غذاهای مکزیکی

فرهنگ غذایی مکزیک رنگین کمانی از طعم ها و بافت هاست که ریشه در تاریخ کهن این سرزمین و ترکیب سنت های بومی با تأثیرات اسپانیایی دارد. این آشپزی غنی نه تنها در مکزیک بلکه در سراسر جهان طرفداران بی شماری پیدا کرده است. از خیابان های شلوغ مکزیکوسیتی با بوی دل انگیز تاکوهای تازه تا رستوران های لوکس در پایتخت های اروپایی غذاهای مکزیکی همواره حضوری پررنگ دارند. این محبوبیت جهانی دلایل متعددی دارد؛ استفاده از مواد اولیه تازه و متنوع مانند ذرت لوبیا فلفل های چیلی با درجات تندی متفاوت گوجه فرنگی آووکادو و انواع گوشت در کنار ترکیب های خلاقانه ادویه ها تجربه ای بی نظیر از طعم را ارائه می دهد. بسیاری از ما شاید نام تاکو بوریتو یا گواکاموله را شنیده باشیم اما دنیای آشپزی مکزیک بسیار فراتر از این چند نام شناخته شده است. شناخت عمیق تر این غذاها مواد تشکیل دهنده اصلی آن ها و حتی یادگیری روش تهیه برخی از محبوب ترینشان در خانه می تواند دریچه ای نو به روی فرهنگ و هنر آشپزی این کشور آمریکای شمالی بگشاید. اگر به دنبال تجربه های جدید در آشپزی هستید یا می خواهید طعم اصیل مکزیک را بچشید آشنایی با این غذاهای لذیذ اولین قدم است.

آشنایی با فرهنگ غذایی مکزیک

فرهنگ غذایی مکزیک یک میراث زنده و پویاست که بازتاب دهنده تاریخ پیچیده و تنوع جغرافیایی این کشور است. ریشه های این آشپزی به دوران تمدن های باستانی مانند مایاها و آزتک ها بازمی گردد که بر پایه محصولاتی مانند ذرت لوبیا کدو حلوایی فلفل های چیلی گوجه فرنگی آووکادو کاکائو و وانیل استوار بود. با ورود اسپانیایی ها در قرن شانزدهم مواد اولیه جدیدی مانند گوشت گاو خوک مرغ برنج گندم پنیر و ادویه هایی نظیر دارچین و میخک وارد این آشپزی شدند. ترکیب این دو جهان غذایی آشپزی مکزیکی امروزی را شکل داد که به دلیل پیچیدگی طعم ها تنوع مواد اولیه و تکنیک های پخت در سال ۲۰۱۰ توسط یونسکو به عنوان میراث فرهنگی ناملموس بشریت به رسمیت شناخته شد. ذرت به عنوان ستون فقرات این آشپزی به اشکال مختلفی از جمله ماسا (خمیر ذرت) برای تهیه نان ترتیلا تامالز پوزوله و بسیاری غذاهای دیگر استفاده می شود. فلفل های چیلی با طیف وسیعی از تندی و عطر نقش حیاتی در ایجاد طعم های منحصر به فرد دارند از ملایم ترین ها مانند پوبلانو تا تندترین ها مانند هابانرو. لوبیا چه به صورت کامل و چه پوره شده یکی دیگر از اجزای اصلی است که در کنار برنج یک ترکیب غذایی کامل را تشکیل می دهد. علاوه بر این فرهنگ غذایی مکزیک به شدت منطقه ای است؛ هر ایالت یا منطقه دارای غذاها و سبک های پخت خاص خود است که متأثر از آب و هوا محصولات محلی و تاریخ منطقه است. به عنوان مثال غذاهای دریایی در مناطق ساحلی غذاهای مبتنی بر موله در اوآخاکا و غذاهای تند و پرادویه در شمال مکزیک رایج هستند. غذا در مکزیک صرفاً برای رفع گرسنگی نیست بلکه بخشی جدایی ناپذیر از مراسم اجتماعی جشن ها و زندگی روزمره است. وعده های غذایی خانوادگی بازارهای شلوغ غذاهای خیابانی و رستوران های سنتی همگی گواه اهمیت غذا در بافت اجتماعی این کشور هستند.

