غارهای بان مسیتی

غارهای بان مسیتی، مجموعه ای سه گانه از غارهای طبیعی و دست کند باستانی هستند که در دامنه کوه شهبازبند و در فاصله حدود هشت کیلومتری شمال غربی بندر چابهار، در نزدیکی روستای تیس واقع شده اند. این غارها به دلیل ساختار منحصربه فرد، تاریخچه غنی و کاربری های باستانی مرموز خود، از مهم ترین جاذبه های تاریخی و طبیعی استان سیستان و بلوچستان به شمار می روند و دروازه ای به سوی اسرار تمدن های کهن منطقه باز می کنند.

سفر به دل تاریخ و طبیعت در چابهار، بدون بازدید از غارهای بان مسیتی ناتمام خواهد ماند. این مجموعه باستانی، نه تنها نمادی از تعامل انسان با طبیعت در طول اعصار است، بلکه روایتی از باورها، آیین ها و سبک زندگی مردمان گذشته را در خود نهفته دارد. از شواهد باستان شناسی چنین برمی آید که این غارها نقشی محوری در مناسک مذهبی، پرستش و حتی آیین های تدفین داشته اند. بازدید از این سایت باستانی، فرصتی بی نظیر برای کشف رازهای پنهان و درک عمیق تر از میراث فرهنگی این سرزمین است.

غارهای بان مسیتی کجاست؟ موقعیت و مسیر دسترسی

غارهای بان مسیتی در موقعیت جغرافیایی منحصربه فردی قرار گرفته اند که دسترسی به آن ها را برای گردشگران تسهیل می کند. این مجموعه تاریخی در فاصله کمی از بندر چابهار و در دل طبیعتی بکر واقع شده است که خود بر جذابیت آن می افزاید.

موقعیت جغرافیایی دقیق

غارهای بان مسیتی در پنج کیلومتری شمال باختری روستای تاریخی تیس و بر دامنه های کوه شهبازبند قرار دارند. این کوه که دارای ساختاری رسوبی است، بستری مناسب برای پیدایش و توسعه این غارها را فراهم آورده است. فاصله تقریبی غارها تا مرکز شهر چابهار حدود ۸ کیلومتر در جهت شمال غربی است و در ارتفاع تقریبی ۲۵ متری از سطح زمین واقع شده اند. این موقعیت استراتژیک، چشم اندازی زیبا به دره تیس و مناطق اطراف فراهم می آورد و از گذشته های دور نیز اهمیت ویژه ای داشته است.

مسیرهای دسترسی

برای رسیدن به غارهای بان مسیتی، ابتدا باید خود را به بندر چابهار برسانید. چابهار از طریق فرودگاه کنارک (فاصله حدود ۵۰ کیلومتر) با پروازهای داخلی و جاده های زمینی به شهرهای اطراف متصل است. پس از رسیدن به چابهار، مسیر دسترسی به غارها بسیار ساده است.

می توانید با خودرو شخصی یا تاکسی از مرکز چابهار به سمت شمال و روستای تیس حرکت کنید. فاصله تیس تا چابهار حدود ۱۱ کیلومتر است و رانندگی تا این روستا تقریباً ۱۵ تا ۲۰ دقیقه زمان می برد. پس از رسیدن به روستای تیس، باید به سمت شمال باختری روستا حرکت کنید تا به دامنه کوه شهبازبند و محل غارها برسید. تابلوهای راهنما در مسیر به شما کمک می کنند تا به راحتی محل دقیق غارها را پیدا کنید. جاده دسترسی به غارها مناسب است و برای انواع وسایل نقلیه قابل دسترس است.

بان مسیتی چه معنایی دارد؟ ریشه یابی یک نام پر رمز و راز

نام بان مسیتی خود حاوی رمز و رازی است که به کاربری باستانی و اهمیت مذهبی این غارها اشاره دارد. این نام از دو بخش مجزا تشکیل شده است که هر یک معنای خاص خود را دارند و در کنار هم، تصویری از گذشته این مکان را ترسیم می کنند.

