غذاهای لیسبون

لیسبون پایتخت دل فریب و پرجنب وجوش پرتغال نه تنها با معماری خیره کننده خیابان های سنگ فرش شده و موسیقی فادو بازدیدکنندگان را مسحور می کند بلکه تجربه ای بی نظیر از طعم ها و مزه ها را نیز ارائه می دهد. آشپزی پرتغالی به ویژه در لیسبون بازتابی از تاریخ غنی موقعیت جغرافیایی در کنار اقیانوس اطلس و تأثیرات فرهنگی متنوعی است که در طول قرون متمادی شکل گرفته اند. از غذاهای دریایی تازه و خوش طعم گرفته تا خوراک های سنتی و دسرهای شیرین سفره لیسبون پر از شگفتی هایی است که هر ذائقه ای را راضی می کند. کشف غذاهای محلی بخشی جدایی ناپذیر از سفر به این شهر است و به شما امکان می دهد عمیق تر با فرهنگ و مردم آن ارتباط برقرار کنید. این مقاله راهنمای جامع شما برای آشنایی با برجسته ترین و لذیذترین غذاهایی است که در سفر به لیسبون نباید از دست بدهید و شما را با دنیای رنگارنگ و خوشمزه آشپزی این شهر آشنا خواهد کرد.

تاریخچه آشپزی پرتغالی

تاریخچه آشپزی پرتغال عمیقاً با اکتشافات دریایی تجارت و تأثیرات فرهنگی مختلف در هم تنیده است. موقعیت جغرافیایی پرتغال در سواحل اقیانوس اطلس دسترسی فراوان به ماهی و غذاهای دریایی را فراهم کرده و این مواد غذایی را به ستون اصلی رژیم غذایی مردم تبدیل کرده است. با این حال تاریخ آشپزی این کشور فراتر از دریاست. دوره تسلط مورها (مسلمانان شمال آفریقا) بر بخش هایی از شبه جزیره ایبری تأثیرات قابل توجهی بر آشپزی پرتغالی گذاشت؛ معرفی ادویه جاتی مانند زعفران دارچین و زیره و همچنین استفاده از میوه های خشک و آجیل در غذاها از جمله این تأثیرات است. علاوه بر این مورها تکنیک های جدید کشاورزی و آبیاری را نیز به ارموزیغ دادند که منجر به تنوع محصولات کشاورزی شد.

عصر اکتشافات دریایی پرتغال در قرن های ۱۵ و ۱۶ میلادی نقطه عطف دیگری در تکامل آشپزی این کشور بود. دریانوردان پرتغالی ادویه های جدیدی مانند فلفل زنجبیل و میخک را از آسیا به اروپا آوردند و شکر را از مستعمرات خود در برزیل و جزایر اقیانوس اطلس وارد کردند. همچنین ارتباط با قاره آمریکا منجر به معرفی موادی مانند سیب زمینی گوجه فرنگی فلفل و ذرت شد که به سرعت در آشپزی پرتغالی جای گرفتند و به مواد اصلی بسیاری از غذاهای امروزی تبدیل شدند. این تبادل فرهنگی و مواد غذایی آشپزی پرتغال را به یکی از متنوع ترین و غنی ترین آشپزی ها در اروپا تبدیل کرده است که در غذاهای محلی لیسبون نیز به وضوح قابل مشاهده است.

غذا در فرهنگ پرتغال

غذا در فرهنگ پرتغال صرفاً برای رفع گرسنگی نیست بلکه یک رویداد اجتماعی خانوادگی و فرهنگی مهم محسوب می شود. وعده های غذایی به خصوص ناهار و شام اغلب طولانی هستند و فرصتی برای دور هم جمع شدن خانواده و دوستان فراهم می کنند. این رسم نشان دهنده اهمیت ارتباطات انسانی و لذت بردن از لحظات در کنار هم است. رستوران ها و کافه ها (که در پرتغال به نام «کافه» یا «پاستلاریا» شناخته می شوند) نقش محوری در زندگی اجتماعی ایفا می کنند و مکان هایی برای ملاقات گفتگو و البته لذت بردن از غذا و نوشیدنی هستند.