بهترین و معروف ترین غذاهای مکزیکی

مکزیک گنجینه ای از غذاهای لذیذ و متنوع است که هر کدام داستان و طعم خاص خود را دارند. انتخاب بهترین و معروف ترین آن ها دشوار است اما برخی از این غذاها به دلیل محبوبیت و نمایندگی از فرهنگ غذایی مکزیک شهرت جهانی پیدا کرده اند. در صدر این فهرست بدون شک تاکو قرار دارد که نمادی از آشپزی مکزیکی محسوب می شود؛ یک نان ترتیلای کوچک که با انواع مواد پر شده و با سس های مختلف سرو می شود. بوریتو یکی دیگر از غذاهای پرطرفدار به خصوص در خارج از مکزیک و در آمریکای شمالی شامل یک نان ترتیلای بزرگ است که با برنج لوبیا گوشت پنیر و سایر مواد پر شده و پیچیده می شود. انچیلاداس ترتیلاهایی هستند که با مرغ پنیر یا لوبیا پر شده در سس چیلی غوطه ور و سپس پخته می شوند. کسادیا شامل یک نان ترتیلای تا شده یا دو ترتیلای روی هم است که با پنیر و گاهی مواد دیگر پر شده و گریل یا سرخ می شود تا پنیر آب شود. موله یک سس پیچیده و غنی است که از ترکیب ده ها ماده از جمله فلفل های چیلی ادویه ها آجیل دانه ها و گاهی شکلات تهیه می شود و معمولاً با مرغ یا بوقلمون سرو می گردد. پوزوله یک سوپ یا خورش سنتی است که با ذرت هومینی (ذرت فرآوری شده) گوشت (اغلب خوک یا مرغ) و انواع چاشنی ها مانند کاهو پیاز تربچه و آووکادو تهیه می شود. چیلاکیولز یک غذای محبوب برای صبحانه یا برانچ است که از تکه های نان ترتیلای سرخ شده (توتوپوس) تشکیل شده که در سس سالسا (سبز یا قرمز) پخته شده و با پنیر پیاز و گاهی تخم مرغ یا مرغ سرو می شود. این غذاها تنها نمونه ای از تنوع بی نظیر آشپزی مکزیکی هستند که هر کدام تجربه ای منحصر به فرد از طعم و عطر را ارائه می دهند.

تاکو

تاکو شاید شناخته شده ترین و نمادین ترین غذای مکزیکی باشد که سادگی در ظاهرش پیچیدگی و تنوع بی نظیری را در دل خود جای داده است. تاکو در اصل یک نان ترتیلای کوچک (معمولاً از آرد ذرت اما گاهی از آرد گندم) است که با انواع مواد پر می شود و به صورت تا شده یا رول شده سرو می گردد. تنوع مواد داخل تاکو تقریباً بی نهایت است و می تواند شامل انواع گوشت (گاو خوک مرغ ماهی) غذاهای دریایی سبزیجات لوبیا پنیر یا حتی حشرات باشد. هر منطقه و هر سرآشپز ممکن است ترکیب منحصر به فرد خود را داشته باشد. مواد پرکننده معمولاً پخته گریل یا سرخ می شوند و سپس روی ترتیلای گرم قرار می گیرند. تاکوها معمولاً با چاشنی های مختلفی سرو می شوند که طعم آن ها را تکمیل می کند. این چاشنی ها ممکن است شامل پیاز خرد شده گشنیز تازه سس سالسا (در انواع مختلف تند و ملایم) گواکاموله خامه ترش یا پنیر باشد. تاکو یک غذای بسیار انعطاف پذیر است؛ می تواند یک وعده غذایی کامل باشد یک میان وعده سریع یا بخشی از یک سفره بزرگ تر. تاکوهای خیابانی در مکزیک بسیار محبوب هستند و تجربه ای اصیل از فرهنگ غذایی این کشور را ارائه می دهند. تاریخچه تاکو به دوران پیش از ورود اسپانیایی ها بازمی گردد زمانی که مردم بومی از ترتیلا برای حمل غذا استفاده می کردند. امروزه تاکو نه تنها در مکزیک بلکه در سراسر جهان به یکی از محبوب ترین غذاهای فست فود و رستورانی تبدیل شده است هرچند که نسخه اصیل مکزیکی آن همچنان جایگاه ویژه ای دارد.

