر می گذارد. افزایش دمای سطح دریا می تواند بر توزیع و جمعیت فیتوپلانکتون ها اثر بگذارد. در برخی مناطق آب گرم تر می تواند باعث کاهش اختلاط عمودی و در نتیجه کاهش دسترسی فیتوپلانکتون ها به مواد مغذی از لایه های عمیق تر شود که این امر منجر به کاهش جمعیت آن ها و آبی تر شدن آب می شود (ایجاد بیابان های اقیانوسی). در مناطق دیگر تغییر الگوهای بارندگی و جریان های اقیانوسی می تواند باعث افزایش ورود مواد مغذی یا رسوبات به دریا شود که منجر به سبزتر یا کدرتر شدن آب می شود. همچنین اسیدی شدن اقیانوس ها ناشی از جذب دی اکسید کربن اضافی از اتمسفر می تواند بر گونه های خاصی از فیتوپلانکتون ها و سایر موجودات دریایی که پوسته یا اسکلت کربنات کلسیم دارند تأثیر بگذارد و به طور غیرمستقیم بر ترکیب جامعه پلانکتونی و در نتیجه رنگ آب اثر بگذارد. نظارت بر تغییرات رنگ اقیانوس در مقیاس جهانی از طریق ماهواره ها ابزار مهمی برای درک و پیش بینی تأثیرات تغییرات آب و هوایی بر زیست بوم های دریایی است.

اقیانوس های زرد قهوه ای و خاکستری

علاوه بر رنگ های رایج آبی و سبز دریاها و اقیانوس ها می توانند به رنگ های زرد قهوه ای و خاکستری نیز دیده شوند. این رنگ ها معمولاً نشان دهنده حضور مقادیر قابل توجهی از ذرات معلق یا مواد محلول خاص در آب هستند. رنگ زرد و قهوه ای اغلب به دلیل وجود رسوبات ریز (مانند گل و لای) که توسط رودخانه ها به دریا حمل می شوند یا به دلیل وجود مواد آلی محلول که از تجزیه گیاهان خشکی به وجود آمده اند ایجاد می شود. این مواد آلی محلول که به آن ها مواد آلی رنگی محلول (CDOM) گفته می شود نور آبی را به شدت جذب می کنند و باعث می شوند آب به رنگ زرد یا قهوه ای دیده شود. آب های ساحلی خورها و مناطق نزدیک به دهانه های رودخانه ها به دلیل بار بالای رسوبات و CDOM اغلب این رنگ ها را دارند. رنگ خاکستری معمولاً نشانه ای از حضور ذرات معدنی ریز معلق در آب است که ممکن است ناشی از فرسایش سواحل فعالیت های حفاری یا به هم خوردن رسوبات کف دریا توسط امواج و جریان ها باشد. در برخی موارد شکوفایی گونه های خاصی از جلبک ها نیز می تواند باعث ایجاد رنگ های زرد یا قهوه ای شود.

اقیانوس های قرمز

پدیده "مد قرمز" یا "شکوفایی جلبکی مضر" یکی از چشمگیرترین و گاهی نگران کننده ترین تغییرات رنگ در دریاهاست که می تواند آب را به رنگ قرمز صورتی قهوه ای مایل به قرمز یا حتی نارنجی درآورد. این پدیده زمانی رخ می دهد که جمعیت گونه های خاصی از فیتوپلانکتون ها یا جلبک های میکروسکوپی به سرعت و به طور غیرعادی افزایش می یابد. این جلبک ها حاوی رنگدانه هایی (مانند کاروتنوئیدها) هستند که طیف نوری متفاوتی را جذب و منعکس می کنند و باعث ایجاد این رنگ های غیرمعمول می شوند. شکوفایی جلبکی اغلب در نتیجه افزایش مواد مغذی در آب (ناشی از آلودگی یا بالاآمدگی آب از عمق) و شرایط محیطی مساعد مانند دمای مناسب و نور کافی رخ می دهد. برخی از گونه های جلبک عامل مد قرمز می توانند سمومی تولید کنند که برای ماهی ها پرندگان پستانداران دریایی و حتی انسان ها مضر هستند. بنابراین مد قرمز نه تنها یک تغییر رنگ بصری است بلکه می تواند یک خطر جدی برای اکوسیستم دریایی و سلامت عمومی محسوب شود. نظارت بر این پدیده ها برای مدیریت مناطق ساحلی و حفاظت از منابع دریایی حیاتی است.