فرهنگ غذایی پرتغال بر پایه مواد اولیه تازه و باکیفیت بنا شده است. تأکید بر سادگی در عین حال استفاده هوشمندانه از ادویه ها و طعم دهنده ها مانند سیر پیاز گشنیز جعفری فلفل و روغن زیتون ویژگی بارز این آشپزی است. ماهی و غذاهای دریایی به ویژه ماهی کاد نمک زده (باکالو) جایگاه ویژه ای دارند و گفته می شود پرتغالی ها بیش از ۳۶۵ روش برای پخت باکالو دارند یکی برای هر روز سال! گوشت نیز بخش مهمی از رژیم غذایی را تشکیل می دهد از جمله گوشت گاو خوک مرغ و انواع سوسیس های محلی. نان نیز همراه همیشگی غذاست و اغلب با پنیر و زیتون به عنوان پیش غذا سرو می شود. دسرها به خصوص شیرینی هایی که ریشه در صومعه ها دارند (مانند پاستل د ناتا) بخش لذت بخش دیگری از فرهنگ غذایی پرتغال هستند.

با خوراکی های سنتی شهر لیسبون آشنا شوید

لیسبون به عنوان پایتخت ویترینی از بهترین های آشپزی پرتغال است. در هر گوشه از این شهر می توانید رستوران ها کافه ها و اغذیه فروشی های کوچکی را پیدا کنید که غذاهای سنتی و محلی را با کیفیت بالا ارائه می دهند. از محله های قدیمی مانند آلفاما و بایرو آلتو گرفته تا مناطق مدرن تر فرصت های بی شماری برای امتحان کردن طعم های اصیل لیسبون وجود دارد. در ادامه با برخی از معروف ترین و محبوب ترین غذاهای سنتی که در سفر به لیسبون حتماً باید امتحان کنید آشنا می شویم.

باکالو (Bacalhau)

باکالو یا ماهی کاد نمک زده و خشک شده قلب تپنده آشپزی پرتغالی و نمادی از هویت غذایی این کشور است. اهمیت باکالو به دوران اکتشافات بازمی گردد زمانی که نیاز به منبع غذایی با دوام برای سفرهای طولانی دریایی وجود داشت. نمک زده کردن ماهی کاد که در آب های سرد شمال اقیانوس اطلس صید می شد راه حلی عالی برای نگهداری آن در طول این سفرها بود. امروزه با وجود دسترسی به ماهی تازه باکالو همچنان جایگاه خود را به عنوان «وفادارترین دوست پرتغالی ها» حفظ کرده است. قبل از پخت باکالو باید برای مدت طولانی در آب خیسانده شود تا نمک اضافی آن خارج شود و ماهی نرم شود. روش های پخت باکالو بی شمارند و هر منطقه ای و حتی هر خانواده ای ممکن است دستور پخت خاص خود را داشته باشد. از پخت در فر یا گریل کردن گرفته تا استفاده در خورش ها سالادها و حتی پاتیل ها باکالو به اشکال مختلفی آماده می شود که هر کدام طعم و بافت منحصر به فردی دارند. امتحان کردن باکالو در لیسبون تجربه ای ضروری برای هر گردشگری است که می خواهد با روح آشپزی پرتغالی آشنا شود.