بوریتو

بوریتو یکی دیگر از غذاهای محبوب مکزیکی به خصوص در بخش های شمالی این کشور و ایالات متحده از یک نان ترتیلای بزرگ آرد گندم تشکیل شده که با مواد مختلفی پر شده و سپس به صورت یک استوانه محکم پیچیده می شود. تفاوت اصلی بوریتو با تاکو در اندازه ترتیلا و نحوه پیچیدن آن است؛ بوریتوها معمولاً بزرگتر هستند و به طور کامل پیچیده می شوند تا مواد داخلی کاملاً در بر گرفته شوند. مواد پرکننده بوریتو معمولاً شامل ترکیبی از برنج مکزیکی لوبیا (اغلب لوبیا پینتو یا سیاه) گوشت (مانند کارنه آسادا کارنیتاس مرغ یا خوک) پنیر سالسا خامه ترش گواکاموله پیاز و کاهو است. تنوع در مواد پرکننده بوریتو نیز بسیار زیاد است و می تواند بر اساس منطقه یا سلیقه شخصی متفاوت باشد. برخلاف تاکو که اغلب به صورت چند لقمه کوچک خورده می شود بوریتو معمولاً یک وعده غذایی کامل و سیرکننده است که می توان آن را با دست خورد. تاریخچه دقیق بوریتو کمی مبهم است اما اعتقاد بر این است که منشأ آن در شمال مکزیک یا مناطق مرزی با ایالات متحده است جایی که استفاده از ترتیلای آرد گندم رایج تر بوده است. بوریتوهای مدرن به خصوص در سبک کالیفرنیایی ممکن است بسیار بزرگ باشند و شامل مواد بیشتری نسبت به نسخه های سنتی مکزیکی باشند. این غذا به دلیل قابلیت حمل آسان و محتوای کامل به یک گزینه محبوب برای ناهار یا شام سریع تبدیل شده است و در رستوران ها و فست فودهای مکزیکی در سراسر جهان یافت می شود.

پوزوله

پوزوله یک خورش یا سوپ سنتی و بسیار مهم در آشپزی مکزیکی است که اغلب در مراسم خاص جشن ها و تعطیلات مانند روز استقلال یا کریسمس سرو می شود اما به عنوان یک غذای روزمره نیز محبوبیت دارد. ماده اصلی و متمایزکننده پوزوله ذرت هومینی است؛ دانه های ذرت که طی فرآیندی خاص پوست و جوانه آن ها جدا شده و بزرگ و نرم می شوند. این ذرت با گوشت معمولاً گوشت خوک یا مرغ در یک آبگوشت غنی و طعم دار پخته می شود. پوزوله در سه نوع اصلی تهیه می شود که رنگ سس آن ها را مشخص می کند: پوزوله بلانکو (سفید) پوزوله روخو (قرمز) و پوزوله ورده (سبز). پوزوله بلانکو ساده ترین نوع است که فقط شامل ذرت هومینی و گوشت در آبگوشت است. پوزوله روخو با افزودن سس قرمز تهیه شده از فلفل های چیلی خشک مانند گوآخیلو و آنچو رنگ و طعم می گیرد. پوزوله ورده رنگ سبز خود را از سسی می گیرد که معمولاً شامل فلفل های چیلی سبز (مانند پوبلانو و هالاپینو) توماتیو (گوجه فرنگی سبز مکزیکی) گشنیز و گاهی دانه های کدو حلوایی است. پوزوله معمولاً با مجموعه ای از چاشنی های تازه سرو می شود که هر فرد می تواند به سلیقه خود به آن اضافه کند. این چاشنی ها شامل کاهو یا کلم خرد شده پیاز سفید خرد شده تربچه ورقه شده آووکادو ورقه شده اورگانو خشک پودر چیلی و لیمو ترش تازه هستند. پوزوله یک غذای سیرکننده و مقوی است که به دلیل فرآیند پخت طولانی طعمی عمیق و لایه لایه دارد و نشان دهنده اهمیت ذرت و گوشت در آشپزی سنتی مکزیک است.

انچیلاداس

انچیلاداس یکی دیگر از غذاهای کلاسیک و پرطرفدار مکزیکی است که در اصل به معنای «چیلی دار» است و به نان های ترتیلایی اشاره دارد که در سس چیلی غوطه ور یا پوشانده شده اند. این غذا معمولاً از ترتیلاهای آرد ذرت تهیه می شود که با مواد مختلفی مانند مرغ پخته و ریش ریش شده پنیر گوشت چرخ کرده یا لوبیا پر شده و سپس به صورت رول پیچیده می شوند. رول های انچیلادا در یک ظرف مخصوص فر چیده شده و با مقدار زیادی سس انچیلادا پوشانده می شوند. سس انچیلادا می تواند قرمز یا سبز باشد و از ترکیب فلفل های چیلی گوجه فرنگی یا توماتیو پیاز سیر و ادویه ها تهیه می شود. پس از پوشاندن با سس روی انچیلاداها معمولاً با پنیر رنده شده (مانند پنیر چدار یا اواخاکا) پوشانده شده و در فر پخته می شوند تا پنیر آب شده و سس غلیظ شود. انچیلاداس اغلب با چاشنی هایی مانند خامه ترش پیاز خرد شده گشنیز تازه یا سالاد کاهو و گوجه فرنگی سرو می شود. این غذا به دلیل طعم غنی و لایه لایه سس و ترکیب پنیر آب شده با مواد داخلی بسیار لذیذ و رضایت بخش است. تنوع در انچیلاداس بسیار زیاد است؛ انچیلاداس سوئیساس (Suizas) با سس خامه ای سبز تهیه می شوند در حالی که انچیلاداس روخاس (Rojas) از سس قرمز مبتنی بر فلفل چیلی استفاده می کنند. انچیلاداس یک غذای اصلی محبوب برای ناهار یا شام است که به خوبی نشان دهنده استفاده خلاقانه مکزیکی ها از ترتیلا و سس های مبتنی بر چیلی است.

