فرودگاه بین المللی آتاتورک

استانبول کلان شهری بی نظیر که دو قاره آسیا و اروپا را به هم پیوند می دهد همواره یکی از پرترددترین مقاصد گردشگری و تجاری جهان بوده است. این موقعیت استراتژیک نیاز به زیرساخت های حمل ونقل هوایی پیشرفته و کارآمد را بیش از پیش نمایان می سازد. در میان دروازه های هوایی متعدد این شهر فرودگاه بین المللی آتاتورک برای دهه ها نقش محوری را ایفا کرده و خاطرات بسیاری از سفرهای داخلی و خارجی را در خود جای داده است. این فرودگاه نه تنها یک نقطه عبور بلکه بخشی از تاریخ معاصر استانبول و ترکیه محسوب می شود. درک جایگاه آتاتورک در گذشته و حال و شناخت امکانات و راه های دسترسی آن (در دوران فعالیت پررنگ مسافری) برای علاقه مندان به سفر به استانبول و شناخت سیستم حمل ونقل هوایی این شهر حائز اهمیت است. این محتوا به بررسی جامع فرودگاه بین المللی آتاتورک از ریشه های تاریخی آن تا نقش و جایگاهش در منظومه فرودگاهی استانبول می پردازد و جزئیات مهمی را در اختیار شما قرار می دهد.

تاریخچه فرودگاه آتاتورک

فرودگاه بین المللی آتاتورک که نام خود را از بنیانگذار جمهوری ترکیه مصطفی کمال آتاتورک گرفته است ریشه های عمیقی در تاریخ هوانوردی ترکیه دارد. فعالیت این مجموعه در سال ۱۹۱۲ آغاز شد هرچند در ابتدا کاربری آن عمدتاً نظامی بود و به عنوان یک منطقه پروازی مورد استفاده قرار می گرفت. با گذشت زمان و افزایش نیاز به سفرهای هوایی غیرنظامی به ویژه پس از جنگ جهانی دوم اهمیت توسعه زیرساخت های فرودگاهی در استانبول دوچندان شد. نقطه عطف در تاریخ آتاتورک سال ۱۹۵۳ بود که بخش مسافربری آن به طور رسمی راه اندازی شد و این فرودگاه را وارد فاز جدیدی از فعالیت کرد. در ابتدا با نام فرودگاه یشیل کوی شناخته می شد اما در دهه ۱۹۸۰ به پاس خدمات و یادبود مصطفی کمال آتاتورک نام آن به فرودگاه بین المللی آتاتورک تغییر یافت. این تغییر نام جایگاه ویژه این فرودگاه را به عنوان اصلی ترین دروازه هوایی کشور برای سالیان متمادی تثبیت کرد. توسعه مستمر امکانات و زیرساخت ها آتاتورک را به یکی از پرترددترین فرودگاه های منطقه و جهان تبدیل کرد و آن را به قطب اصلی شرکت هواپیمایی ملی ترکیه ترکیش ایرلاینز مبدل ساخت.

معرفی فرودگاهای استانبول ( آتاتورک و سابیها)

استانبول به عنوان یک مرکز حیاتی در تقاطع قاره ها نیازمند چندین فرودگاه بزرگ برای پاسخگویی به حجم عظیم ترافیک هوایی بود. برای سالیان متمادی دو فرودگاه اصلی این شهر فرودگاه بین المللی آتاتورک در بخش اروپایی و فرودگاه بین المللی صبیحا گوکچن در بخش آسیایی بودند. هرچند با گذشت زمان و رشد بی سابقه ترافیک مسافری به ویژه در دهه اخیر زیرساخت های موجود دیگر پاسخگوی نیازها نبودند. این امر منجر به تصمیم برای ساخت فرودگاه جدید استانبول شد که در نهایت جایگزین فرودگاه آتاتورک به عنوان قطب اصلی پروازهای مسافری گردید. با این حال شناخت هر سه فرودگاه برای درک کامل منظومه هوانوردی استانبول ضروری است؛ آتاتورک به عنوان پیشگام تاریخی فرودگاه جدید به عنوان غول کنونی و صبیحا گوکچن به عنوان یک مرکز مهم دیگر که عمدتاً میزبان پروازهای ارزان قیمت و برخی خطوط داخلی و بین المللی است. این سه فرودگاه در مجموع شبکه وسیعی از ارتباطات هوایی را برای استانبول فراهم می کردند و اکنون دو فرودگاه جدید و صبیحا گوکچن این بار را به دوش می کشند.