باکالیائو اَ برش (Bacalhau à brás)

باکالیائو اَ برش یکی از محبوب ترین و در دسترس ترین روش های پخت باکالو در لیسبون است و در منوی اکثر رستوران ها یافت می شود. این غذا که به نام «باکالو به سبک برا» شناخته می شود (احتمالاً به نام یک آشپز یا رستورانی که آن را ابداع کرده است) ترکیبی ساده اما بسیار خوشمزه از ماهی کاد نمک زده سیب زمینی سرخ شده رشته ای نازک پیاز و تخم مرغ هم زده است. ماهی باکالو پس از نمک زدایی خرد شده یا رشته رشته می شود و با پیاز تفت داده می شود. سپس سیب زمینی های سرخ شده به آن اضافه شده و در نهایت تخم مرغ هم زده روی مواد ریخته می شود و به آرامی مخلوط می شود تا بپزد و حالتی شبیه به املت پیدا کند. این غذا معمولاً با زیتون سیاه و جعفری تازه خردشده تزیین می شود. بافت کرمی تخم مرغ در کنار تردی سیب زمینی و طعم شور و خاص باکالو ترکیبی دلپذیر ایجاد می کند. باکالیائو اَ برش یک غذای راحت و مقوی است که هم برای ناهار و هم برای شام مناسب است و گزینه عالی برای شروع آشنایی با دنیای باکالو محسوب می شود.

پولوُ اَلاگارئیرو (Polvo a Lagareiro)

پولوُ اَلاگارئیرو یکی از غذاهای دریایی برجسته و محبوب در لیسبون و سراسر پرتغال است که هشت پا نقش اصلی را در آن ایفا می کند. واژه «لاگارئیرو» به معنای «کارگر آسیاب روغن زیتون» است و به این سبک پخت اشاره دارد که در آن از مقدار زیادی روغن زیتون استفاده می شود به خصوص در مرحله نهایی که روغن روی مواد داغ ریخته می شود. برای تهیه این غذا هشت پا ابتدا به آرامی پخته می شود تا نرم شود. سپس ساقه های هشت پا به همراه سیب زمینی های کوچک (که اغلب کمی کوبیده یا «له» می شوند تا روغن را بهتر جذب کنند) در سینی فر قرار داده شده و با سیر خردشده گشنیز تازه و مقدار زیادی روغن زیتون مرغوب مزه دار می شوند. سپس این ترکیب در فر برشته می شود تا هشت پا کمی ترد و سیب زمینی ها طلایی شوند. نتیجه نهایی یک غذای دریایی بسیار خوش طعم است که بافت نرم هشت پا در کنار سیب زمینی های طعم دار شده با سیر و روغن زیتون تجربه ای لذیذ را رقم می زند. این غذا اغلب به تنهایی یا با یک سالاد ساده سرو می شود و انتخابی عالی برای دوستداران غذاهای دریایی است.

آمیژواس اَ بولیائو پاتو (Amêijoas à Bulhão Pato)

آمیژواس اَ بولیائو پاتو یک پیش غذای کلاسیک و بسیار محبوب در پرتغال به ویژه در مناطق ساحلی مانند لیسبون است. این غذا از صدف های کوچک (Clams) تهیه می شود و نام خود را از یک شاعر پرتغالی به نام رایموندو آنتونیو د بولیائو پاتو گرفته است که ظاهراً علاقه مند به صدف بوده و دستور پخت این غذا به او نسبت داده شده است. تهیه این غذا بسیار ساده است و بر پایه کیفیت و تازگی صدف ها بنا شده است. صدف ها پس از شستشو و پاکسازی در تابه بزرگی با روغن زیتون فراوان سیر خردشده گشنیز تازه و کمی شراب سفید پخته می شوند. حرارت باعث باز شدن صدف ها می شود و سس خوش عطری از ترکیب روغن زیتون سیر گشنیز و عصاره صدف ایجاد می شود. گاهی اوقات برای افزایش طعم کمی آب لیمو نیز اضافه می شود. این پیش غذا معمولاً در همان تابه ای که پخته شده به همراه نان تازه برای زدن در سس و لذت بردن از تمام طعم ها سرو می شود. طعم تازه دریا عطر سیر و گشنیز و بافت لطیف صدف ها آمیژواس اَ بولیائو پاتو را به یک آغازگر عالی برای هر وعده غذایی در لیسبون تبدیل کرده است.