در زبان بلوچی، واژه بان به معنای مرد خداپرست یا بزرگ و باوقار به کار می رود. این واژه به فردی اشاره دارد که دارای تقوا، ایمان و جایگاهی روحانی است. در مقابل، واژه مسیتی به معنای معبد یا پرستشگاه است. ترکیب این دو واژه، بان مسیتی، به طور تحت اللفظی می تواند به معنای پرستشگاه مرد خداپرست یا مکانی برای نیایش بزرگان و صوفیان باشد. این تفسیر از نام، فرضیه کارشناسان را مبنی بر اینکه این غارها زمانی محل سکونت راهبان، صوفیان یا مکان های مقدسی برای انجام مناسک مذهبی بوده اند، تقویت می کند.

این نام گذاری عمیقاً با کاربری های احتمالی غارها به عنوان مکانی برای خلوت نشینی، عبادت و پرستش مرتبط است. وجود سازه های داخلی و علائم روی دیوارها نیز این فرضیه را تأیید می کنند. نام بان مسیتی نه تنها یک عنوان جغرافیایی است، بلکه یک تاریخچه شفاهی و فرهنگی را نیز در خود جای داده که از قرون متمادی به یادگار مانده است.

کالبدشکافی غارهای سه گانه بان مسیتی: معماری و ویژگی ها

مجموعه غارهای بان مسیتی از سه غار تشکیل شده که هر یک ویژگی های منحصربه فردی دارند و نشان دهنده معماری دست کند و طبیعی این منطقه در گذشته هستند. درک جزئیات معماری هر غار، به شناخت کاربری های احتمالی آن ها در دوران باستان کمک شایانی می کند.

غار اول (غار طبیعی و اصلی)

غار اول که اغلب به عنوان غار اصلی و مرکزی شناخته می شود، دارای منشأ طبیعی است. این غار شکلی نیم دایره ای دارد و ابعاد آن نسبتاً بزرگ است: طول آن ۱۸۰ سانتی متر، عرض ۲۴۰ سانتی متر و ارتفاع ۲۴۰ سانتی متر می باشد. با این حال، به دلیل نیازهای مذهبی یا سکونتی مردمان گذشته، قسمت هایی از این غار، به ویژه دهانه و فضای داخلی آن، با استفاده از تکنیک تراشکاری توسط دست انسان توسعه یافته و به شکل فعلی خود درآمده است.

آرامگاه یا مقبره گچی

در عمق یک متری از سطح غار اصلی، یک آرامگاه کوچک گچی به چشم می خورد. این آرامگاه از دو سطح افقی تشکیل شده که روی یکدیگر قرار گرفته اند و فاقد هرگونه کتیبه، سنگ نبشته یا لوحه است که بتواند هویت متوفی را مشخص کند. ابعاد دقیق سطح آرامگاه ۰.۸ × ۱.۳ × ۱.۸ متر است. فضای کوچکی در اطراف این آرامگاه وجود دارد که نشان می دهد محلی برای تردد یا انجام مناسک بوده است.

بر فراز این آرامگاه، مکعبی از سنگ و گچ ساخته شده که به عنوان زیربنای یک گنبد کوچک گچی عمل می کند. بدنه های پیرامون این مکعب با گچ سفید پوشانده شده و روی دیواره های آن، نقوش و خطوطی با جوهر قرمز و بنفش دیده می شود. کارشناسان معتقدند این خطوط و علامات شباهت زیادی به خطوط گجراتی و هندی دارند که می تواند گواه ارتباطات فرهنگی و تجاری منطقه تیس با شبه قاره هند در دوران باستان باشد. ورودی این آرامگاه رو به دره تیس و دقیقاً موازی با دهانه ورودی غار اصلی قرار گرفته است.

