غذاهای ژاپنی

عشق به غذا پلی است به سوی درک عمیق تر فرهنگ ها. وقتی صحبت از ژاپن می شود این پیوند میان غذا و فرهنگ به اوج خود می رسد. آشپزی ژاپنی فراتر از صرف یک وعده غذایی ساده تجربه ای هنرمندانه و فلسفی است که ریشه در احترام به مواد اولیه فصول سال و تعادل طعم ها دارد. از تازگی خیره کننده غذاهای دریایی گرفته تا پیچیدگی لایه های طعم در یک کاسه رامن هر غذا داستانی از تاریخ و جغرافیای این سرزمین روایت می کند. اما برای کسی که با این دنیای متنوع آشنایی ندارد انتخاب و کشف بهترین و معروف ترین طعم ها می تواند چالش برانگیز باشد. این مقاله راهنمای جامع شماست تا در میان انبوه غذاهای لذیذ ژاپنی مسیر خود را پیدا کنید با محبوب ترین ها آشنا شوید از نکات پنهان عجیب ترین ها سر درآورید و حتی آداب صحیح غذا خوردن در این کشور را بیاموزید. ما شما را به سفری مجازی به دل آشپزخانه های ژاپن می بریم تا برای تجربه واقعی کاملاً آماده باشید.

معرفی بهترین و معروف ترین غذاهای ژاپن

ژاپن کشوری با تاریخ و فرهنگی غنی دارای یکی از متنوع ترین و لذیذترین آشپزی ها در جهان است. تنوع جغرافیایی از جزایر شمالی با آب وهوای سردتر تا مناطق گرمسیری جنوبی در کنار دسترسی گسترده به منابع دریایی باعث شده تا سفره ژاپنی ها پر از غذاهای گوناگون با طعم ها و بافت های متفاوت باشد. این آشپزی بر پایه موادی مانند برنج غذاهای دریایی تازه سبزیجات فصلی و استفاده از سس ها و چاشنی هایی نظیر سس سویا میسو واسابی و زنجبیل بنا شده است. در ادامه به معرفی برخی از شناخته شده ترین و محبوب ترین غذاهای این سرزمین می پردازیم که هر کدام نماینده ای از هنر و دقت در آشپزی ژاپنی هستند.

سوشی

سوشی بی شک شناخته شده ترین غذای ژاپنی در سطح بین المللی است و نمادی از آشپزی این کشور محسوب می شود. هسته اصلی سوشی برنجی است که با سرکه مخصوص سوشی (سوشیزو) طعم دار شده است. این برنج سپس با مواد دیگری ترکیب یا روی آن قرار می گیرد. رایج ترین مواد افزودنی شامل انواع غذاهای دریایی به خصوص ماهی خام تازه میگو اختاپوس و همچنین سبزیجات تخم مرغ پخته یا توفو است. تنوع سوشی بسیار زیاد است؛ از نیگیری (برنج فشرده با تکه ای ماهی یا غذای دریایی روی آن) و ماکی (برنج و مواد دیگر که داخل جلبک نوری پیچیده و برش داده می شود) گرفته تا چیراشی (برنج در کاسه با مواد مختلف روی آن). کیفیت و تازگی مواد اولیه به خصوص ماهی نقش حیاتی در طعم سوشی ایفا می کند. سوشی اغلب با واسابی (خمیر تند از ریشه واسابی) سس سویا و گاری (زنجبیل ترشی شده) سرو می شود که هر کدام برای پاک کردن طعم بین لقمه ها یا افزودن تندی و عمق به طعم استفاده می شوند. سوشی نه تنها یک غذا بلکه یک هنر است و سرآشپزان سوشی سال ها برای تسلط بر تکنیک های برش ماهی و آماده سازی برنج آموزش می بینند. تجربه سوشی در ژاپن به خصوص در رستوران های تخصصی کنار بازارهای ماهی یا مناطق معروف مانند گینزا با آنچه در خارج از این کشور تجربه می شود تفاوت چشمگیری دارد.

تمپورا

تمپورا یکی دیگر از غذاهای محبوب و شناخته شده ژاپنی است که شامل مواد مختلفی نظیر غذاهای دریایی (مانند میگو ماهی و صدف) و انواع سبزیجات (نظیر کدو حلوایی بادمجان فلفل دلمه ای قارچ و ریشه لوتوس) است که در خمیری سبک و پفکی آغشته شده و سپس به سرعت در روغن داغ و فراوان سرخ می شوند. راز تمپورای خوب در خمیر آن است که باید بسیار سبک و خنک باشد تا پس از سرخ شدن بافتی ترد و طلایی پیدا کند و روغن زیادی جذب نکند. دمای روغن نیز بسیار مهم است تا مواد داخلی به سرعت پخته شوند در حالی که خمیر ترد باقی بماند. تمپورا معمولاً به تنهایی یا به عنوان بخشی از غذاهای دیگر مانند تمپورا اودون (نودل اودون با تمپورا روی آن) یا تندن (تمپورا روی برنج) سرو می شود. سس مخصوص تمپورا که به آن تِنتسویو (Tentsuyu) می گویند مخلوطی از داشی (آب قلم ماهی یا جلبک) سس سویا و میرین (شراب برنج شیرین) است و اغلب با رنده ترب سفید (دایکون) و زنجبیل رنده شده همراه است. تمپورا به بهترین وجه بلافاصله پس از سرخ شدن سرو می شود تا تردی خود را حفظ کند. این غذا نمونه ای عالی از توانایی آشپزی ژاپنی در تبدیل مواد ساده به تجربه ای لذیذ و مطبوع است.