فرانگو نو چوراسکو (Frango no Churrasco)

فرانگو نو چوراسکو یا مرغ کبابی به سبک پرتغالی یکی از غذاهای پرطرفدار و در دسترس در لیسبون است که عطر آن در خیابان ها به مشام می رسد. این غذا به دلیل سادگی در عین حال طعم فوق العاده اش هم در بین مردم محلی و هم گردشگران محبوبیت زیادی دارد. راز طعم بی نظیر فرانگو نو چوراسکو در مرینیت و سس پیری پیری (Piri Piri) نهفته است. مرغ کامل یا تکه های آن با مخلوطی از سیر پاپریکا فلفل قرمز (گاهی اوقات فلفل چشم پرنده که منبع اصلی سس پیری پیری است) روغن زیتون سرکه و ادویه های دیگر مرینیت می شود. سپس مرغ به آرامی روی زغال یا گریل کباب می شود تا پوست آن ترد و طلایی و داخل آن آبدار باقی بماند. سس پیری پیری یک سس تند و معطر که ریشه در مستعمرات پرتغال در آفریقا دارد اغلب در حین کباب کردن یا پس از آن روی مرغ مالیده می شود تا طعم تند و دودی به آن ببخشد. این غذا معمولاً با سیب زمینی سرخ شده یا سیب زمینی پخته سالاد گوجه فرنگی و پیاز و برنج سرو می شود و یک وعده غذایی کامل و رضایت بخش است.

کوزیدو آ پرتغِزا (Cozido à Portuguesa)

کوزیدو آ پرتغِزا یک خوراک سنتی و بسیار مقوی پرتغالی است که به خصوص در فصول سرد سال محبوبیت دارد. این غذا نمادی از آشپزی روستایی و استفاده از هر آنچه در دسترس است می باشد و به همین دلیل گاهی به آن «خوراک فقرا» نیز گفته می شود هرچند که امروزه با استفاده از مواد اولیه متنوع و باکیفیت به غذایی غنی و لذیذ تبدیل شده است. کوزیدو ترکیبی از انواع گوشت ها (مانند گوشت گاو خوک مرغ و انواع سوسیس های محلی مانند چوریزو مورسلا و فارینیرا) سبزیجات مختلف (شامل کلم هویج شلغم سیب زمینی لوبیا سبز) و گاهی اوقات برنج یا نخود است که همگی با هم به آرامی در آب پخته می شوند. هر منطقه و هر خانواده ای ممکن است دستور پخت خاص خود را برای کوزیدو داشته باشد و ترکیب گوشت ها و سبزیجات ممکن است متفاوت باشد. نتیجه نهایی یک خوراک بخارپز شده و خوش طعم است که تمام مواد طعم یکدیگر را جذب کرده اند. آبگوشت حاصل از پخت نیز معمولاً با برنج یا ماکارونی سرو می شود. کوزیدو آ پرتغِزا یک غذای سنگین و سیرکننده است که طعمی اصیل و خانگی دارد.

کاراکوا (Caracois)

کاراکوا یا حلزون های خوراکی یک میان وعده یا پیش غذای فصلی بسیار محبوب در لیسبون و جنوب پرتغال است که از اواخر بهار تا پایان تابستان (معمولاً از ماه می تا سپتامبر) در کافه ها و رستوران ها سرو می شود. برای بسیاری از گردشگران امتحان کردن حلزون ممکن است کمی عجیب به نظر برسد اما برای مردم محلی نشستن در فضای باز یک کافه نوشیدن یک نوشیدنی خنک (اغلب یک آبجو سرد) و خوردن یک بشقاب حلزون بخشی از لذت های ساده زندگی در این فصول است. حلزون ها پس از پاکسازی دقیق در آبی حاوی سیر پونه کوهی (اورگانو) گاهی اوقات پیاز و نمک پخته می شوند. کلید طعم خوب استفاده از پونه کوهی تازه و با کیفیت است. حلزون ها با استفاده از خلال دندان از پوسته شان خارج شده و خورده می شوند. طعم آن ها ملایم است و بیشتر طعم و عطر سس پخت (مخلوط آب سیر و پونه کوهی) غالب است. کاراکوا بیشتر یک تجربه فرهنگی و اجتماعی است تا یک تجربه غذایی پیچیده و فرصتی عالی برای معاشرت با مردم محلی و لذت بردن از فضای آرام کافه های لیسبون فراهم می کند.

