لقبی که پیامبر(ص) به امام رضا(ع) داد

این استاد حوزه اظهار کرد: بی تردید امام رضا (ع) بر تمام علوم و دانش ها احاطه کامل داشت. عبدالسلام هروی گفته است: من هرگز کسی را اعلم تر از علی بن موسی الرضا (ع) ندیدم. هنگامی که یک عالم دینی او را می دید، دیدن او در وی اثر می گذاشت، همان طوری که در من اثر گذاشت. مامون برخی از دانشمندان دینی و فقهای اسلامی و حکمای الهی را برای مقابله با امام جمع کرد، ولی امام به هر حال بر تمامی علمای حاضر فایق آمد و آنها در برابر امام به ضعف خود اعتراف کردند. من خود شنیدم که امام می فرمود: من همواره جای خودم را در مرکز دینی اتخاذ می کردم و تعداد دانشمندان در مدینه بسیار زیاد بود، با وجود این هنگامی که سوالی به مغز عالمی فشار می آورد، او و بقیه به من اشاره می کردند و سوال خود را برای من می فرستادند و من هم پاسخ همه آن ها را می دادم.

وی گفت: مناظرات امام رضا (ع) در خراسان، بصره و کوفه بر این موضوع دلالت دارد که او داناترین افراد در روی زمین بوده است. در طول آن مناظرات از پیچیده ترین مسایل پرسیده می شد و حضرت به آنها پاسخ می داد. اباصلت هروی می گوید: امام رضا (ع) با مردم به زبان خودشان سخن می گفت. من در مورد این فضیلت از آن حضرت پرسیدم و او پاسخ داد: ای اباصلت، من حجت خدا بر آفریدگانش هستم و خدا حجتی را که با زبان مردم آشنا نباشد، برای آن ها تعیین نمی کند. آیا تو کلام امیر المومنین را نشنیده ای که می فرمود: «به ما قضاوت صحیح و کامل عطا شده است»؟ آیا این علم به زبان ها نیست؟

پیش بینی امام رضا (ع) درباره یکی از بستگانش

حسنلو تصریح کرد: امام رضا (ع) بسیاری از حوادث را قبل از آنکه واقع شود، پیش بینی می کرد و آن حوادث همان گونه که حضرت پیش گویی کرده بود، اتفاق می افتاد. به طور مثال حسین فرزند امام موسی کاظم (ع) گفته است: ما، جوانانی از بنی هاشم در اطراف امام رضا (ع) نشسته بودیم، جعفر بن محمد علوی با سر و وضعی نامرتب و لباسی وصله دار از مقابلمان گذشت و ما نگاهی به یکدیگر کرده و به او خندیدیم. در همین حال امام فرمود: در آینده ای بسیار نزدیک شاهد خواهید بود که جعفر بن محمد علوی فردی ثروتمند خواهد شد و مریدان بسیار خواهد داشت. یک ماه بعد دیدیم که جعفر حاکم مدینه شد و از موقعیت خوبی بهره مند شد.

وی افزود: جعفر بن صالح روایت کرده است که من به نزد رضا (ع) رفتم و به او گفتم: زنم باردار است، از خدا درخواست کن تا فرزند من پسر باشد. امام پاسخ داد: آن ها دوقلو خواهند بود. من به کناری رفته و با خود گفتم: نام یکی را علی و نام دیگری را محمد می گذارم. سپس به نزد امام برگشتم و او به من فرمود: نام یکی را علی و نام دیگری را امّ عمرو بگذار. هنگامی که به کوفه برگشتم، همسرم دوقلو وضع حمل کرده بود و من دیدم که یکی پسر و دیگری دختر است. پس پسرم را علی و دخترم را امّ عمرو نام نهادم.