سوکی یاکی

سوکی یاکی یک غذای سنتی ژاپنی است که به صورت یک نوع خورش یا آبگوشت تهیه و اغلب به صورت جمعی در کنار میز غذا پخته و سرو می شود. این غذا معمولاً شامل ورقه های بسیار نازک گوشت گاو با کیفیت بالا (معمولاً گوشت گاو واگیو) سبزیجات مختلفی مانند پیاز پیازچه قارچ شیتاکه کلم چینی هویج و همچنین توفو و نودل کونیاکو است. مواد اولیه در سسی شیرین و شور که از ترکیب سس سویا شکر میرین و ساکی (شراب برنج) تهیه شده در یک تابه چدنی کم عمق به نام «نبشی» پخته می شوند. یکی از ویژگی های منحصربه فرد سوکی یاکی فرو بردن تکه های پخته شده در یک کاسه کوچک حاوی زرده تخم مرغ خام پیش از خوردن است. این کار به غذا بافتی خامه ای و طعمی غنی تر می بخشد و دمای داغ غذا را نیز متعادل می کند. سوکی یاکی اغلب در ماه های سرد سال و در مناسبت های خاص خانوادگی یا دوستانه سرو می شود زیرا پخت و پز مشترک آن یک تجربه اجتماعی دلپذیر را فراهم می کند. دو سبک اصلی برای تهیه سوکی یاکی وجود دارد: سبک کانسای (منطقه اوزاکا) که ابتدا گوشت را در کمی روغن سرخ کرده و شکر می پاشند سپس سس و سایر مواد را اضافه می کنند؛ و سبک کانتو (منطقه توکیو) که ابتدا سس را در تابه ریخته و سپس گوشت و سایر مواد را در آن می پزند.

رامن

رامن که یک غذای نودل ژاپنی محسوب می شود در دهه های اخیر به یکی از محبوب ترین غذاهای ژاپن و جهان تبدیل شده است. این غذا شامل نودل های گندم خاص رامن است که در یک آبگوشت غنی و طعم دار سرو می شود و با مواد افزودنی مختلفی تزئین می گردد. آبگوشت رامن پایه اصلی طعم آن است و انواع مختلفی دارد که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند. رایج ترین انواع آبگوشت شامل شیو (شور و شفاف اغلب بر پایه مرغ و سبزیجات) میسو (بر پایه خمیر میسو با طعمی عمیق و اومامی) شویی (بر پایه سس سویا با طعمی تندتر و شورتر) و تونکوتسو (آبگوشت غلیظ و کرمی بر پایه استخوان خوک که ساعت ها جوشانده شده است) هستند. مواد افزودنی رایج شامل چاشو (ورقه های گوشت خوک کبابی یا پخته شده) نیمیتاما (تخم مرغ آب پز نرم که در سس سویا و میرین مرینیت شده) منما (شاخه های بامبوی ترشی شده) نوری (جلبک دریایی خشک) پیازچه و ناروتوماکی (کیک ماهی بخارپز با طرح حلزونی صورتی) می باشند. رامن یک غذای سریع مقوی و بسیار رضایت بخش است که در رستوران های تخصصی رامن یا (Ramen-ya) در سراسر ژاپن و جهان سرو می شود. هر منطقه و حتی هر رستوران رامن ممکن است سبک و دستور پخت منحصر به فرد خود را داشته باشد که باعث تنوع بی پایان در این غذا می شود.

برنج کاری

برنج کاری که در ژاپن به نام «کاره رایسو» (Kare Raisu) شناخته می شود یکی از راحت ترین و محبوب ترین غذاهای خانگی و رستورانی در ژاپن است هرچند اصالت آن به هند باز می گردد. این غذا در دوره میجی (۱۸۶۸-۱۹۱۲) توسط بریتانیایی ها به ژاپن معرفی شد و در طول زمان تکامل یافت تا به نسخه ژاپنی منحصر به فرد خود با طعمی ملایم تر شیرین تر و بافتی غلیظ تر از کاری هندی رسید. سس کاری ژاپنی معمولاً با استفاده از پودر کاری یا بلوک های آماده کاری تهیه می شود که حاوی ترکیبی از ادویه جات نظیر زردچوبه زیره گشنیز فلفل و هل هستند. این ادویه ها اغلب با آرد و چربی (روغن یا کره) تفت داده می شوند تا پایه ای غلیظ ایجاد کنند. سپس آب یا آب مرغ/گوشت پیاز هویج سیب زمینی و گاهی گوشت (معمولاً گوشت گاو مرغ یا خوک) اضافه شده و به آرامی پخته می شوند تا سس غلیظ و طعم ها ترکیب شوند. برنج کاری معمولاً کنار برنج سفید بخارپز سرو می شود و گاهی با فُوکوجین زوکه (ترشی سبزیجات رنگارنگ) یا راکیو (پیاز ترشی شده) همراه است. این غذا به دلیل طعم دلپذیر و آشنا سادگی در تهیه و قیمت مناسب در میان تمام اقشار جامعه ژاپن از دانش آموزان گرفته تا کارمندان بسیار محبوب است.