کالدو ورده (Caldo Verde)

کالدو ورده به معنای «آبگوشت سبز» یکی از سوپ های ملی پرتغال و یک غذای ساده اما بسیار خوشمزه و مقوی است که در سراسر کشور از جمله لیسبون محبوبیت فراوان دارد. این سوپ به خصوص در شب های سرد زمستان دلچسب است اما در تمام طول سال نیز سرو می شود. ماده اصلی این سوپ کلم برگ باریک و سبز رنگی به نام «کُووی گالگا» (Couve Galega) است که به صورت رشته های بسیار نازک خرد می شود. پایه سوپ از پوره سیب زمینی و پیاز تشکیل شده است که با آب یا آب مرغ پخته می شوند. پس از آماده شدن پایه کلم های رشته ای و اغلب چند تکه سوسیس چوریزو (Chouriço) به آن اضافه شده و برای مدت کوتاهی پخته می شوند تا کلم ها نرم شوند اما رنگ سبز خود را حفظ کنند و چوریزو طعم دودی خود را به سوپ ببخشد. کالدو ورده معمولاً با کمی روغن زیتون اضافی روی آن و همراه با نان ذرت (Broa) سرو می شود. سادگی مواد اولیه طعم دلنشین و بافت کرمی آن کالدو ورده را به یک غذای راحت و محبوب تبدیل کرده است.

ساردین کبابی (Sardinhas Assadas)

ساردین کبابی یک غذای تابستانی نمادین در لیسبون و پرتغال است که به خصوص در ماه ژوئن و همزمان با جشن های سنت آنتونی (Santo António) در لیسبون به اوج محبوبیت خود می رسد. در این ماه بوی ساردین کبابی در خیابان های محله های قدیمی لیسبون به ویژه آلفاما می پیچد و دکه های خیابانی ساردین تازه را روی زغال کباب کرده و می فروشند. ساردین های تازه که در این فصل چرب و خوش طعم هستند فقط با نمک درشت مزه دار شده و مستقیماً روی توری یا سیخ کباب می شوند. کلید طعم خوب تازگی ماهی و کباب کردن روی حرارت مناسب است تا پوست آن ترد و دودی و گوشت آن نرم و آبدار شود. ساردین کبابی معمولاً بدون هیچ تزیین خاصی فقط با یک تکه نان محلی (اغلب نان ذرت) و گاهی اوقات با یک سالاد ساده از فلفل کبابی یا گوجه فرنگی و پیاز سرو می شود. روش سنتی خوردن آن این است که ماهی را روی نان قرار داده و با دست می خورند؛ نان روغن و طعم ماهی را جذب می کند و خودش به یک خوراکی خوشمزه تبدیل می شود. ساردین کبابی تجربه ای اصیل و مردمی از آشپزی لیسبون در فصل تابستان است.