چیلاکیولز

چیلاکیولز یک غذای سنتی مکزیکی است که معمولاً برای صبحانه یا برانچ سرو می شود و راهی عالی برای استفاده از نان های ترتیلای باقی مانده است. این غذا از تکه های نان ترتیلای ذرت سرخ شده (معروف به توتوپوس) تشکیل شده که در یک سس سالسا (قرمز یا سبز) پخته می شوند تا کمی نرم شوند اما هنوز بافت خود را حفظ کنند. فرآیند پخت توتوپوس ها در سس باعث می شود که آن ها طعم سس را به خود جذب کرده و نرم و مرطوب شوند. سس سالسا برای چیلاکیولز معمولاً از فلفل های چیلی گوجه فرنگی (برای سس قرمز) یا توماتیو (برای سس سبز) پیاز سیر و ادویه ها تهیه می شود. پس از پختن توتوپوس ها در سس چیلاکیولز معمولاً با انواع چاشنی های تازه و لذیذ سرو می شود. رایج ترین چاشنی ها شامل پنیر کوتیجا (یک پنیر خشک و شور مکزیکی) یا پنیر فِرِسکو پیاز سفید خرد شده خامه مکزیکی (کریما مکزیکانا) و گشنیز تازه خرد شده هستند. برای افزودن پروتئین چیلاکیولز اغلب با تخم مرغ سرخ شده (تخم مرغ نیمرو یا همزده) یا مرغ پخته و ریش ریش شده سرو می شود. چیلاکیولز به دلیل ترکیب بافت های مختلف (توتوپوس های نرم شده در سس در کنار چاشنی های تازه و ترد) و طعم های تند و شور یک غذای صبحانه بسیار محبوب و مقوی در مکزیک است. این غذا نمونه ای عالی از خلاقیت در استفاده از مواد اولیه ساده و تبدیل آن ها به یک وعده غذایی خوشمزه و رضایت بخش است.

گواکاموله

گواکاموله یک دیپ یا چاشنی محبوب مکزیکی است که ماده اصلی آن آووکادوی رسیده و له شده است. این دیپ به دلیل طعم تازه بافت خامه ای و سادگی در تهیه شهرت جهانی پیدا کرده و همراهی عالی برای چیپس ترتیلا (توتوپوس) تاکو بوریتو و بسیاری غذاهای دیگر است. ریشه گواکاموله به دوران آزتک ها بازمی گردد که آن را «آهوکامولی» به معنای سس آووکادو می نامیدند. مواد تشکیل دهنده گواکاموله سنتی شامل آووکادوی رسیده پیاز سفید یا قرمز خرد شده گشنیز تازه خرد شده فلفل هالاپینو یا سرانو (برای تندی) و آب لیمو ترش یا لیموی شیرازی است. نمک و فلفل سیاه نیز برای تنظیم طعم اضافه می شوند. تهیه گواکاموله بسیار ساده است؛ آووکادوها له شده و سپس سایر مواد به آن اضافه و مخلوط می شوند. برخی ترجیح می دهند گواکاموله با بافت کاملاً پوره شده باشد در حالی که برخی دیگر تکه های کوچک آووکادو را دوست دارند. اضافه کردن گوجه فرنگی خرد شده نیز در برخی مناطق رایج است اما در نسخه سنتی تر کمتر دیده می شود. آب لیمو نه تنها به طعم گواکاموله تازگی می بخشد بلکه از قهوه ای شدن آووکادو نیز جلوگیری می کند. گواکاموله یک منبع عالی از چربی های سالم فیبر و ویتامین ها است و به همین دلیل علاوه بر طعم لذیذ ارزش غذایی بالایی نیز دارد. این دیپ همه کاره را می توان به عنوان پیش غذا چاشنی یا حتی بخشی از مواد پرکننده ساندویچ و سالاد استفاده کرد.