فرودگاه بین المللی آتاتورک

فرودگاه بین المللی آتاتورک (ISL/LTBA) واقع در منطقه یشیل کوی در بخش اروپایی استانبول قدیمی ترین و برای دهه ها مهم ترین فرودگاه این کلان شهر بود. این فرودگاه در فاصله حدود ۲۴ کیلومتری از مرکز شهر استانبول قرار داشت و دسترسی نسبتاً خوبی به مناطق مرکزی و توریستی بخش اروپایی فراهم می کرد. آتاتورک تا پیش از انتقال کامل پروازهای مسافری در آوریل ۲۰۱۹ به عنوان قطب اصلی شرکت هواپیمایی ترکیش ایرلاینز و همچنین بسیاری دیگر از خطوط هوایی بین المللی و داخلی فعالیت می کرد. ظرفیت بالای پذیرش مسافر امکانات متنوع و موقعیت جغرافیایی مناسب آن را به یکی از پرترددترین فرودگاه های جهان تبدیل کرده بود. با این حال محدودیت های فضایی برای گسترش بیشتر و افزایش روزافزون حجم ترافیک نیاز به جایگزینی آن را مطرح ساخت. پس از افتتاح فرودگاه جدید استانبول کد یاتا (IST) از آتاتورک به فرودگاه جدید منتقل شد و آتاتورک با کد جدید (ISL) عمدتاً برای عملیات باربری پروازهای خصوصی دولتی و هوانوردی عمومی به فعالیت خود ادامه داد تا اینکه در فوریه ۲۰۲۲ عملیات باربری نیز به فرودگاه جدید منتقل شد و عملاً فعالیت آن بسیار محدودتر شد.

فرودگاه جدید استانبول

فرودگاه جدید استانبول (IST/LTFM) که به طور رسمی در اکتبر ۲۰۱۸ افتتاح شد و عملیات انتقال پروازهای مسافری از فرودگاه آتاتورک به آن در آوریل ۲۰۱۹ تکمیل گردید اکنون به عنوان اصلی ترین و بزرگ ترین فرودگاه استانبول و یکی از عظیم ترین فرودگاه های جهان شناخته می شود. این فرودگاه در منطقه آرناوت کوی در شمال غربی استانبول و در فاصله حدود ۳۵ تا ۴۰ کیلومتری از مرکز شهر واقع شده است. فرودگاه جدید استانبول با فازهای توسعه ای متعدد طراحی شده تا در نهایت ظرفیت پذیرش سالانه بیش از ۲۰۰ میلیون مسافر را داشته باشد و به یکی از پرترددترین هاب های هوایی جهان تبدیل شود. این فرودگاه با امکانات بسیار مدرن و وسیع شامل پایانه های بزرگ باندهای پروازی متعدد و زیرساخت های حمل ونقل پیشرفته جایگزین شایسته ای برای فرودگاه آتاتورک محسوب می شود و نقش حیاتی را در اتصال استانبول به سراسر جهان ایفا می کند. تمامی پروازهای مسافری اصلی ترکیش ایرلاینز و بسیاری از خطوط هوایی بین المللی دیگر اکنون از این فرودگاه انجام می شوند.