آلِهِیرا (Alheira)

آلِهِیرا نوع خاصی از سوسیس پرتغالی است که تاریخچه ای جالب دارد. این سوسیس در ابتدا توسط یهودیان پرتغال در قرن پانزدهم میلادی برای پنهان کردن هویت خود در برابر تفتیش عقاید ابداع شد. از آنجایی که یهودیان گوشت خوک نمی خورند سوسیس های سنتی که حاوی گوشت خوک بودند آن ها را لو می داد. بنابراین آن ها سوسیسی را اختراع کردند که به جای گوشت خوک از گوشت مرغ بوقلمون اردک خرگوش یا گوساله (یا ترکیبی از آن ها) به همراه نان سیر و روغن زیتون تهیه می شد. این سوسیس ها ظاهری شبیه به سوسیس های معمولی داشتند و یهودیان می توانستند آن ها را بدون برانگیختن شک و تردید مصرف کنند. امروزه آلِهِیرا به یکی از سوسیس های محبوب در پرتغال تبدیل شده و در انواع مختلفی یافت می شود. معمولاً آلِهِیرا را سرخ کرده یا کبابی می کنند و به همراه تخم مرغ نیمرو سیب زمینی سرخ شده و یک سبزیجات سبز (مانند کلم یا بروکلی) سرو می کنند. بافت داخلی آن به دلیل وجود نان کمی نرم و خمیری است و طعم آن تحت تأثیر سیر و گوشت های استفاده شده قرار دارد. آلِهِیرا غذایی مقوی و خوش طعم با پیشینه ای تاریخی fascinating است.

فرانسزینا (Francesinha)

فرانسزینا به معنای «فرانسوی کوچک» یک ساندویچ پرتغالی است که اصالت آن به شهر پورتو بازمی گردد اما در لیسبون نیز محبوبیت زیادی پیدا کرده است. این ساندویچ برای افراد پرخور و علاقه مند به طعم های قوی و غنی طراحی شده است. فرانسزینا از لایه های مختلفی از گوشت تشکیل شده است: استیک نازک گوشت گاو سوسیس تازه (مانند لینگوئیسا) و کالباس (مانند ژامبون پخته). این لایه ها بین دو تکه نان تست شده قرار می گیرند و روی آن با ورقه های پنیر پوشانده می شود. سپس ساندویچ در فر یا زیر گریل قرار داده می شود تا پنیر ذوب شود و تمام مواد را در بر گیرد. اوج فرانسزینا در سس مخصوص آن است؛ یک سس غلیظ و کمی تند که معمولاً بر پایه گوجه فرنگی آبجو فلفل پیری پیری و گاهی اوقات آب گوشت تهیه می شود. ساندویچ پنیرپوش شده در این سس غوطه ور می شود و معمولاً با سیب زمینی سرخ شده فراوان در کنار آن سرو می گردد. فرانسزینا یک غذای سنگین پرکالری و بسیار خوشمزه است که تجربه ای متفاوت از آشپزی پرتغالی را ارائه می دهد و برای یک وعده ناهار یا شام مفصل مناسب است.

پاستل د ناتا (Pastel de nata)

پاستل د ناتا این تارت کاستارد تخم مرغ کوچک و دوست داشتنی بدون شک معروف ترین و محبوب ترین شیرینی پرتغال و یکی از نمادهای لیسبون است. ریشه این شیرینی به قرن هجدهم و صومعه ژرونیموش (Jerónimos Monastery) در منطقه بلم (Belém) لیسبون بازمی گردد. راهبه ها و راهبان از سفیده تخم مرغ برای نشاسته کردن لباس ها استفاده می کردند و برای جلوگیری از اسراف زرده های باقی مانده از آن ها برای تهیه کیک و شیرینی استفاده می کردند. یکی از این دستورها همین تارت کاستارد بود. پس از بسته شدن صومعه ها در سال ۱۸۳۴ دستور پخت به یک کارخانه قند فروخته شد و در سال ۱۸۳۷ «فابریکا د پاستیس د بلم» (Fábrica de Pastéis de Belém) شروع به فروش این شیرینی ها با نام «پاستیس د بلم» کرد و تا به امروز تنها مکانی است که می تواند این نام را به کار ببرد (پاستل د ناتا نام عمومی است). پاستل د ناتا از یک پوسته خمیر هزارلا ترد و لایه لایه و یک فیلینگ کاستارد کرمی و شیرین تهیه می شود که روی آن اغلب کمی کاراملی یا برشته شده است. این شیرینی معمولاً گرم سرو می شود و می توان روی آن پودر دارچین یا شکر پاشید. امتحان کردن یک پاستل د ناتا تازه و گرم در لیسبون تجربه ای است که به هیچ وجه نباید آن را از دست داد.