کاراگه

کاراگه (Karaage) یک روش پخت و پز ژاپنی است که به طور خاص برای تهیه قطعات کوچک گوشت یا ماهی استفاده می شود اما رایج ترین نوع آن توری نو کاراگه (Tori no Karaage) یا کاراگه مرغ است. در این روش قطعات مرغ بدون استخوان (معمولاً ران مرغ برای بافت آبدارتر) در مخلوطی از سس سویا ساکی میرین زنجبیل رنده شده و سیر مرینیت می شوند. سپس این قطعات در آرد گندم یا نشاسته سیب زمینی/ذرت آغشته شده و در روغن داغ به صورت عمیق سرخ می شوند تا بیرون آن ها ترد و طلایی و داخلشان آبدار و نرم شود. کاراگه به دلیل بافت ترد و طعم غنی خود بسیار محبوب است و می تواند به عنوان یک وعده اصلی پیش غذا میان وعده یا حتی در بنتو (جعبه ناهار ژاپنی) سرو شود. این غذا اغلب با برشی از لیمو سرو می شود تا با فشردن آب آن روی کاراگه طعمی تازه و کمی ترش به آن اضافه شود. همچنین ممکن است با سس مایونز ژاپنی یا کلم خرد شده همراه باشد. کاراگه یکی از غذاهای اصلی در ایزاکایاها (میخانه های ژاپنی) و فروشگاه های مواد غذایی آماده است و به عنوان یک غذای خیابانی نیز طرفداران زیادی دارد. سادگی در تهیه و طعم دلنشین آن را به یکی از غذاهای راحت و محبوب در ژاپن تبدیل کرده است.

یاکیتوری

یاکیتوری (Yakitori) به معنای واقعی کلمه «مرغ کبابی» است و یکی از محبوب ترین غذاهای خیابانی و ایزاکایا (میخانه ژاپنی) در ژاپن محسوب می شود. این غذا شامل قطعات کوچک مرغ است که بر روی سیخ های چوبی بامبو کشیده شده و بر روی زغال چوب یا گریل مخصوص کباب می شوند. تنوع در یاکیتوری بسیار زیاد است و از قسمت های مختلف مرغ مانند سینه ران بال پوست کبد قلوه قلب و حتی غضروف استفاده می شود. هر قسمت با نام مخصوص خود شناخته می شود و طعم و بافت متفاوتی دارد. یاکیتوری می تواند به دو روش اصلی طعم دار شود: «تاره» (Tare) و «شیو» (Shio). روش تاره شامل آغشته کردن مکرر سیخ ها به سس غلیظ و شیرین یاکیتوری در حین کباب کردن است. این سس معمولاً از ترکیب سس سویا میرین ساکی و شکر تهیه می شود و با هر بار استفاده طعم آن عمیق تر می گردد. روش شیو تنها شامل پاشیدن نمک بر روی قطعات مرغ پیش از کباب کردن است که طعم طبیعی مرغ را برجسته می کند. یاکیتوری اغلب به صورت تک سیخ سفارش داده می شود و در کنار نوشیدنی هایی مانند ساکی یا آبجو ژاپنی میل می گردد. پخت بر روی زغال چوب به یاکیتوری طعمی دودی و عطری دلپذیر می بخشد و آن را به یک میان وعده یا غذای همراه عالی تبدیل می کند.

یاکینیکو

یاکینیکو (Yakiniku) به معنای «گوشت کبابی» است و به سبک ژاپنی کباب کردن گوشت معمولاً گوشت گاو اشاره دارد. این غذا تحت تأثیر سبک کباب کردن کره ای (گالبی) وارد ژاپن شد و به سرعت محبوبیت یافت. در رستوران های یاکینیکو معمولاً یک گریل کوچک (زغالی یا گازی) در وسط میز قرار دارد و مشتریان خودشان قطعات نازک برش خورده گوشت خام را به همراه سبزیجات مختلف (مانند پیاز فلفل دلمه ای قارچ و کدو حلوایی) بر روی آن کباب می کنند. کیفیت گوشت نقش بسیار مهمی در یاکینیکو دارد و اغلب از برش های با کیفیت بالا از گوشت گاو ژاپنی مانند واگیو استفاده می شود. گوشت ها معمولاً پیش از کباب کردن در سس های مختلفی بر پایه سس سویا سیر کنجد و روغن کنجد مرینیت می شوند یا پس از پخت در سس مخصوص یاکینیکو (تاره یاکینیکو) فرو برده و میل می شوند. تجربه یاکینیکو یک فعالیت اجتماعی است که در آن افراد دور هم جمع می شوند گوشت را به سلیقه خود کباب می کنند و از طعم آن لذت می برند. قیمت یاکینیکو بسته به کیفیت و نوع گوشت می تواند بسیار متفاوت باشد اما تجربه کباب کردن گوشت با کیفیت در محیط رستوران آن را به یکی از گزینه های جذاب برای دوستداران گوشت در ژاپن تبدیل کرده است.