وقتی آب بیش از حد آلوده می شود

آلودگی شدید آب دریا پیامدهای گسترده ای فراتر از صرفاً تغییر رنگ دارد اما تغییر رنگ اغلب اولین و مشهودترین نشانه آلودگی است. همانطور که پیشتر گفته شد ورود پساب ها و آلاینده ها می تواند منجر به شکوفایی جلبکی و تغییر رنگ آب به سبز قرمز یا قهوه ای شود. اما آلودگی می تواند به اشکال دیگری نیز ظاهر شود و رنگ آب را تغییر دهد. نشت نفت یا سایر مواد شیمیایی می تواند لکه های رنگی (مانند رنگین کمانی یا سیاه) روی سطح آب ایجاد کند. ورود زباله های پلاستیکی و سایر مواد جامد نیز اگرچه مستقیماً رنگ آب را در مقیاس بزرگ تغییر نمی دهد اما می تواند شفافیت آب را کاهش داده و ظاهر آن را تغییر دهد. آلودگی حرارتی ناشی از رهاسازی آب گرم از نیروگاه ها یا صنایع نیز می تواند بر گونه های موجود در آب تأثیر گذاشته و به طور غیرمستقیم رنگ را تغییر دهد. در موارد آلودگی شدید تجزیه مواد آلی بیش از حد می تواند منجر به کاهش شدید اکسیژن در آب (پدیده هیپوکسی یا آنوکسی) شود که این شرایط می تواند باعث مرگ و میر گسترده آبزیان شود. بنابراین تغییر رنگ آب در اثر آلودگی یک علامت هشداردهنده مهم است که نشان دهنده نیاز به اقدام برای کاهش منابع آلودگی و حفاظت از محیط دریایی است.

نظارت بر کیفیت آب از طریق رنگ آن

رنگ آب دریا یک ابزار ارزشمند برای دانشمندان و مدیران محیط زیست جهت نظارت بر کیفیت و سلامت اقیانوس ها در مقیاس های مختلف از محلی تا جهانی است. از آنجایی که رنگ آب به شدت تحت تأثیر مواد موجود در آن به ویژه فیتوپلانکتون ها و رسوبات قرار دارد با اندازه گیری دقیق رنگ می توان اطلاعات مهمی درباره ترکیب آب و فرآیندهای در حال وقوع در آن به دست آورد. ماهواره های مجهز به حسگرهای رنگ اقیانوس می توانند به طور مداوم تغییرات رنگ را در پهنه های وسیعی از اقیانوس ها رصد کنند. این داده های ماهواره ای به دانشمندان امکان می دهند تا مناطقی با بهره وری بالا (سبزتر) مناطق کم بهره (آبی تر) شکوفایی های جلبکی (قرمز قهوه ای زرد) و مناطق تحت تأثیر رسوبات را شناسایی و پایش کنند. این اطلاعات برای درک چرخه های بیوژئوشیمیایی اقیانوس پایش تأثیرات تغییرات آب و هوایی شناسایی مناطق آلوده پیش بینی مد قرمز و مدیریت منابع شیلاتی حیاتی است. بنابراین رنگ دریا نه تنها یک پدیده زیبا بلکه یک شاخص علمی قدرتمند برای درک وضعیت سیاره ماست.

رنگ دریا و اقیانوس ها آبی است؟

خیر آب خالص بی رنگ است اما دریاها و اقیانوس ها اغلب به دلیل جذب انتخابی نور و پراکندگی نور آبی توسط مولکول های آب آبی به نظر می رسند. البته رنگ آن ها بسته به مواد معلق و عمق آب متغیر است.

چرا رنگ دریاها با هم فرق دارد؟

تفاوت رنگ دریاها به دلیل عواملی مانند عمق آب مواد معلق و محلول (مانند فیتوپلانکتون ها و رسوبات) و نحوه تعامل این عوامل با نور خورشید است.

چرا رنگ دریا و اقیانوس آبی است؟ نگاهی علمی به این موضوع

آبی بودن آب عمیق به دلیل جذب طول موج های بلندتر (قرمز نارنجی) و پراکندگی طول موج های کوتاه تر (آبی) نور خورشید توسط مولکول های آب است که باعث می شود نور آبی به چشم ما برسد.

چرا اقیانوس ها گاهی سبز به نظر می رسند؟

سبز دیده شدن اقیانوس ها معمولاً به دلیل حضور مقادیر بالای فیتوپلانکتون ها است. این موجودات میکروسکوپی حاوی کلروفیل هستند که نور آبی و قرمز را جذب و نور سبز را منعکس می کند.

چرا برخی آب ها آبی و برخی گل آلودند؟

آب های آبی معمولاً شفاف و فاقد ذرات معلق زیاد هستند در حالی که آب های گل آلود حاوی مقادیر زیادی رسوب گل و لای یا ذرات دیگر هستند که نور را به شکل متفاوتی پراکنده و جذب می کنند.

چرا رنگ آب دریا تغییر میکند؟

رنگ آب دریا می تواند به دلیل تغییرات فصلی در جمعیت فیتوپلانکتون ها ورود رسوبات پس از بارندگی طوفان ها جریان های اقیانوسی و همچنین عوامل انسانی مانند آلودگی تغییر کند.