بیفاناس (Bifanas)

بیفاناس یک ساندویچ ساده اما بسیار خوش طعم و محبوب در پرتغال است که به خصوص برای یک میان وعده سریع یا ناهار سبک گزینه عالی محسوب می شود. ماده اصلی بیفاناس ورقه های نازک گوشت خوک است که در مخلوطی از شراب سفید سیر پاپریکا و ادویه های دیگر پخته می شود. گوشت به آرامی در این مایع مزه دار پخته می شود تا نرم و آبدار شود و تمام طعم ها را به خود جذب کند. سپس این ورقه های گوشت آبدار همراه با مقداری از سس پختشان داخل یک نان گرد و نرم پرتغالی (مانند پاپو سکو) قرار داده می شوند. سس حاصل از پخت گوشت نان را مرطوب کرده و طعمی فوق العاده به ساندویچ می بخشد. بیفاناس معمولاً بدون هیچ افزودنی دیگری سرو می شود اگرچه برخی ممکن است کمی خردل یا سس تند به آن اضافه کنند. این ساندویچ در کافه ها رستوران های کوچک و اغذیه فروشی های خیابانی در سراسر لیسبون یافت می شود و یک راه عالی برای تجربه طعم های اصیل پرتغالی بدون صرف هزینه یا زمان زیاد است.

آروز د ماریسکو (Arroz de Marisco)

آروز د ماریسکو به معنای «برنج دریایی» یکی از غذاهای دریایی محبوب و مجلل در آشپزی پرتغالی است که در لیسبون نیز طرفداران زیادی دارد. این غذا در واقع یک پلو مخلوط با انواع مختلف غذاهای دریایی است که در یک قابلمه با هم پخته می شوند. مواد اصلی ممکن است شامل میگو خرچنگ صدف لنگوستا (لابستر کوچک) ماهی و سایر موجودات دریایی باشد که بسته به در دسترس بودن و سلیقه متفاوت است. برنج با پیاز سیر گوجه فرنگی فلفل گشنیز و ادویه جات تفت داده شده و سپس آب مرغ یا آب سبزیجات به آن اضافه می شود. غذاهای دریایی در مراحل مختلف پخت به برنج اضافه می شوند تا به طور همزمان با برنج پخته شوند و طعم خود را به آن ببخشند. نتیجه نهایی یک پلو قرمز رنگ و مرطوب است که سرشار از طعم های تازه دریا و عطر گشنیز است. آروز د ماریسکو معمولاً در همان قابلمه ای که پخته شده به صورت مشترک سرو می شود و یک غذای ایده آل برای یک وعده غذایی خانوادگی یا دوستانه است.

کاتاپلانا د ماریسکو (Cataplana de Marisco)

کاتاپلانا د ماریسکو نه تنها نام یک غذا بلکه نام ظرفی مسی و دو قسمتی با درب چفت شونده است که این غذا در آن پخته و سرو می شود. کاتاپلانا یک ابزار پخت سنتی در منطقه آلگاروه (Algarve) در جنوب پرتغال است اما استفاده از آن برای پخت غذاهای دریایی در سراسر کشور از جمله لیسبون رواج یافته است. کاتاپلانا د ماریسکو شبیه به آروز د ماریسکو است اما بدون برنج و با تأکید بیشتر بر بخارپز کردن مواد در فضای بسته ظرف. انواع غذاهای دریایی تازه (مانند میگو صدف خرچنگ ماهی) همراه با پیاز فلفل گوجه فرنگی سیر گشنیز شراب سفید و روغن زیتون در ظرف کاتاپلانا چیده شده و درب آن محکم بسته می شود. سپس ظرف روی حرارت قرار داده می شود تا مواد در بخار خود و مایعات اضافه شده پخته شوند. پخت در کاتاپلانا باعث می شود طعم ها و عطرها در داخل ظرف محبوس شده و غذایی بسیار خوش طعم و آبدار حاصل شود. کاتاپلانا د ماریسکو معمولاً با نان برای زدن در سس خوشمزه آن سرو می شود و تجربه ای بصری و طعمی جذاب را ارائه می دهد.