غار دوم (غار دست کند در سمت راست)

غار دوم، یک غار کاملاً دست کند است و در فاصله تقریبی ۷ قدمی (حدود ۵-۶ متر) در سمت راست غار طبیعی قرار دارد. آثار تراشکاری دستی بر دیواره ها و دهانه این غار به وضوح قابل مشاهده است. دهانه ورودی این غار بسیار کوتاه است، به طوری که ارتفاع آن تنها ۸۰ سانتی متر است. این ارتفاع کم باعث می شود که یک فرد با قامت متوسط برای ورود به داخل غار مجبور به خم شدن کامل باشد.

سقف این غار نیز کوتاه است و فضای داخلی آن اجازه ایستادن راحت را نمی دهد. در حال حاضر، انتهای این غار مسدود به نظر می رسد، اما این احتمال وجود دارد که در گذشته دارای حفره ها یا روزنه های طبیعی یا مصنوعی بوده باشد که این غار را به غار سوم یا حتی به چاه های زیرزمینی متصل می کرده است. فرضیه هایی وجود دارد که این چاه ها ممکن است محل دفن مردگان در معابد باستانی یا مسیرهایی برای انجام مناسک خاص تدفین بوده باشند. در داخل این غار نیز سکویی از سنگ و گچ مشاهده می شود که کاربری آن هنوز به طور دقیق مشخص نیست، اما می تواند به عنوان مکانی برای نشستن یا انجام مراسم مورد استفاده قرار گرفته باشد.

غار سوم (غار دست کند در سمت چپ)

غار سوم نیز یک غار دست کند است که در فاصله تقریبی ۵۰ متری در سمت چپ غار اصلی واقع شده است. این غار دارای دهانه ای قوسی شکل به طول حدود ۲۰ متر است که نسبت به دو غار دیگر، وسیع تر به نظر می رسد. شواهد موجود نشان می دهد که در گذشته، پلکانی برای دسترسی به این غار از سطح زمین وجود داشته که امروزه آثار آن تا حدودی برجای مانده است.

کارشناسان و باستان شناسان معتقدند که غارهای بان مسیتی، به ویژه غار سوم، بخشی از یک واحد تأسیساتی بزرگ تر و منسجم بوده اند. این واحد احتمالاً شامل حجره ها و توقفگاه هایی می شده که به یک معبد یا پرستشگاه بزرگ تر تعلق داشته اند. این نظریه با توجه به وجود سکوهای بیرونی در مقابل غارها و شواهدی از مناسک مذهبی، قوت می یابد. به نظر می رسد این حجره ها برای استراحت نیایشگران، انجام اعمال عبادی خاص یا حتی نگهداری ابزار و لوازم مربوط به پرستشگاه مورد استفاده قرار می گرفته اند.

بررسی دقیق سه غار بان مسیتی نشان می دهد که این مجموعه نه تنها یک جاذبه طبیعی، بلکه یک شاهکار معماری دست کند باستانی است که نقشی حیاتی در زندگی مذهبی و فرهنگی مردمان تیس در دوران کهن ایفا می کرده است. از آرامگاه گچی مرموز در غار اصلی تا دهانه های کوتاه و فرضیه های اتصالی در غار دوم، و نیز وسعت و پلکان احتمالی غار سوم، هر یک داستانی از گذشته ای دور را روایت می کنند.

تاریخچه و کاربری باستانی: از پرستشگاه تا آرامگاه مردگان

غارهای بان مسیتی، ارتباطی ناگسستنی با روستای تاریخی تیس دارند که قدمت آن به هزاران سال پیش بازمی گردد. این مجموعه غارها، روایتی از زندگی، مرگ و باورهای مردمان کهن این منطقه را در دل خود جای داده اند.