ساشیمی

ساشیمی (Sashimi) یکی از خالص ترین و ظریف ترین غذاهای ژاپنی است که بر پایه تازگی مطلق و کیفیت بالای مواد اولیه بنا شده است. این غذا شامل قطعات بسیار نازک و ماهرانه برش خورده از ماهی خام فوق العاده تازه و گاهی اوقات سایر غذاهای دریایی مانند صدف اختاپوس یا میگو است. برخلاف سوشی که برنج جزء اصلی آن است ساشیمی به تنهایی و بدون برنج سرو می شود. هنر اصلی در ساشیمی تکنیک برش (هوچو ساباکی) است که باید به گونه ای انجام شود که بافت و طعم طبیعی ماهی حفظ شود. ساشیمی معمولاً با واسابی زنجبیل ترشی شده (گاری) و سس سویا سرو می شود. واسابی برای افزودن تندی و کشتن باکتری های احتمالی استفاده می شود گاری برای پاک کردن طعم بین انواع مختلف ساشیمی و سس سویا برای افزودن طعم اومامی. انواع رایج ساشیمی شامل ماگورو (ماهی تن) سالمون هاماچی (ماهی یال اسبی) تای (ماهی سیم) و سابا (ماهی خال خالی) هستند. تازگی ماهی برای ساشیمی حیاتی است و به همین دلیل بهترین مکان ها برای امتحان ساشیمی رستوران های تخصصی در کنار بنادر ماهیگیری یا رستوران های سطح بالا در شهرهای بزرگ هستند. ساشیمی نمادی از احترام ژاپنی ها به مواد اولیه و توانایی آن ها در ارائه طعم خالص و طبیعی دریا است.

اونیگیری

اونیگیری (Onigiri) که گاهی به آن توپک برنج یا رایس بال نیز گفته می شود یکی از ساده ترین محبوب ترین و قابل حمل ترین غذاهای ژاپنی است. این غذا از برنج سفید ژاپنی (معمولاً برنج چسبنده کوتاه دانه) تهیه می شود که به شکل های مختلفی مانند مثلثی کروی یا استوانه ای فشرده می شود. هسته اصلی اونیگیری برنج است اما اغلب با موادی در داخل آن پر می شود یا با چیزی طعم دار می گردد. مواد پرکننده رایج شامل اومبوشی (آلو ترشی شده) ماهی سالمون پخته و خرد شده تونا مایونز (ماهی تن با مایونز) کونبو (جلبک دریایی پخته شده در سس سویا) تاراکو (تخم ماهی کاد نمکی) یا کاراگه (مرغ سرخ شده) هستند. بسیاری از اونیگیری ها نیز با نواری از جلبک نوری (جلبک دریایی خشک شده) پیچیده می شوند تا نگه داشتن و خوردن آن ها راحت تر شود و همچنین طعمی شور و دریایی به برنج اضافه کند. اونیگیری یک میان وعده عالی ناهار سریع یا غذای پیک نیک است و به راحتی در فروشگاه های رفاهی (کونبینی) سوپرمارکت ها و ایستگاه های قطار در سراسر ژاپن یافت می شود. سادگی تنوع در طعم ها و قابلیت حمل آسان اونیگیری را به بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره ژاپنی ها تبدیل کرده است.

توفو

توفو که از شیر سویا تهیه می شود یک ماده غذایی بسیار مهم و پرکاربرد در آشپزی ژاپنی است. این ماده غذایی پروتئینی به شکل بلوک های فشرده با بافت های مختلف (از بسیار نرم و خامه ای تا سفت و متراکم) تولید می شود و به دلیل قابلیت جذب بالای طعم ها در انواع غذاها مورد استفاده قرار می گیرد. توفو در ژاپن نه تنها به عنوان یک جایگزین گوشت برای گیاه خواران بلکه به عنوان یک ماده اصلی یا جانبی در بسیاری از غذاهای سنتی و مدرن مصرف می شود. انواع مختلف توفو شامل کینوگوشی توفو (بسیار نرم و خامه ای) مومن توفو (سفت تر و متراکم تر) آتسواگه (توفوی سرخ شده) و کویا توفو (توفوی خشک شده و یخ زده) هستند. توفو می تواند به صورت سرد (هیا-یاکو) با چاشنی هایی مانند سس سویا زنجبیل رنده شده و پیازچه سرو شود؛ یا به صورت گرم در سوپ ها (مانند سوپ میسو) خورش ها (مانند اودن یا نیکوجاگا) غذاهای سرخ شده (مانند آگه داشی توفو) و غذاهای پخته شده (مانند سوکی یاکی و شابو شابو) استفاده شود. توفو منبع عالی پروتئین گیاهی است و به دلیل طعم ملایم خود با انواع طعم ها و مواد دیگر به خوبی ترکیب می شود و نقش مهمی در تعادل مواد غذایی در رژیم غذایی ژاپنی ایفا می کند.