فِجوآدا (Feijoada)

فِجوآدا یک خوراک لوبیا غلیظ و مقوی است که در پرتغال و برزیل (که نسخه برزیلی آن شهرت جهانی دارد) پخته می شود. نسخه پرتغالی فِجوآدا معمولاً از لوبیا قرمز یا سفید (بسته به منطقه) و انواع گوشت خوک (مانند گوشت دنده سوسیس گوشت خشک شده) تهیه می شود. این مواد برای مدت طولانی و با حرارت کم همراه با پیاز سیر گوجه فرنگی هویج و ادویه جات پخته می شوند تا لوبیاها نرم شده و سس غلیظی ایجاد شود و تمام طعم ها در هم آمیخته شوند. فِجوآدا یک غذای سنگین و سیرکننده است که اغلب در روزهای سرد سال یا آخر هفته ها به عنوان یک وعده غذایی اصلی سرو می شود. این غذا معمولاً با برنج سفید کلم سبز پخته شده و گاهی اوقات با تکه های پرتقال برای کمک به هضم سرو می شود. فِجوآدا نمادی از آشپزی سنتی و خانگی پرتغال است و طعمی عمیق و رضایت بخش دارد.

معروف ترین غذای لیسبون چیست؟

اگرچه باکالو (ماهی کاد نمک زده) جایگاه ویژه ای در آشپزی پرتغال دارد اما پاستل د ناتا (تارت کاستارد تخم مرغ) به عنوان نماد شیرین لیسبون و محبوب ترین خوراکی این شهر در بین گردشگران و مردم محلی شناخته می شود.

برای امتحان کردن غذاهای محلی در لیسبون به کدام محله برویم؟

محله های قدیمی مانند آلفاما (Alfama) بایرو آلتو (Bairro Alto) و شیادو (Chiado) مملو از رستوران های سنتی (Tascas) هستند که غذاهای محلی اصیل سرو می کنند. منطقه بلم (Belém) نیز برای پاستل د ناتا و غذاهای دریایی شهرت دارد.

هزینه یک وعده غذا در لیسبون چقدر است؟

هزینه غذا بسته به نوع رستوران متفاوت است. در رستوران های محلی و ساده تر (Tascas) می توانید با حدود ۱۰ تا ۱۵ یورو یک وعده غذای کامل داشته باشید. در رستوران های متوسط این هزینه ممکن است بین ۲۰ تا ۳۰ یورو یا بیشتر باشد.

آیا غذاهای مناسب گیاهخواران در لیسبون وجود دارد؟

بله اگرچه آشپزی پرتغالی سنتی بر پایه گوشت و ماهی است اما در سال های اخیر رستوران های متعددی با منوهای گیاهی در لیسبون افتتاح شده اند. همچنین برخی غذاهای سنتی مانند کالدو ورده (بدون چوریزو) یا برنج با سبزیجات می توانند برای گیاهخواران مناسب باشند.

پاستل د ناتا را در لیسبون از کجا بخریم؟

بهترین مکان برای خرید پاستل د ناتا قنادی تاریخی Fábrica de Pastéis de Belém در منطقه بلم است که دستور پخت اصلی را دارد. با این حال اکثر پاستلاریاها (کافه ها/قنادی ها) در سراسر شهر نیز پاستل د ناتا تازه و خوشمزه ارائه می دهند.