قدمت غارها و ارتباط با روستای تاریخی تیس

روستای تیس یکی از باستانی ترین سکونتگاه های استان سیستان و بلوچستان است که قدمت آن به بیش از ۲۵۰۰ سال پیش می رسد و متعلق به دوره هخامنشیان است. اسکندر مقدونی در لشکرکشی های خود به ایران، از این روستا با نام «تیز» یاد کرده است که احتمالاً «تیس» شکل تغییر یافته همین نام باستانی است. وجود ویرانه های یک بندر باستانی در نزدیکی روستا نیز گواه اهمیت آن به عنوان یک مرکز تجاری مهم در گذشته های دور است که راهی برای دادوستد با کشورهای همسایه و دریای عمان فراهم می کرد.

غارهای بان مسیتی نیز به دلیل نزدیکی به این روستای کهن و شواهد باستان شناسی، قدمتی مشابه دارند و احتمالاً هم زمان با اوج گیری تمدن در تیس، مورد استفاده قرار گرفته اند. آن ها بخشی از بافت فرهنگی و مذهبی این بندر باستانی بوده اند.

کارکرد احتمالی غارها

کارشناسان و باستان شناسان بر اساس شواهد موجود، چندین فرضیه در مورد کاربری اصلی غارهای بان مسیتی ارائه داده اند:

• محل پرستش و انجام مناسک مذهبی: یکی از قوی ترین فرضیه ها این است که این غارها به عنوان پرستشگاه یا مکانی برای انجام مناسک مذهبی مورد استفاده قرار می گرفته اند. وجود سکوهای بیرونی در برابر غارها، نشان می دهد که این فضاها برای گرد هم آمدن و انجام مراسم خاص کاربرد داشته اند. این مراسم می توانسته شامل نیایش، اورادخوانی یا دیگر اعمال عبادی باشد.
• مکانی برای ذبح قربانی: برخی شواهد و تحلیل های فرهنگی نشان می دهد که این مکان می توانسته محلی برای ذبح قربانیان به درگاه خدایان یا ارواح نیز باشد. این آیین ها معمولاً بخشی جدایی ناپذیر از پرستشگاه های باستانی بوده اند.
• آیین های تدفین مردگان: یکی از جذاب ترین و مرموزترین کاربری های احتمالی غارهای بان مسیتی، ارتباط آن ها با آیین های تدفین مردگان است. در گذشته، به ویژه در مناطقی که معیشت مردم به دریا وابسته بود، نوع خاصی از آیین تدفین وجود داشت. اجساد پس از انجام مراسم خاصی، درون گودال ها یا چاه هایی رها می شدند که ممکن است به چاه های زیرزمینی و نهایتاً به آب های دریا می رسیدند. این کار به معنای توهین به متوفی نبود، بلکه آیینی مقدس و نوعی احترام عمیق به دریا تلقی می شد. مردم آن دوران دریا را منبع اصلی رزق و روزی خود می دانستند و پس از مرگ، بدن خود را به مادر خود یعنی دریا بازمی گرداندند تا خوراک ماهی ها و پرندگان دریایی شود. این آیین نشان دهنده جهان بینی خاص و پیوند عمیق آن ها با طبیعت و محیط زیستشان بوده است. آرامگاه گچی در غار اول می تواند نمادی از این نوع تدفین یا یادبودی برای فردی خاص باشد.

ارتباطات فرهنگی و نظریات باستان شناسان

خطوط و علامات قرمز و بنفش روی دیواره های آرامگاه در غار اول که به خطوط گجراتی و هندی شباهت دارند، نکته ای کلیدی در درک هویت نیایشگران و ارتباطات فرهنگی منطقه تیس با شبه قاره هند است. بندر تیس در طول تاریخ، یکی از مهم ترین مراکز تجاری و دریایی در جنوب شرق ایران بوده و روابط گسترده ای با هند و دیگر مناطق اقیانوس هند داشته است. این مبادلات تنها به کالا محدود نمی شده، بلکه تبادلات فرهنگی، مذهبی و حتی مهاجرت های موقت و دائمی نیز صورت می گرفته است.