اودون

اودون (Udon) نوعی نودل ضخیم و نرم است که از آرد گندم تهیه می شود و یکی از سه نوع اصلی نودل در آشپزی ژاپنی (در کنار رامن و سوبا) محسوب می شود. اودون به دلیل بافت جویدنی و لطیف خود محبوب است و معمولاً در یک آبگوشت گرم بر پایه داشی سس سویا و میرین سرو می شود. این نودل را می توان به روش های مختلفی آماده کرد و انواع متنوعی از غذاهای اودون وجود دارد که بسته به نوع آبگوشت چاشنی ها و مواد افزودنی متفاوت هستند. برخی از انواع محبوب شامل کاکه اودون (اودون ساده در آبگوشت داغ) کیتسونه اودون (با توفوی سرخ شده شیرین) تمپورا اودون (با تمپورای میگو یا سبزیجات) تسوکیمی اودون (با تخم مرغ خام که در آبگوشت پخته می شود) و کاره اودون (اودون با سس کاری غلیظ) هستند. اودون را همچنین می توان به صورت سرد (مانند زارو اودون که با سس دیپ سرد سرو می شود) در ماه های گرم سال میل کرد. رستوران های تخصصی اودون در سراسر ژاپن وجود دارند و این غذا به عنوان یک وعده غذایی سریع گرم و راحت به خصوص در ایستگاه های قطار و مناطق شلوغ بسیار پرطرفدار است. سادگی و قابلیت ترکیب با انواع مواد اودون را به یک غذای پایه و دوست داشتنی در آشپزی ژاپنی تبدیل کرده است.

سوپ میسو

سوپ میسو (Miso Soup) که در ژاپن به نام «میسوشیرو» (Misoshiru) شناخته می شود یک سوپ سنتی و جزء جدایی ناپذیر از هر وعده غذایی سنتی ژاپنی به خصوص صبحانه است. پایه اصلی این سوپ آبگوشت داشی است که با خمیر میسو (خمیر تخمیر شده از سویای نمکی) طعم دار می شود. داشی خود معمولاً از جوشاندن کونبو (نوعی جلبک دریایی خشک) و کاتسوبوشی (پولک های ماهی بونیتو خشک شده) تهیه می شود و طعمی اومامی و دریایی دارد. خمیر میسو انواع مختلفی دارد که بر اساس زمان تخمیر و نسبت مواد اولیه متفاوت هستند (مانند میسوی سفید قرمز و ترکیبی) و هر کدام طعم و رنگ متفاوتی به سوپ می دهند. مواد افزودنی به سوپ میسو بسیار متنوع هستند و بسته به فصل و منطقه متفاوتند. رایج ترین مواد شامل تکه های کوچک توفو جلبک واکامه پیازچه خرد شده قارچ و سبزیجات فصلی است. سوپ میسو نه تنها یک غذای گرم و مقوی است بلکه به دلیل وجود میسو (که حاوی پروبیوتیک ها است) برای سلامت گوارش نیز مفید محسوب می شود. این سوپ به صورت جداگانه در کاسه ای کوچک سرو می شود و معمولاً قبل از شروع به خوردن غذای اصلی یا همراه با آن نوشیده می شود. سادگی عمق طعم و فواید سلامتی سوپ میسو را به یکی از عناصر اصلی و آرامش بخش سفره ژاپنی تبدیل کرده است.

اوکونومی یاکی

اوکونومی یاکی (Okonomiyaki) یک غذای لذیذ و متنوع ژاپنی است که اغلب به آن «پنکیک ژاپنی» یا «پیتزای ژاپنی» نیز گفته می شود هرچند هیچ شباهت مستقیمی به پیتزا ندارد. نام اوکونومی یاکی از دو کلمه «اوکونومی» به معنای «هرچه دوست داری» و «یاکی» به معنای «کبابی» یا «پخته شده روی صفحه داغ» گرفته شده است. این نام به خوبی ماهیت غذا را توصیف می کند: یک خمیر بر پایه آرد گندم آب تخم مرغ و کلم خرد شده که با انواع مواد دلخواه دیگر ترکیب و روی یک صفحه فلزی داغ (تپان) پخته می شود. مواد افزودنی رایج شامل گوشت (مانند بیکن گوشت گاو یا مرغ) غذاهای دریایی (مانند میگو اختاپوس یا صدف) توفو پنیر سبزیجات و نودل (در سبک هیروشیما) هستند. پس از پخت اوکونومی یاکی معمولاً با سس غلیظ و شیرین مخصوص اوکونومی یاکی (شبیه به سس ووسترشایر غلیظ) مایونز ژاپنی پولک های بونیتو خشک شده (کاتسوبوشی) و جلبک دریایی پودر شده (آئونوری) تزئین می شود. دو سبک اصلی اوکونومی یاکی وجود دارد: سبک اوساکا که در آن تمام مواد از ابتدا با خمیر ترکیب می شوند؛ و سبک هیروشیما که در آن لایه های نازکی از خمیر کلم نودل گوشت و تخم مرغ روی هم پخته می شوند. در بسیاری از رستوران های اوکونومی یاکی مشتریان می توانند مواد اولیه را سفارش داده و خودشان غذا را روی تپان میز بپزند که یک تجربه سرگرم کننده و تعاملی است.