فرودگاه صبیحا گوکچن

فرودگاه بین المللی صبیحا گوکچن (SAW/LTFJ) دومین فرودگاه بزرگ استانبول است که در بخش آسیایی این شهر و در منطقه پندیک واقع شده است. این فرودگاه در فاصله حدود ۴۰ تا ۵۰ کیلومتری از مرکز شهر (بسته به اینکه منظور کدام بخش از مرکز شهر باشد) قرار دارد و نام خود را از صبیحا گوکچن اولین خلبان زن جنگنده ترکیه و دخترخوانده مصطفی کمال آتاتورک گرفته است. فرودگاه صبیحا گوکچن به طور رسمی در سال ۲۰۰۱ افتتاح شد تا بخشی از بار ترافیکی فرودگاه آتاتورک را کاهش دهد و به ویژه به نیازهای بخش آسیایی استانبول و مناطق اطراف آن پاسخ دهد. این فرودگاه عمدتاً میزبان پروازهای شرکت های هواپیمایی ارزان قیمت مانند پگاسوس ایرلاینز و همچنین برخی پروازهای داخلی و بین المللی دیگر است. با وجود افتتاح فرودگاه جدید استانبول صبیحا گوکچن همچنان نقش مهمی در شبکه حمل ونقل هوایی استانبول ایفا می کند و به دلیل موقعیت مکانی در بخش آسیایی برای مسافرانی که مقصد یا مبدأ آن ها در این بخش از شهر قرار دارد گزینه مناسبی محسوب می شود. این فرودگاه نیز در سال های اخیر شاهد افزایش قابل توجهی در حجم مسافران و توسعه امکانات بوده است.

امکانات فرودگاه آتاتورک

فرودگاه بین المللی آتاتورک در دوران اوج فعالیت خود به عنوان یک هاب مسافری بزرگ امکانات رفاهی و خدماتی گسترده ای را برای مسافران فراهم می کرد تا تجربه سفری راحت و دلپذیر را برای آن ها رقم بزند. این امکانات شامل طیف وسیعی از خدمات از جمله سالن های استراحت متعدد گزینه های متنوع خرید و غذا خدمات پزشکی امکانات بانکی و تبدیل ارز و دسترسی به اینترنت بی سیم رایگان بود. طراحی پایانه ها به گونه ای بود که نیازهای مسافران پروازهای داخلی و بین المللی را پوشش دهد و فضایی مناسب برای انتظار استراحت یا انجام امور ضروری پیش از پرواز فراهم آورد. هرچند با انتقال پروازهای مسافری به فرودگاه جدید استانبول بسیاری از این امکانات دیگر در دسترس عموم مسافران پروازهای تجاری نیستند و ممکن است تنها برای پروازهای خاص (مانند باربری یا خصوصی) یا در بخش های محدودی از فرودگاه که هنوز فعال هستند ارائه شوند. با این حال شناخت این امکانات نشان دهنده سطح خدماتی است که این فرودگاه در دوران فعالیت پررنگ خود ارائه می داد.

سالن های استراحت

در دوران فعالیت گسترده فرودگاه آتاتورک به عنوان یک هاب مسافری سالن های استراحت (Lounges) متعددی برای ارائه فضایی آرام و راحت به مسافران به ویژه مسافران بیزینس کلاس فرست کلاس اعضای باشگاه های مسافران دائم و دارندگان کارت های اعتباری خاص وجود داشت. این سالن ها امکاناتی نظیر صندلی های راحت اینترنت بی سیم پریز برق برای شارژ وسایل الکترونیکی بوفه غذا و نوشیدنی رایگان روزنامه ها و مجلات و گاهی اوقات امکانات حمام را ارائه می دادند. بزرگ ترین و معروف ترین این سالن ها سالن های اختصاصی شرکت هواپیمایی ترکیش ایرلاینز بودند که به دلیل وسعت و امکانات لوکس خود شهرت داشتند. علاوه بر سالن های اختصاصی شرکت های هواپیمایی سالن های عمومی نیز وجود داشتند که مسافران می توانستند با پرداخت هزینه ورودی از آن ها استفاده کنند. این سالن ها برای مسافرانی که زمان انتظار طولانی بین پروازها داشتند فضایی مناسب برای استراحت و تجدید قوا فراهم می کردند. وضعیت فعلی این سالن ها با توجه به تغییر کاربری فرودگاه مشخص نیست اما در گذشته بخش مهمی از تجربه سفر از طریق آتاتورک را تشکیل می دادند.