موله

موله (Mole) یکی از پیچیده ترین و نمادین ترین سس ها و غذاهای آشپزی مکزیکی است که به دلیل تنوع بی نظیر مواد تشکیل دهنده و فرآیند پخت طولانی شهرت دارد. موله در واقع نام گروهی از سس ها است که معروف ترین آن ها موله پوئبلانو (Mole Poblano) و موله نگرو (Mole Negro) از ایالت اوآخاکا هستند. تهیه موله یک فرآیند زمان بر و کار فشرده است که اغلب برای مناسبت های خاص و جشن ها انجام می شود. مواد تشکیل دهنده موله بسیار متنوع هستند و می توانند شامل بیش از ۲۰ یا حتی ۳۰ قلم ماده باشند. این مواد به طور کلی شامل فلفل های چیلی خشک مختلف (مانند آنچو پاسیلا مولاتو و چیپوتله) دانه ها (مانند کنجد بادام زمینی بادام) ادویه ها (مانند دارچین میخک زیره تخم گشنیز) میوه های خشک (مانند کشمش آلو) پیاز سیر تورتیا یا نان خشک و گاهی اوقات یک تکه شکلات تلخ هستند. این مواد به صورت جداگانه برشته خیسانده آسیاب و سپس برای ساعت ها در یک مایع (معمولاً آب مرغ) پخته می شوند تا یک سس غلیظ تیره و بسیار طعم دار به دست آید. طعم موله شیرین تند دودی و بسیار پیچیده است. موله معمولاً به عنوان سس برای مرغ یا بوقلمون پخته سرو می شود و همراه با برنج مکزیکی و ترتیلا ارائه می گردد. هر منطقه و هر خانواده ممکن است دستور تهیه موله خاص خود را داشته باشد که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. موله نمادی از ترکیب فرهنگ های بومی و اسپانیایی در آشپزی مکزیک و نشان دهنده عمق و غنای این میراث غذایی است.

طرز تهیه غذاهای مکزیکی

آشپزی مکزیکی در خانه می تواند تجربه ای هیجان انگیز و لذت بخش باشد. بسیاری از غذاهای محبوب مکزیکی با کمی تمرین و دسترسی به مواد اولیه مناسب قابل تهیه هستند. در این بخش دستور پخت چند نمونه از معروف ترین غذاهای مکزیکی را ارائه می دهیم تا بتوانید طعم اصیل این کشور را در آشپزخانه خود تجربه کنید.

طرز تهیه تاکو گوشت چرخ کرده با نان لواش و سبزیجات

برای تهیه تاکو با نان لواش به عنوان جایگزین ترتیلا ابتدا مواد میانی را آماده کنید. در یک تابه کمی روغن بریزید و پیاز خرد شده را تفت دهید تا سبک شود. گوشت چرخ کرده را اضافه کرده و تفت دهید تا رنگ آن تغییر کند و آب آن کشیده شود. سیر خرد شده نمک فلفل سیاه زیره و پودر چیلی (اختیاری) را اضافه کرده و کمی دیگر تفت دهید. در صورت تمایل می توانید کمی آب یا آب گوشت اضافه کنید و اجازه دهید گوشت بپزد و سس غلیظ شود. برای سرو نان های لواش را به اندازه مناسب برش بزنید (مثلاً دایره ای یا مستطیلی) و کمی گرم کنید تا نرم شوند. مواد گوشتی آماده شده را روی نان لواش بریزید. روی آن را با سبزیجات تازه مانند کاهو خرد شده گوجه فرنگی نگینی پیاز خرد شده و گشنیز تازه پر کنید. می توانید پنیر رنده شده (مانند چدار یا موزارلا) و سس سالسا یا خامه ترش نیز اضافه کنید. نان لواش را تا کنید و تاکوهای شما آماده سرو هستند. این روش ساده امکان تهیه سریع تاکو را با مواد اولیه در دسترس فراهم می کند.