عجیب ترین غذاهای ژاپنی

در کنار غذاهای معروف و محبوبی که در سراسر جهان شناخته شده اند ژاپن نیز مانند بسیاری از کشورها غذاهایی دارد که ممکن است برای ذائقه غیرژاپنی ها کمی عجیب یا حتی چالش برانگیز به نظر برسند. این غذاها اغلب ریشه در سنت های محلی استفاده کامل از تمام قسمت های حیوانات یا تکنیک های خاص فرآوری دارند. یکی از شناخته شده ترین این غذاها «ناتو» (Natto) است؛ دانه های سویای تخمیر شده که بافتی چسبناک و کش دار و بویی تند و مشخص دارند. ناتو معمولاً برای صبحانه با برنج سرو می شود و به دلیل فواید سلامتی اش (به خصوص برای گوارش) بسیار محبوب است اما بافت و بوی آن برای بسیاری از خارجی ها و حتی برخی ژاپنی ها ناخوشایند است. «شیراکو» (Shirako) که به معنای واقعی کلمه «بچه های سفید» است کیسه های اسپرم ماهی (معمولاً ماهی کاد یا فوگو) است که به صورت خام یا کمی پخته سرو می شود و بافتی نرم و خامه ای دارد. «ایکا اودون» (Ika Odori Don) یک کاسه برنج با ماهی مرکب خام است که پس از ریختن سس سویا روی آن به دلیل واکنش نمک با سلول های عصبی باقی مانده حرکت می کند (رقص ماهی مرکب). «فوگو» (Fugu) یا ماهی بادکنکی به خودی خود عجیب نیست اما خطرناک بودن آن به دلیل سم مهلک تترودوتوکسین در اندام های خاص آن را در دسته غذاهای خاص و نیازمند سرآشپزان بسیار ماهر قرار می دهد. مصرف این غذاها بخشی از تنوع فرهنگی و آشپزی ژاپن است و نشان دهنده رویکرد ژاپنی ها در استفاده از تمام منابع موجود و تمایل به کشف طعم ها و بافت های جدید است حتی اگر برای برخی خارج از منطقه راحتی باشد.

غذاهای دریایی ژاپنی

به عنوان یک کشور جزیره ای با خط ساحلی طولانی و دسترسی به آب های غنی غذاهای دریایی نقش محوری در آشپزی ژاپن ایفا می کنند. از ماهی های خام فوق العاده تازه که در ساشیمی و سوشی استفاده می شوند تا انواع صدف ها میگوها اختاپوس ها و جلبک های دریایی تنوع غذاهای دریایی در ژاپن بی نظیر است. ماهی تن (ماگورو) به خصوص قسمت های چرب آن مانند اوتورو و چوتورو بسیار ارزشمند و گران قیمت است و به صورت ساشیمی یا نیگیری سوشی مصرف می شود. سالمون نیز بسیار محبوب است و به صورت خام یا پخته در انواع غذاها استفاده می شود. ایگا (ماهی مرکب) و تاکو (اختاپوس) نیز به صورت ساشیمی سوشی تمپورا یا در غذاهای پخته شده مانند تاکویاکی (توپک های خمیری با تکه های اختاپوس) مورد استفاده قرار می گیرند. اوناجی (مارماهی آب شیرین) و آناگو (مارماهی آب شور) معمولاً به صورت کبابی با سس شیرین (تاره) سرو می شوند و بسیار لذیذ هستند. هوتاته (گوش ماهی) و ابی (میگو) نیز از دیگر غذاهای دریایی رایج هستند که به روش های مختلفی از جمله ساشیمی سوشی تمپورا و کبابی تهیه می شوند. علاوه بر موجودات دریایی جلبک های دریایی مختلفی نظیر نوری واکامه و کونبو نیز به وفور در آشپزی ژاپن استفاده می شوند و طعم اومامی و مواد مغذی مهمی را به غذاها می افزایند. بازارهای ماهی مانند بازار تویوسو در توکیو (که جایگزین بازار معروف تسوکیجی شده) نمایشگاهی خیره کننده از تنوع و تازگی غذاهای دریایی هستند و نقش حیاتی در تأمین مواد اولیه با کیفیت برای رستوران ها و خانه ها در سراسر کشور دارند. این تمرکز بر غذاهای دریایی تازه و با کیفیت یکی از دلایل اصلی شهرت و تمایز آشپزی ژاپنی در سطح جهانی است.

فواید غذاهای ژاپنی برای بدن

رژیم غذایی سنتی ژاپنی اغلب به عنوان یکی از سالم ترین رژیم های غذایی در جهان شناخته می شود و با امید به زندگی بالا و نرخ پایین تر بیماری های مزمن در ژاپن مرتبط است. چندین عامل در این زمینه نقش دارند. اول مصرف بالای غذاهای دریایی تازه به خصوص ماهی های چرب مانند سالمون و ماهی تن که منابع عالی اسیدهای چرب امگا ۳ هستند. این چربی ها برای سلامت قلب و عروق عملکرد مغز و کاهش التهاب در بدن مفیدند. دوم مصرف زیاد سبزیجات فصلی و جلبک های دریایی که سرشار از ویتامین ها مواد معدنی و فیبر هستند. این مواد مغذی به بهبود عملکرد دستگاه گوارش تقویت سیستم ایمنی و پیشگیری از بیماری ها کمک می کنند. سوم استفاده از محصولات تخمیری مانند میسو ناتو و سس سویا (به میزان متعادل) که حاوی پروبیوتیک های مفید برای سلامت روده هستند. سلامت روده با بهبود هضم جذب مواد مغذی و حتی تقویت خلق و خو مرتبط است. چهارم روش های پخت و پز که اغلب شامل بخارپز کردن کباب کردن پختن در آبگوشت (نظیر سوپ و خورش) و سرخ کردن سبک (مانند تمپورا با خمیر نازک) است به جای سرخ کردن عمیق و استفاده زیاد از چربی. این روش ها به حفظ مواد مغذی و کاهش کالری اضافی کمک می کنند. پنجم اندازه وعده های غذایی که معمولاً کوچک تر از فرهنگ های غربی است و تمرکز بر تنوع در یک وعده غذایی با چندین ظرف کوچک به جای یک بشقاب بزرگ. این رویکرد به کنترل بهتر وزن و دریافت طیف وسیعی از مواد مغذی کمک می کند. در مجموع رژیم غذایی ژاپنی با تأکید بر تازگی تعادل تنوع و روش های پخت سالم نمونه ای از یک الگوی غذایی مفید برای سلامت طولانی مدت است.