هتل های فرودگاه آتاتورک

برای مسافرانی که نیاز به اقامت شبانه یا استراحت طولانی در نزدیکی فرودگاه آتاتورک داشتند چندین گزینه هتل در محوطه یا فاصله بسیار کمی از فرودگاه وجود داشت. این هتل ها برای مسافران ترانزیت با توقف های طولانی یا کسانی که پروازهای صبح زود داشتند بسیار کاربردی بودند. یکی از این گزینه ها هتل مستقر در محوطه داخلی فرودگاه بود که امکان دسترسی سریع و آسان به پایانه ها را فراهم می کرد. این هتل ها معمولاً امکاناتی نظیر اتاق های راحت رستوران خدمات روم سرویس و گاهی اوقات سالن های ورزشی یا استخر را ارائه می دادند. علاوه بر هتل های داخل محوطه هتل های دیگری نیز در فاصله چند دقیقه ای با سرویس شاتل رایگان فعالیت می کردند. این هتل ها طیف وسیعی از قیمت ها و امکانات را پوشش می دادند تا پاسخگوی نیازهای مختلف مسافران باشند. حتی با تغییر کاربری فرودگاه برخی از هتل های اطراف ممکن است همچنان فعال باشند و به افرادی که به منطقه فرودگاه دسترسی دارند خدمات ارائه دهند هرچند لزوم اقامت در نزدیکی فرودگاه آتاتورک برای مسافران پروازهای تجاری اکنون کمتر شده است.

فروشگاه های فرودگاه آتاتورک

فرودگاه بین المللی آتاتورک در دوران فعالیت پررنگ مسافری خود بهشتی برای علاقه مندان به خرید بود. پایانه های پروازهای داخلی و بین المللی این فرودگاه میزبان تعداد زیادی فروشگاه بودند که طیف وسیعی از محصولات را ارائه می دادند. از فروشگاه های معاف از مالیات (Duty Free) که عطر لوازم آرایشی نوشیدنی تنقلات و سوغاتی عرضه می کردند تا فروشگاه های لباس لوازم الکترونیکی کتاب فروشی ها و فروشگاه های عرضه کننده محصولات محلی و صنایع دستی ترکیه. این فروشگاه ها معمولاً به صورت ۲۴ ساعته فعالیت می کردند تا مسافران در هر ساعتی از شبانه روز امکان خرید داشته باشند. خرید در این فروشگاه ها نه تنها راهی برای گذراندن زمان انتظار بود بلکه فرصتی برای تهیه سوغاتی یا اقلام مورد نیاز پیش از سفر فراهم می کرد. با توجه به تغییر کاربری فرودگاه بسیاری از این فروشگاه ها تعطیل شده اند یا فعالیت آن ها به شدت محدود شده است اما در گذشته بخش مهمی از تجربه حضور در فرودگاه آتاتورک را تشکیل می دادند و نشان دهنده حجم بالای ترافیک مسافری و اهمیت تجاری این فرودگاه بودند.

رستوران و کافی شاپ

تنوع گزینه های غذا و نوشیدنی یکی دیگر از امکانات مهم فرودگاه آتاتورک در دوران اوج خود بود. مسافران می توانستند در طول زمان انتظار خود از میان تعداد زیادی رستوران کافی شاپ و فست فود گزینه مورد نظر خود را انتخاب کنند. این مجموعه ها شامل رستوران هایی با غذاهای ترکی و بین المللی کافه های زنجیره ای معروف مانند استارباکس و کافه نرو و همچنین فست فودهایی برای وعده های سریع بودند. این تنوع به مسافران امکان می داد تا متناسب با ذائقه و بودجه خود از یک میان وعده سبک در کافی شاپ گرفته تا یک وعده غذایی کامل در رستوران از خدمات استفاده کنند. موقعیت قرارگیری این رستوران ها و کافی شاپ ها در نقاط مختلف پایانه ها دسترسی آسان را برای مسافران در زمان های مختلف انتظار فراهم می کرد. مانند سایر امکانات مسافری فعالیت این مجموعه ها نیز با تغییر کاربری فرودگاه به شدت کاهش یافته یا متوقف شده است اما در گذشته این بخش از فرودگاه آتاتورک فضایی پویا و پرجنب وجوش بود که نیازهای غذایی مسافران را برطرف می ساخت و فرصتی برای استراحت و تجدید انرژی فراهم می کرد.