باستان شناسان بر این باورند که این نقوش ممکن است توسط راهبان، بازرگانان یا مسافرانی از شبه قاره هند که در این منطقه سکونت داشته اند یا به اینجا سفر کرده اند، حک شده باشد. این موضوع نشان دهنده یک همزیستی فرهنگی و تأثیرپذیری متقابل است که در معماری و هنر منطقه نیز بازتاب یافته است. بررسی های بیشتر می تواند به رمزگشایی دقیق تر از این نقوش و تعیین هویت نیایشگران اصلی این غارها کمک کند و پرده از رازهای عمیق تری از تاریخ منطقه بردارد.

نکات مهم برای بازدید از غارهای بان مسیتی

بازدید از غارهای بان مسیتی، تجربه ای فراموش نشدنی است، اما برای اطمینان از یک سفر ایمن و لذت بخش، رعایت نکاتی ضروری است.

بهترین زمان بازدید

چابهار به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی خود، آب و هوای معتدلی دارد و به سرزمین همیشه بهار شهرت یافته است. بهترین زمان برای بازدید از غارهای بان مسیتی و دیگر جاذبه های چابهار، فصول سرد سال، یعنی پاییز، زمستان و اوایل بهار (اواسط مهر تا اواسط فروردین) است. در این فصول، دمای هوا مطبوع و دلپذیر است و از گرمای تابستان و رطوبت بالا خبری نیست، که پیاده روی و گشت وگذار را بسیار لذت بخش می کند.

بازدید در شب

بازدید از غارهای بان مسیتی در شب نیز تجربه ای متفاوت و بسیار مرموز را ارائه می دهد. نور ماه و ستارگان، همراه با سکوت منطقه، جلوه ای خاص و رازآلود به غارها می بخشد که برای علاقه مندان به تجربه های خاص و عکاسی در شب بسیار جذاب است. البته برای بازدید در شب، همراه داشتن چراغ قوه قوی و رعایت نکات ایمنی بسیار حیاتی است.

تجهیزات لازم

برای بازدید از غارها، به همراه داشتن تجهیزات زیر توصیه می شود:

• کفش مناسب برای پیاده روی: مسیر دسترسی به غارها و داخل آن ها ممکن است ناهموار باشد.
• چراغ قوه: به ویژه برای ورود به غارهای دوم و سوم که تاریک تر هستند و به منظور مشاهده دقیق جزئیات و رعایت ایمنی، چراغ قوه ضروری است.
• آب آشامیدنی: در منطقه ممکن است دسترسی به آب آشامیدنی محدود باشد، لذا به مقدار کافی همراه داشته باشید.
• کلاه و عینک آفتابی: در طول روز، تابش آفتاب می تواند شدید باشد.
• کوله پشتی سبک: برای حمل وسایل مورد نیاز.

نکات ایمنی و مراقبتی

حفظ این میراث باستانی و طبیعی وظیفه همه ماست. لطفاً به نکات زیر توجه کنید:

• حفظ محیط زیست: از ریختن هرگونه زباله خودداری کنید و محیط را پاکیزه نگه دارید.
• عدم آسیب رساندن به غارها و آثار باستانی: به هیچ عنوان روی دیوارها چیزی ننویسید، از کنده کاری خودداری کنید و از برداشتن هرگونه شیء تاریخی یا سنگ خودداری نمایید. این مکان یک گنجینه ملی است.
• رعایت نکات ایمنی فردی: در داخل غارها با احتیاط حرکت کنید و مراقب قدم های خود باشید، به خصوص در غارهای تاریک تر.
• همراه داشتن راهنما: اگر با منطقه آشنا نیستید، استفاده از یک راهنمای محلی می تواند تجربه شما را غنی تر کرده و از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری کند.