قیمت غذاهای ژاپنی

قیمت غذا در ژاپن می تواند بسیار متغیر باشد و به عوامل متعددی از جمله نوع رستوران موقعیت مکانی کیفیت مواد اولیه و نوع غذا بستگی دارد. در یک سر طیف می توانید غذاهای بسیار ارزان و در دسترس پیدا کنید. برای مثال یک کاسه رامن یا اودون در یک رستوران محلی کوچک (رامن یا یا اودون یا) معمولاً بین ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ ین (حدود ۶ تا ۱۰ دلار آمریکا) قیمت دارد. اونیگیری در فروشگاه های رفاهی (کونبینی) یا سوپرمارکت ها بسیار ارزان است و معمولاً ۱۰۰ تا ۲۰۰ ین (حدود ۱ دلار آمریکا) هزینه دارد. کاراگه و یاکیتوری در غرفه های خیابانی یا ایزاکایاها نیز نسبتاً مقرون به صرفه هستند. در سر دیگر طیف رستوران های سوشی یا ساشیمی سطح بالا به خصوص آن هایی که از ماهی های بسیار با کیفیت (مانند قسمت های خاص ماهی تن) استفاده می کنند می توانند بسیار گران باشند و هزینه یک وعده غذایی در آن ها ممکن است به ده ها هزار ین برسد. رستوران های یاکینیکو نیز بسته به کیفیت گوشت سرو شده می توانند از قیمت متوسط تا بسیار بالا متغیر باشند. رستوران های خانوادگی و فست فودهای ژاپنی (که غذاهایی مانند برنج کاری یا دونبوری – کاسه برنج با مواد مختلف روی آن – سرو می کنند) معمولاً قیمت های مناسبی دارند. در مجموع با کمی تحقیق و انتخاب هوشمندانه می توان در ژاپن با بودجه های مختلف از غذاهای لذیذ لذت برد. رستوران های مستقر در ایستگاه های قطار فروشگاه های رفاهی و سوپرمارکت ها گزینه های خوبی برای وعده های غذایی ارزان و سریع هستند در حالی که برای تجربه طعم های خاص تر و با کیفیت تر باید بودجه بیشتری در نظر گرفت.

برخی از بایدها و نبایدهای صرف غذا در ژاپن

صرف غذا در ژاپن به خصوص در محیط های سنتی یا رسمی با آداب و رسوم خاصی همراه است که رعایت آن ها نشان دهنده احترام به فرهنگ میزبان است. یادگیری این نکات می تواند تجربه غذایی شما را دلپذیرتر کند. **بایدها:** پیش از شروع غذا گفتن «ایتاداکیماسو» (Itadakimasu) که به معنای «من با فروتنی دریافت می کنم» یا «نوش جان» است رایج است. پس از پایان غذا گفتن «گوچیسوساما دشتا» (Gochisousama deshita) به معنای «خیلی ممنون بابت غذا» برای تشکر از میزبان یا سرآشپز الزامی است. استفاده صحیح از چاپستیک (هاشی) بسیار مهم است؛ آن ها را مانند چاقو و چنگال در غذا فرو نکنید از آن ها برای اشاره کردن استفاده نکنید و هرگز آن ها را به صورت عمودی در کاسه برنج فرو نکنید زیرا این کار یادآور مراسم تدفین است. هنگام استفاده از کاسه های کوچک سوپ یا برنج می توانید آن ها را با یک دست نگه دارید. هورت کشیدن نودل در ژاپن (مانند رامن یا اودون) نه تنها بی ادبی نیست بلکه نشانه لذت بردن از غذا و کمک به خنک شدن نودل های داغ است. در بسیاری از رستوران ها پیش از سرو غذا یک دستمال مرطوب گرم (اوشی بوری) برای تمیز کردن دست ها ارائه می شود. **نبایدها:** هرگز غذا را با چاپستیک از فردی به فرد دیگر منتقل نکنید؛ این کار نیز یادآور مراسم خاکسپاری است. اگر می خواهید غذا را با کسی تقسیم کنید آن را ابتدا در ظرف مشترک قرار دهید. چاپستیک ها را روی میز یا در کاسه رامن رها نکنید؛ از استراحتگاه چاپستیک (هاشی اوکی) استفاده کنید یا آن ها را روی لبه ظرف قرار دهید. بینی خود را سر میز تمیز نکنید. در رستوران ها معمولاً نیازی به انعام دادن نیست زیرا انعام دادن در ژاپن مرسوم نیست و ممکن است حتی باعث سردرگمی شود. با رعایت این نکات ساده می توانید تجربه غذایی خود در ژاپن را بهبود بخشیده و به فرهنگ محلی احترام بگذارید.