خدمات پزشکی

وجود خدمات پزشکی اورژانس و اولیه در فرودگاه ها امری حیاتی است و فرودگاه آتاتورک نیز از این قاعده مستثنی نبود. در دوران فعالیت کامل خود این فرودگاه مجهز به مراکز خدمات پزشکی بود که آماده ارائه کمک های اولیه و مراقبت های پزشکی ضروری به مسافران و کارکنان در صورت بروز حوادث یا فوریت های پزشکی بودند. این مراکز معمولاً با کادر پزشکی و پرستاری مجرب و تجهیزات لازم برای رسیدگی به شرایط اضطراری فعالیت می کردند. دسترسی سریع به خدمات پزشکی در محیطی پرتردد مانند فرودگاه نقش مهمی در تأمین سلامت و ایمنی مسافران ایفا می کرد. مسافرانی که در طول سفر دچار مشکل پزشکی می شدند یا نیاز به کمک فوری داشتند می توانستند به این مراکز مراجعه کنند. حتی با تغییر کاربری فرودگاه ممکن است یک واحد پزشکی اولیه برای رسیدگی به نیازهای پرسنل یا فعالیت های محدود باقی مانده در فرودگاه همچنان فعال باشد اما سطح خدمات آن احتمالاً با گذشته متفاوت خواهد بود.

باجه تبدیل ارز در فرودگاه آتاتورک

برای مسافران بین المللی که وارد ترکیه می شدند یا از طریق استانبول پرواز ترانزیت داشتند دسترسی به خدمات تبدیل ارز امری ضروری بود. فرودگاه آتاتورک در دوران فعالیت خود چندین باجه تبدیل ارز را در نقاط مختلف پایانه ها به ویژه در بخش پروازهای بین المللی مستقر کرده بود. این باجه ها امکان تبدیل ارزهای رایج بین المللی به لیر ترکیه و بالعکس را فراهم می کردند. همچنین دستگاه های خودپرداز (ATM) متعددی نیز در سراسر فرودگاه وجود داشت که مسافران با استفاده از کارت های بانکی بین المللی خود می توانستند ارز مورد نیاز را برداشت کنند یا تراکنش های بانکی انجام دهند. این امکانات بانکی و ارزی نیازهای مالی فوری مسافران را در بدو ورود یا پیش از خروج از کشور برطرف می کرد. هرچند نرخ تبدیل ارز در فرودگاه ها معمولاً کمتر از صرافی های سطح شهر است اما سهولت دسترسی به این خدمات برای مسافران بسیار ارزشمند بود. با تغییر کاربری فرودگاه فعالیت این باجه ها نیز احتمالاً متوقف شده یا به حداقل رسیده است.