زمان مورد نیاز برای بازدید

برای گشت وگذار کامل در مجموعه غارهای بان مسیتی و کاوش در جزئیات آن ها، به طور معمول حدود ۱ تا ۲ ساعت زمان نیاز است. اگر قصد عکاسی دقیق یا تأمل بیشتر در بخش های مختلف را دارید، ممکن است این زمان تا ۳ ساعت نیز افزایش یابد. برنامه ریزی یک روز کامل برای بازدید از روستای تیس و تمامی جاذبه های اطراف آن، شامل غارها، قلعه پرتغالی ها و دیگر مکان ها، پیشنهاد می شود.

گشت وگذار در اطراف: جاذبه های دیدنی نزدیک به غارهای بان مسیتی و روستای تیس

بازدید از غارهای بان مسیتی می تواند بخشی از یک سفر جامع تر به روستای تاریخی تیس و اطراف آن باشد. این منطقه سرشار از جاذبه های طبیعی و تاریخی است که هر یک ارزش دیدن دارند.

روستای تاریخی تیس

روستای تیس خود به تنهایی یک جاذبه تاریخی و فرهنگی است. این روستای کوچک و اصیل، با قدمت بیش از ۲۵۰۰ سال، نمادی از زندگی بومیان منطقه در سده های گذشته است. قدم زدن در کوچه های آن و مشاهده سبک زندگی محلی، فرصتی برای آشنایی با فرهنگ غنی بلوچستان فراهم می آورد. تیس با قرار گرفتن در میان دو کوه شهبازبند و فیل بند، چشم اندازی زیبا و منحصربه فرد دارد. علاوه بر غارها، در این روستا و پیرامون آن، مجموعه ای متنوع از آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری را می توانید کشف کنید.

قلعه پرتغالی ها در تیس

یکی از مهم ترین یادگارهای دوران حضور پرتغالی ها در خلیج فارس، قلعه ای است که در نقطه ای راهبردی با چشم اندازی ویژه بر خلیج چابهار ساخته شده است. این قلعه که در نزدیکی اسکله تیس قرار دارد، زمانی پایگاهی نظامی برای افزایش قدرت و نفوذ پرتغالی ها در منطقه بود. امروزه، دیواره ها و دروازه اصلی قلعه همچنان پابرجا هستند. نکته جالب توجه در معماری این قلعه، شباهت آن به ساختمان های دوران سلجوقی و صفویه است که نشان دهنده تلفیق معماری های بومی و خارجی در آن دوره است.

اسکله و ساحل تیس

در امتداد روستای تیس و به سمت غرب، در خلیج چابهار، اسکله تیس قرار گرفته است. این اسکله، محلی برای پهلو گرفتن قایق های کوچک موتوری است که برای ماهیگیری یا گشت وگذار گردشگران در خلیج استفاده می شوند. ساحل تیس نیز مکانی آرام و زیبا برای استراحت، قدم زدن و لذت بردن از چشم انداز دریا است. تماشای صیادان در حال فعالیت و زندگی روزمره مردم محلی در کنار دریا، تجربه ای اصیل و دلنشین را به ارمغان می آورد.

مسجد جامع تیس

مسجد جامع تیس، یکی از قدیمی ترین مساجد اهل سنت در ایران است که پیشینه تاریخی طولانی دارد و قدمت آن احتمالاً به سده های اولیه اسلامی در ایران بازمی گردد. سبک معماری و رنگ آمیزی این بنا، شباهت زیادی به مساجد مسلمانان در هند و پاکستان دارد که نشان دهنده تبادلات و تأثیرات فرهنگی میان مردم این منطقه و اهالی شبه قاره هند است. دریای عمان و خلیج چابهار، از دیرباز بستری برای ارتباطات فرهنگی گسترده بین این دو منطقه فراهم آورده بود. مسجد جامع تیس دارای یک مناره بلند است که از دور به خوبی پیداست و سه گنبد سفید رنگ با نگارگری های سبز رنگ در بالای محراب اصلی آن قرار دارد که جلوه ای خاص به آن می بخشد.