طرز تهیه انچیلادای مرغ

برای تهیه انچیلادای مرغ ابتدا مرغ پخته و ریش ریش شده را با کمی پیاز تفت داده شده فلفل دلمه ای نگینی ذرت پخته و لوبیا (مانند لوبیا چیتی یا سیاه پخته شده) مخلوط کنید. می توانید کمی رب گوجه فرنگی یا سس انچیلادای آماده نیز به این مخلوط اضافه کنید. فر را روی دمای ۲۰۰ درجه سانتی گراد گرم کنید. برای تهیه سس انچیلادا در یک قابلمه کمی روغن زیتون گرم کنید پوره گوجه فرنگی را اضافه کرده و تفت دهید. ادویه ها (مانند پودر چیلی زیره اورگانو) نشاسته ذرت رقیق شده در کمی آب و آبلیمو را اضافه کنید و هم بزنید تا سس غلیظ شود. در کف یک ظرف مناسب فر کمی از سس انچیلادا بریزید. نان های ترتیلا را کمی گرم کنید تا نرم شوند. از مخلوط مرغ و سبزیجات در هر ترتیلا بریزید کمی پنیر رنده شده اضافه کنید و آن را محکم رول کنید. رول های انچیلادا را در ظرف فر روی سس بچینید. بقیه سس انچیلادا را روی رول ها بریزید تا کاملاً پوشانده شوند. روی همه چیز را با لایه سخاوتمندانه ای از پنیر رنده شده بپوشانید. ظرف را در فر قرار دهید و حدود ۱۵-۲۰ دقیقه بپزید تا پنیر آب شده و طلایی شود و سس حباب بزند. انچیلادای مرغ شما آماده سرو است. می توانید آن را با خامه ترش پیاز خرد شده و گشنیز تازه تزیین کنید.

طرز تهیه چیلی کن کارنه

چیلی کن کارنه به معنای «فلفل با گوشت» یک خورش غلیظ و طعم دار است که ماده اصلی آن گوشت و فلفل چیلی است و اغلب با لوبیا تهیه می شود. برای تهیه این غذا ابتدا پیاز خرد شده را در کمی روغن در یک قابلمه بزرگ یا دیگ چدنی تفت دهید تا نرم و طلایی شود. سیر خرد شده را اضافه کرده و یک دقیقه دیگر تفت دهید تا عطر آن بلند شود. گوشت چرخ کرده (گوشت گاو یا مخلوط) را اضافه کرده و تفت دهید تا قهوه ای شود و تکه تکه گردد. چربی اضافی را در صورت لزوم خارج کنید. ادویه ها مانند پودر چیلی (به میزان دلخواه برای تندی) زیره پودر گشنیز اورگانو نمک و فلفل سیاه را اضافه کرده و یک دقیقه دیگر تفت دهید تا عطر ادویه ها آزاد شود. رب گوجه فرنگی را اضافه کرده و برای چند دقیقه تفت دهید تا رنگ آن باز شود. گوجه فرنگی خرد شده (کنسروی یا تازه) آب گوشت یا آب و لوبیاهای پخته شده (لوبیا قرمز یا چیتی که از قبل خیسانده و پخته اید) را اضافه کنید. همه مواد را خوب مخلوط کنید اجازه دهید به جوش آید سپس حرارت را کم کرده در قابلمه را بگذارید و حداقل یک تا دو ساعت بپزید تا طعم ها به خوبی با هم ترکیب شوند و خورش غلیظ شود. هرچه بیشتر بپزد طعم آن بهتر می شود. در طول پخت گاهی هم بزنید و در صورت نیاز کمی آب اضافه کنید. در انتها طعم آن را بچشید و نمک و ادویه آن را تنظیم کنید. چیلی کن کارنه معمولاً با برنج نان یا با چاشنی هایی مانند پنیر رنده شده خامه ترش پیاز خرد شده و گشنیز سرو می شود.

طرز تهیه دیپ گواکامولی مکزیکی خوشمزه

تهیه دیپ گواکامولی تازه و خوشمزه بسیار ساده است و تنها به چند ماده اولیه نیاز دارد. ابتدا دو یا سه عدد آووکادوی رسیده را انتخاب کنید. آووکادو باید به اندازه ای رسیده باشد که با فشار ملایم انگشت کمی نرم شود. آووکادوها را از وسط نصف کرده هسته آن ها را خارج کنید و گوشت سبز و نرم آن ها را با قاشق داخل یک کاسه بریزید. با استفاده از چنگال یا گوشت کوب آووکادوها را به آرامی له کنید. می توانید آن ها را کاملاً پوره کنید یا تکه های کوچک آووکادو را باقی بگذارید بستگی به بافت دلخواه شما دارد. سپس پیاز سفید یا قرمز بسیار ریز خرد شده (حدود یک چهارم یک پیاز کوچک) گشنیز تازه خرد شده (حدود ۲ قاشق غذاخوری) فلفل هالاپینو یا سرانو ریز خرد شده (به میزان دلخواه برای تندی هسته و رگه های سفید آن را در صورت عدم تمایل به تندی زیاد خارج کنید) و آب یک لیمو ترش یا لیموی شیرازی کوچک را اضافه کنید. نمک و فلفل سیاه تازه آسیاب شده را به میزان لازم اضافه کنید. همه مواد را به آرامی با هم مخلوط کنید تا ترکیب شوند. از هم زدن بیش از حد خودداری کنید. طعم گواکامولی را بچشید و در صورت نیاز نمک فلفل یا آبلیمو بیشتری اضافه کنید. می توانید یک گوجه فرنگی کوچک و سفت را نیز ریز خرد کرده و به گواکامولی اضافه کنید اما این مرحله اختیاری است. گواکامولی بهتر است بلافاصله سرو شود تا تازگی خود را حفظ کند و رنگ آن تغییر نکند. اگر قرار است مدتی بماند روی آن را با سلفون بپوشانید به طوری که سلفون مستقیماً روی سطح گواکامولی قرار گیرد تا تماس آن با هوا به حداقل برسد.