اینترنت بی سیم رایگان

در دنیای امروز دسترسی به اینترنت برای مسافران امری حیاتی است و فرودگاه آتاتورک نیز در تلاش بود تا این نیاز را برطرف کند. در دوران فعالیت پرمسافر خود این فرودگاه خدمات اینترنت بی سیم (Wi-Fi) رایگان را برای مسافران فراهم می کرد. این امکان به مسافران اجازه می داد تا در طول زمان انتظار خود با خانواده و دوستان در تماس باشند ایمیل های خود را چک کنند یا از طریق اینترنت به سرگرمی بپردازند. دسترسی به وای فای رایگان در نقاط مختلف پایانه ها از جمله در سالن های انتظار رستوران ها و کافی شاپ ها امکان پذیر بود. معمولاً یک محدودیت زمانی برای استفاده رایگان وجود داشت و پس از آن مسافران می توانستند با پرداخت هزینه دسترسی خود را تمدید کنند. این سرویس به ویژه برای مسافران ترانزیت که ممکن بود ساعت ها در فرودگاه منتظر پرواز بعدی خود بمانند بسیار مفید بود و به آن ها کمک می کرد تا ارتباط خود را با دنیای خارج حفظ کنند. وضعیت کنونی این سرویس در فرودگاه آتاتورک با توجه به کاربری فعلی آن مشخص نیست.

راه های دسترسی فرودگاه آتاتورک

فرودگاه بین المللی آتاتورک به دلیل موقعیت نسبتاً نزدیک به مرکز شهر استانبول در بخش اروپایی گزینه های دسترسی متنوعی را برای مسافران فراهم می کرد. این گزینه ها شامل استفاده از سیستم حمل ونقل عمومی مانند مترو و اتوبوس و همچنین وسایل نقلیه شخصی یا تاکسی بود. سهولت دسترسی به فرودگاه یکی از عوامل مهم در انتخاب آن برای سفر بود به ویژه برای کسانی که با بار زیاد سفر می کردند یا ترجیح می دادند از ترافیک سنگین شهر دوری کنند. شبکه های حمل ونقل عمومی استانبول به گونه ای طراحی شده بودند که اتصال مناسبی بین فرودگاه و نقاط کلیدی شهر برقرار کنند. در دوران فعالیت پررنگ مسافری این مسیرهای دسترسی همواره شلوغ و پرتردد بودند. با تغییر کاربری فرودگاه این مسیرها همچنان وجود دارند اما حجم ترافیک مربوط به مسافران پروازهای تجاری در آن ها به شدت کاهش یافته است و استفاده از آن ها عمدتاً برای دسترسی به مناطق اطراف فرودگاه یا برای کارکنان و فعالیت های باقی مانده در فرودگاه است.

دسترسی فرودگاه با مترو

یکی از راحت ترین و مقرون به صرفه ترین راه های دسترسی به فرودگاه آتاتورک در دوران فعالیت مسافری آن استفاده از خط مترو بود. خط M1A متروی استانبول به طور مستقیم به فرودگاه آتاتورک متصل می شد. این خط از ایستگاه ینی کاپی در مرکز شهر آغاز می شد و پس از عبور از ایستگاه های مهمی مانند آکسارای و ترمینال اصلی اتوبوسرانی (اوتوگار) به ایستگاه پایانی خود در فرودگاه آتاتورک می رسید. ایستگاه مترو در زیر ترمینال های فرودگاه قرار داشت و دسترسی مستقیمی به سالن های پرواز فراهم می کرد. این خط مترو به ویژه برای مسافرانی که می خواستند از ترافیک شهر اجتناب کنند و با هزینه ای مناسب به فرودگاه برسند گزینه بسیار محبوبی بود. زمان سفر با مترو از مرکز شهر به فرودگاه بسته به ایستگاه مبدأ متفاوت بود اما معمولاً بسیار قابل پیش بینی تر از سفر با تاکسی در ساعات شلوغی بود. این خط مترو همچنان فعال است و امکان دسترسی به منطقه فرودگاه را فراهم می کند هرچند دیگر برای رسیدن به پروازهای مسافری تجاری در آتاتورک استفاده نمی شود.