گورستان جن ها

در نزدیکی روستای تیس و غارهای بان مسیتی، جاذبه ای مرموز و جذاب به نام گورستان جن ها وجود دارد. این گورستان با قبرها و سنگ قبرهای بزرگ و عجیب غریب خود، به یکی از مکان های پر رمز و راز منطقه تبدیل شده است. داستان ها و باورهای محلی زیادی درباره این گورستان وجود دارد که آن را به موجودات ماورایی و جن ها نسبت می دهند. بازدید از این مکان، تجربه ای متفاوت و کنجکاوی برانگیز برای علاقه مندان به اساطیر و افسانه های محلی است.

سایر جاذبه ها

علاوه بر موارد فوق، در اطراف روستای تیس و در مسیر چابهار، جاذبه های دیگری نیز وجود دارند که می توانند برنامه سفر شما را تکمیل کنند. قلعه پیروز، یکی دیگر از استحکامات باستانی منطقه است که هرچند امروزه ویرانه های آن به جای مانده، اما نشان از اهمیت تاریخی منطقه دارد. همچنین، ویرانه های بندر باستانی تیس که در گذشته به عنوان یک بندر مهم بازرگانی عمل می کرده، برای علاقه مندان به باستان شناسی جذاب خواهد بود.

منطقه چابهار با تنوع جاذبه های خود، از سواحل بکر و غارهای اسرارآمیز تا قلعه های تاریخی و روستاهای کهن، بهشتی برای گردشگران و پژوهشگران است. بازدید از غارهای بان مسیتی تنها یک نقطه آغاز برای کشف این سرزمین بی نظیر است.

به طور کلی، سفر به چابهار بدون بازدید از روستای تیس و گنجینه های تاریخی و طبیعی آن، کامل نخواهد بود. هر یک از این مکان ها، قطعه ای از پازل تاریخ و فرهنگ غنی این سرزمین را تشکیل می دهند و خاطراتی ماندگار را برای بازدیدکنندگان رقم می زنند.

نتیجه گیری: تجربه ای فراموش نشدنی در چابهار

غارهای بان مسیتی، بیش از یک جاذبه طبیعی صرف هستند؛ آن ها گنجینه ای از تاریخ، فرهنگ و اساطیر ایران زمین به شمار می روند که در دل کوه های چابهار و در نزدیکی روستای کهن تیس خفته اند. این مجموعه سه گانه از غارهای طبیعی و دست کند، با معماری خاص خود، از آرامگاه گچی مرموز و نقوش شبیه به خطوط هندی گرفته تا دهانه های کوتاه و فرضیه های اتصالی، روایتی عمیق از باورها، آیین ها و زندگی مردمان گذشته را بازگو می کنند. آن ها زمانی مکان هایی برای پرستش، ذبح قربانی و حتی آیین های خاص تدفین بوده اند که نشان از پیوند ناگسستنی انسان با طبیعت و دریا در این سرزمین دارد.

بازدید از غارهای بان مسیتی، فرصتی بی نظیر برای تجربه ترکیبی از تاریخ، فرهنگ و طبیعت در یکی از بکرترین نقاط جنوبی ایران است. هوای مطبوع چابهار، به ویژه در فصول سرد سال، این سفر را دلپذیرتر می سازد. از کاوش در اعماق غارها و کشف رازهای باستانی آن ها تا گشت وگذار در روستای تاریخی تیس و بازدید از جاذبه های اطراف مانند قلعه پرتغالی ها، اسکله ماهیگیری، مسجد جامع تیس و گورستان جن ها، هر لحظه از این سفر مملو از زیبایی و شگفتی خواهد بود. غارهای بان مسیتی نه تنها یک مقصد گردشگری، بلکه یک درگاه زمانی به گذشته ای دور هستند که دعوت به کشف، تأمل و درک عمیق تر از میراث غنی سرزمینمان می کنند. برنامه ریزی برای سفر به چابهار و بازدید از این نقطه خاص، تجربه ای فراموش نشدنی را برای شما رقم خواهد زد.