کجا غذاهای ژاپنی بخوریم؟

ژاپن گزینه های بی شماری برای تجربه غذاهای لذیذ ارائه می دهد که هر کدام حال و هوا و قیمت متفاوتی دارند. انتخاب مکان مناسب برای صرف غذا بستگی به بودجه زمان و نوع غذایی دارد که به دنبال آن هستید. **رستوران های تخصصی:** برای تجربه بهترین نسخه از یک غذای خاص مانند رامن اودون تمپورا یا یاکیتوری به رستوران هایی بروید که در آن غذا تخصص دارند. این رستوران ها اغلب کوچک و شلوغ هستند اما کیفیت غذا در آن ها بسیار بالاست. **ایزاکایاها (Izakaya):** این ها میخانه های غیررسمی ژاپنی هستند که علاوه بر نوشیدنی انواع غذاهای کوچک و بزرگ مانند یاکیتوری کاراگه ساشیمی و غذاهای فصلی را سرو می کنند. ایزاکایاها مکان های عالی برای تجربه فضای محلی و امتحان کردن غذاهای متنوع در کنار هم هستند. **رستوران های کایتن سوشی (Kaiten Sushi):** این رستوران های سوشی با نوار نقاله گزینه ای مقرون به صرفه و سرگرم کننده برای خوردن سوشی هستند. بشقاب های سوشی روی نوار حرکت می کنند و شما می توانید هر آنچه دوست دارید بردارید. قیمت بر اساس رنگ بشقاب ها محاسبه می شود. **فروشگاه های رفاهی (Konbini) و سوپرمارکت ها:** برای یک وعده غذایی سریع و بسیار ارزان فروشگاه های رفاهی مانند سون الون فامیلی مارت و لاوسون گزینه های عالی هستند. آن ها انواع اونیگیری بنتو (جعبه ناهار) ساندویچ و غذاهای آماده دیگر را ارائه می دهند. سوپرمارکت ها نیز در پایان روز اغلب تخفیف های خوبی روی غذاهای آماده می گذارند. **غرفه های خیابانی:** در مناطق توریستی یا در زمان جشنواره ها غرفه های خیابانی غذاهای محبوبی مانند تاکویاکی اوکونومی یاکی یاکیتوری و کاراگه را ارائه می دهند که برای امتحان کردن میان وعده های محلی عالی هستند. **دپارتمنت استورها (Depachika):** طبقات زیرزمین فروشگاه های بزرگ (دپارتمنت استورها) اغلب دارای بخش های غذایی فوق العاده ای هستند که انواع غذاهای آماده شیرینی جات و مواد غذایی با کیفیت بالا را ارائه می دهند و مکان خوبی برای خرید غذا برای پیک نیک یا امتحان کردن غذاهای مختلف هستند. انتخاب مکان مناسب به شما کمک می کند تا بهترین تجربه ممکن را از دنیای متنوع غذاهای ژاپنی داشته باشید.

سه غذای معروف ژاپنی برای خوردن در ژاپن کدامند؟

سوشی رامن و تمپورا از جمله شناخته شده ترین و محبوب ترین غذاهایی هستند که در سفر به ژاپن حتماً باید امتحان کنید و به راحتی در سراسر کشور در دسترس هستند.

پنج غذای رایج در ژاپن چیست؟

پنج غذای بسیار رایج و مصرفی در ژاپن شامل سوشی رامن برنج کاری (کاره رایسو) اونیگیری (توپک برنج) و میسوشیرو (سوپ میسو) هستند که بخشی از رژیم غذایی روزمره مردم را تشکیل می دهند.

محبوب ترین غذای شماره یک در ژاپن چیست؟

تعیین محبوب ترین غذای شماره یک دشوار است اما برنج کاری (کاره رایسو) به دلیل سادگی راحتی در تهیه و طعم دلپذیر اغلب به عنوان یکی از پرمصرف ترین و دوست داشتنی ترین غذاها در میان مردم ژاپن شناخته می شود.

فواید غذاهای ژاپنی برای بدن چیست؟

غذاهای ژاپنی به دلیل استفاده فراوان از غذاهای دریایی (غنی از امگا ۳) سبزیجات و جلبک ها (سرشار از ویتامین و فیبر) و محصولات تخمیری (مفید برای گوارش) به سلامت قلب دستگاه گوارش و تأمین مواد مغذی بدن کمک می کنند.

عجیب ترین غذاهای ژاپنی کدامند؟

برخی از غذاهایی که ممکن است برای غیرژاپنی ها عجیب به نظر برسند شامل ناتو (سویای تخمیری چسبناک) شیراکو (کیسه های اسپرم ماهی) و ایکا اودون (ماهی مرکب خام متحرک) هستند که طعم و بافت های متفاوتی دارند.

غذای ملی ژاپن چیست؟

برنج سفید بخارپز شده (گوهان) به تنهایی یا همراه با چاشنی ها و غذاهای جانبی مختلف به عنوان غذای اصلی و پایه ای در آشپزی ژاپن و اغلب به عنوان غذای ملی این کشور در نظر گرفته می شود.