دسترسی فرودگاه با اتوبوس

علاوه بر مترو شبکه ای از خطوط اتوبوس نیز امکان دسترسی به فرودگاه آتاتورک را فراهم می کردند. شرکت های اتوبوسرانی مختلف از جمله اتوبوس های شهری و اتوبوس های ویژه فرودگاه (مانند هاواتاش در گذشته و احتمالاً شرکت های مشابه دیگر) از نقاط مختلف شهر به سمت فرودگاه آتاتورک حرکت می کردند. این خطوط اتوبوس معمولاً از ایستگاه های اصلی مانند میدان تقسیم آکسارای و ینی کاپی حرکت می کردند و گزینه دیگری برای حمل ونقل عمومی به فرودگاه بودند. سفر با اتوبوس ممکن بود کمی بیشتر از مترو طول بکشد به ویژه در ساعات اوج ترافیک اما برای مسافرانی که در نزدیکی ایستگاه های اتوبوس بودند یا حجم بار بیشتری داشتند می توانست گزینه مناسبی باشد. ایستگاه های اتوبوس در محوطه فرودگاه قرار داشتند و دسترسی به پایانه ها را فراهم می کردند. هرچند مسیرهای اتوبوس به فرودگاه آتاتورک همچنان ممکن است برای دسترسی به منطقه فعال باشند اما سرویس دهی مرتبط با پروازهای مسافری تجاری مانند گذشته وجود ندارد.

دسترسی فرودگاه آتاتورک با تاکسی

تاکسی یکی از رایج ترین و در دسترس ترین گزینه ها برای رسیدن به فرودگاه آتاتورک بود به ویژه برای مسافرانی که راحتی و سرعت را ترجیح می دادند یا با گروه سفر می کردند. پایانه تاکسی ها در خارج از سالن های ورودی و خروجی هر دو ترمینال فرودگاه قرار داشت و تاکسی ها به صورت شبانه روزی آماده سرویس دهی بودند. سفر با تاکسی به فرودگاه آتاتورک هرچند گران تر از مترو یا اتوبوس بود اما امکان رسیدن مستقیم از مبدأ به مقصد بدون نیاز به تغییر وسیله نقلیه را فراهم می کرد. هزینه سفر با تاکسی بر اساس تاکسی متر محاسبه می شد و بسته به مسافت و شرایط ترافیکی متغیر بود. در ساعات اوج ترافیک در استانبول سفر با تاکسی به فرودگاه می توانست زمان بر باشد. حتی با تغییر کاربری فرودگاه تاکسی ها همچنان می توانند برای دسترسی به منطقه فرودگاه آتاتورک یا مناطق اطراف آن مورد استفاده قرار گیرند اما تقاضا برای سفر به این فرودگاه به منظور پروازهای مسافری تجاری دیگر وجود ندارد.

ترمینال های فرودگاه

فرودگاه بین المللی آتاتورک در دوران اوج فعالیت خود دارای دو ترمینال اصلی برای پروازهای مسافری بود: ترمینال پروازهای داخلی و ترمینال پروازهای بین المللی. ترمینال داخلی که ساختار قدیمی تری داشت عمدتاً برای جابه جایی مسافران در مسیرهای داخلی ترکیه مورد استفاده قرار می گرفت. این ترمینال امکانات لازم برای پذیرش بازرسی امنیتی و سوار شدن به پروازهای داخلی را فراهم می کرد. ترمینال بین المللی که مدرن تر و وسیع تر بود میزبان پروازهای ورودی و خروجی به مقاصد بین المللی بود. این ترمینال دارای گیت های پروازی متعدد سالن های انتظار بزرگ بخش های کنترل گذرنامه و گمرک فروشگاه های معاف از مالیات رستوران ها و سایر امکانات رفاهی برای مسافران بین المللی بود. طراحی این دو ترمینال به گونه ای بود که بتواند حجم بالای مسافران را مدیریت کند و فرآیندهای چک-این بازرسی و سوار شدن را تسهیل بخشد. پس از انتقال پروازهای مسافری این ترمینال ها دیگر برای استفاده عمومی مسافران پروازهای تجاری فعال نیستند و ممکن است بخشی از آن ها برای کاربری های دیگر مانند باربری یا هوانوردی عمومی استفاده شوند.