معرفی پیش غذاهای مکزیکی

سفره مکزیکی معمولاً با مجموعه ای از پیش غذاهای اشتهاآور آغاز می شود که هر کدام طعم و بافت خاص خود را دارند. این پیش غذاها نه تنها برای شروع وعده اصلی مناسب هستند بلکه می توانند به تنهایی نیز یک وعده سبک یا میان وعده محسوب شوند. یکی از معروف ترین پیش غذاها ناچوز (Nachos) است که از چیپس های ترتیلا تشکیل شده که با پنیر آب شده و اغلب با مواد دیگری مانند لوبیا گوشت چرخ کرده هالاپینو خامه ترش و گواکاموله پوشانده و در فر پخته می شوند. کسادیا (Quesadilla) همانطور که پیش تر اشاره شد نیز می تواند به عنوان پیش غذا سرو شود؛ ترتیلایی که با پنیر پر شده و گریل می شود و اغلب با سالسا و گواکاموله همراه است. الوتِه (Elote) بلال کبابی یا آب پز شده است که با سس خامه ای پنیر کوتیجا پودر چیلی و آبلیمو پوشانده می شود و یک میان وعده خیابانی بسیار محبوب و خوشمزه است. اسکیتِس (Esquites) نسخه سوپ مانند الوتِه است که دانه های بلال در یک فنجان با همان مواد الوتِه سرو می شوند. انواع سس های سالسا (مانند سالسا روخا سالسا ورده پیکو د گالو) با چیپس های ترتیلا نیز یک پیش غذای ساده اما ضروری در هر سفره مکزیکی هستند. سویچه (Ceviche) اگرچه در کشورهای مختلف آمریکای لاتین محبوب است اما سویچه مکزیکی با ماهی یا میگوی خام که در آبلیمو یا لیموی شیرازی مزه دار شده و با گوجه فرنگی پیاز گشنیز و گاهی آووکادو مخلوط می شود یک پیش غذای دریایی تازه و سبک است. گواکاموله که قبلاً به آن پرداختیم نیز معمولاً به عنوان دیپ پیش غذا با چیپس ترتیلا سرو می شود. این تنوع در پیش غذاها نمایانگر مهمان نوازی و لذت مکزیکی ها از شروع یک وعده غذایی با طعم های قوی و تازه است.

دسرهای مکزیکی

پس از لذت بردن از غذاهای اصلی و پرادویه مکزیکی دسرهای این کشور با شیرینی و طعم های دلنشین خود پایانی عالی برای وعده غذایی هستند. دسرهای مکزیکی اغلب از موادی مانند شکر شیر تخم مرغ میوه ها و ادویه هایی مانند دارچین و وانیل استفاده می کنند. یکی از معروف ترین دسرهای مکزیکی فلان (Flan) است؛ نوعی پودینگ کاراملی که با تخم مرغ شیر و شکر تهیه شده و با لایه ای از کارامل مایع پوشانده می شود. بافت فلان نرم و لطیف است و طعم کارامل سوخته با شیرینی پودینگ ترکیب دلپذیری ایجاد می کند. چوروس (Churros) خمیر سرخ شده ای است که معمولاً در شکر و دارچین غلتانده شده و اغلب با سس شکلات یا دولسه ده لچه (کارامل شیری) سرو می شود؛ یک دسر خیابانی و محبوب در سراسر جهان. تِرِس لچِس کِیک (Tres Leches Cake) کیکی اسفنجی است که پس از پخت در مخلوط سه نوع شیر (شیر تبخیر شده شیر تغلیظ شده و خامه پرچرب) خیسانده می شود و بافت بسیار مرطوب و شیرین دارد که اغلب با خامه فرم گرفته و میوه تزیین می شود. آروز کُن لِچِه (Arroz con Leche) یا شیربرنج مکزیکی دسری گرم و آرامش بخش است که با برنج شیر شکر دارچین و گاهی کشمش تهیه می شود. پان دولسه (Pan Dulce) به معنای نان شیرین در واقع نام دسته ای از شیرینی ها و نان های شیرین مختلف است که در نانوایی های مکزیکی یافت می شوند و برای صبحانه یا عصرانه با قهوه یا شکلات داغ سرو می شوند. این دسرها با وجود سادگی در برخی موارد طعم های خاطره انگیز و دلنشینی دارند که بخش مهمی از تجربه آشپزی مکزیکی را تشکیل می دهند.