شرکت های هواپیمایی و مقصدهای پروازی

فرودگاه بین المللی آتاتورک به عنوان قطب اصلی شرکت هواپیمایی ترکیش ایرلاینز و یکی از مهم ترین فرودگاه های منطقه میزبان طیف بسیار وسیعی از شرکت های هواپیمایی داخلی و بین المللی بود. ترکیش ایرلاینز شبکه پروازی گسترده ای را از این فرودگاه به بیش از ۳۰۰ مقصد در سراسر جهان شامل اروپا آسیا آفریقا و آمریکا اداره می کرد و آتاتورک را به یکی از بزرگ ترین هاب های ارتباطی در جهان تبدیل کرده بود. علاوه بر ترکیش ایرلاینز بسیاری از شرکت های هواپیمایی بزرگ دیگر از سراسر دنیا نیز پروازهای منظمی به فرودگاه آتاتورک داشتند. این شرکت ها شامل ایرلاین های ملی کشورهای مختلف و همچنین شرکت های هواپیمایی باربری بودند که از موقعیت استراتژیک استانبول بهره می بردند. تنوع شرکت های هواپیمایی و مقصدهای پروازی آتاتورک را به یک نقطه اتصال حیاتی برای مسافران و بار در سطح بین المللی تبدیل کرده بود. پس از انتقال پروازهای مسافری بسیاری از این شرکت ها فعالیت خود را به فرودگاه جدید استانبول منتقل کرده اند و آتاتورک دیگر آن حجم گسترده از ترافیک مسافری و باربری را ندارد.

استانبول چند فرودگاه دارد؟

استانبول در حال حاضر دو فرودگاه اصلی بین المللی برای پروازهای مسافری دارد: فرودگاه جدید استانبول (IST) و فرودگاه صبیحا گوکچن (SAW). فرودگاه آتاتورک (ISL) دیگر پروازهای مسافری تجاری ندارد و عمدتاً برای کاربری های دیگر استفاده می شود.

در سفر هوایی به استانبول کدام فرودگاه پذیرای ایرانیان خواهد بود؟

اکثر پروازهای بین المللی شامل پروازهای از مبدأ یا به مقصد ایران در حال حاضر در فرودگاه جدید استانبول (IST) انجام می شوند. با این حال برخی پروازها نیز ممکن است در فرودگاه صبیحا گوکچن (SAW) نشست و برخاست داشته باشند.

بزرگ ترین فرودگاه استانبول کدام است؟

در حال حاضر فرودگاه جدید استانبول (IST) بزرگ ترین فرودگاه استانبول و یکی از بزرگ ترین فرودگاه های جهان از نظر ظرفیت مسافر و مساحت است. این فرودگاه جایگزین فرودگاه آتاتورک شده است.

آیا می توان در فرودگاه آتاتورک استانبول اقامت داشت؟

در گذشته هتل هایی در محوطه یا نزدیکی فرودگاه آتاتورک برای مسافران وجود داشتند. با تغییر کاربری فرودگاه و عدم فعالیت پروازهای مسافری تجاری امکان اقامت مستقیم در فرودگاه به منظور انتظار پرواز وجود ندارد اما ممکن است هتل های اطراف همچنان فعال باشند.

فرودگاه های استانبول چه امکانات رفاهی دارند؟

فرودگاه های فعال استانبول (فرودگاه جدید و صبیحا گوکچن) امکانات رفاهی گسترده ای شامل سالن های استراحت فروشگاه های متنوع رستوران ها و کافی شاپ ها خدمات تبدیل ارز اینترنت رایگان و خدمات پزشکی را برای مسافران فراهم می کنند.

فاصله فرودگاه جدید استانبول و فرودگاه صبیحا گوکچن از مرکز شهر چقدر است؟

فرودگاه جدید استانبول حدود ۳۵ تا ۴۰ کیلومتر و فرودگاه صبیحا گوکچن حدود ۴۰ تا ۵۰ کیلومتر از مرکز شهر استانبول (بسته به منطقه) فاصله دارند. دسترسی به هر دو از طریق حمل ونقل عمومی و تاکسی امکان پذیر است.