بهترین نوشیدنی های مکزیکی

هیچ وعده غذایی مکزیکی بدون نوشیدنی مناسب کامل نمی شود. مکزیک دارای انواع نوشیدنی های سنتی و محبوب است که از نوشیدنی های تازه و غیرالکلی گرفته تا نوشیدنی های الکلی معروف جهانی را شامل می شود. از جمله محبوب ترین نوشیدنی های غیرالکلی آگواس فِرِسکاس (Aguas Frescas) هستند؛ نوشیدنی های خنک و میوه ای که از ترکیب میوه های تازه (مانند هندوانه خربزه طالبی) غلات (مانند اورچاتا) یا گل ها (مانند جامائیکا که از گل هیبیسکوس تهیه می شود) با آب و شکر تهیه می شوند. اورچاتا (Horchata) یک نوع آگوا فرسکا است که از برنج دارچین و شکر تهیه می شود و طعمی شیرین و خامه ای دارد. نوشیدنی های مبتنی بر قهوه و شکلات داغ نیز در مکزیک محبوب هستند به خصوص شکلات داغ مکزیکی که اغلب با دارچین و گاهی فلفل چیلی تهیه می شود. در زمینه نوشیدنی های الکلی تکیلا (Tequila) و مِزکال (Mezcal) مشهورترین ها هستند که هر دو از گیاه آگاوه تهیه می شوند اما تکیلا فقط از نوع خاصی از آگاوه (آگاوه آبی) در مناطق مشخصی تولید می شود در حالی که مزکال از انواع مختلف آگاوه در مناطق وسیع تری به دست می آید و طعمی دودی تر دارد. مارگاریتا (Margarita) یک کوکتل کلاسیک است که با تکیلا آبلیمو یا لیموی شیرازی و لیکور پرتقال (مانند کوآنترو یا تریپل سک) تهیه می شود و اغلب لبه لیوان آن با نمک تزیین می گردد. آبجوهای مکزیکی نیز مانند کرونا مدل و دوس اکیس در سطح بین المللی شناخته شده اند. این نوشیدنی ها چه برای رفع عطش در هوای گرم و چه برای همراهی با غذاهای تند بخشی جدایی ناپذیر از تجربه کامل آشپزی مکزیکی هستند.

معروف ترین غذای مکزیکی چیست؟

شناخته شده ترین و نمادین ترین غذای مکزیکی در سطح جهان تاکو است. این غذای ساده اما متنوع که از یک نان ترتیلا با مواد پرکننده مختلف تشکیل شده نمادی از آشپزی خیابانی و فرهنگ غذایی مکزیک محسوب می شود.

آیا غذاهای مکزیکی تند هستند؟

بسیاری از غذاهای مکزیکی از فلفل های چیلی استفاده می کنند و می توانند تند باشند اما درجه تندی بسیار متفاوت است. همچنین بسیاری از غذاها نسخه های غیرتند نیز دارند و تندی اغلب با سس ها و چاشنی ها تنظیم می شود.

تفاوت تاکو و بوریتو چیست؟

تفاوت اصلی در اندازه ترتیلا و نحوه پیچیدن است. تاکو از ترتیلای کوچکتر (اغلب ذرت) استفاده می کند و تا می شود در حالی که بوریتو از ترتیلای بزرگتر (اغلب گندم) استفاده می کند و به صورت کامل پیچیده می شود و معمولاً حاوی برنج و لوبیا است.

مواد تشکیل دهنده اصلی غذاهای مکزیکی کدامند؟

مواد اصلی شامل ذرت (به اشکال مختلف مانند ترتیلا و هومینی) انواع لوبیا فلفل های چیلی با درجات تندی متفاوت گوجه فرنگی توماتیو (گوجه فرنگی سبز) آووکادو پیاز سیر گشنیز و انواع گوشت (گاو خوک مرغ) هستند.

چه دسرهای معروفی در مکزیک وجود دارد؟

از دسرهای معروف مکزیکی می توان به فلان (پودینگ کاراملی) چوروس (خمیر سرخ شده با شکر و دارچین) ترس لچس کیک (کیک سه شیر) و آروز کن لچه (شیربرنج) اشاره کرد که هر کدام طعم شیرین و دلنشینی دارند.